انواع مختلفی از بی‌اختیاری ادرار وجود دارد. شایع‌ترین آنها بی‌اختیاری استرسی و بی‌اختیاری فوریتی است.  

بی‌اختیاری استرسی  در اثر فشار روی شکم ایجاد می‌شود (مثلاً وقتی می‌خندید، سرفه می‌کنید، عطسه می‌کنید یا کارهای فیزیکی مانند ورزش یا بلند کردن اشیا انجام می‌دهید). 
 
بی‌اختیاری فوریتی  در اثر مثانه بیش‌فعال ایجاد می‌شود. این نوع بی‌اختیاری با «میل» شدید برای رفتن به دستشویی و نرسیدن به موقع به آن مشخص می‌شود. 

بی‌اختیاری ادرار بسیار شایع است و می‌تواند از هر دو زن، یک نفر را تحت تأثیر قرار دهد (یا 30 تا 50 درصد). این اتفاق برای زنان در هر سنی رخ می‌دهد، اگرچه با افزایش سن احتمال آن بیشتر می‌شود. 

بی‌اختیاری ادرار می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی شما داشته باشد. بسیاری از زنان آن را آنقدر خجالت‌آور می‌دانند که به دنبال کمک پزشکی نمی‌روند، اما طیف وسیعی از درمان‌ها وجود دارد که می‌تواند کمک کند. 

چه چیزی باعث بی‌اختیاری ادرار می‌شود؟

ما همیشه نمی‌دانیم چه چیزی باعث بی‌اختیاری ادرار در یک زن خاص می‌شود. اگر فرزند داشته‌اید و/یا یائسگی را پشت سر گذاشته‌اید، به احتمال زیاد دچار بی‌اختیاری ادرار خواهید شد.

در دوران بارداری، وزن اضافی و تغییرات هورمونی، کف لگن شما - "تشکیل شده از" عضلات، رباط‌ها و بافت‌هایی که مثانه شما را پشتیبانی می‌کنند - را ضعیف می‌کند. سپس کف لگن در طول زایمان با زور زدن و سپس پس از یائسگی، زمانی که بدن شما هورمون زنانه استروژن را که به قوی نگه داشتن کف لگن کمک می‌کند، کمتر تولید می‌کند، دوباره ضعیف می‌شود.

همچنین اگر موارد زیر را داشته باشید، احتمال ابتلا به بی‌اختیاری ادرار در شما بیشتر است:

• اغلب یبوست دارید و برای تخلیه روده‌هایتان به زور تلاش می‌کنید یا نمی‌توانید آنها را به طور کامل یا به راحتی تخلیه کنید
• سابقه طولانی عادات بد مثانه (مثلاً رفتن به توالت «برای احتیاط»، زور زدن بیش از حد) 
• افتادگی مثانه، رحم یا روده شما به داخل واژن افتاده و به مثانه فشار وارد می‌کند.
• بالای ۶۵ سال سن دارند
• سابقه ابتلا به بیماری که بر توانایی مغز در ارسال پیام به مثانه تأثیر می‌گذارد (مانند سکته مغزی، بیماری پارکینسون یا ام‌اس)
• بینایی ضعیفی دارید، در حرکت یا استفاده از دستان خود مشکل دارید
• زوال عقل دارند.

بی‌اختیاری ادرار چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک محلی یا پزشک عمومی شما به احتمال زیاد: 

• از شما در مورد سابقه سلامتی‌تان سوال بپرسد
• بدن خود را معاینه کنید
• از شما بخواهد سرفه کنید، عضلات لگن خود را به پایین فشار دهید یا سفت کنید. 

ممکن است از شما بخواهند که یک دفترچه یادداشت مثانه داشته باشید تا مشخص شود چه نوع بی‌اختیاری ادراری دارید. این به معنای ثبت مواردی مانند میزان مایعاتی که می‌نوشید، تعداد دفعاتی که به توالت می‌روید و زمان‌های نشت ادرار است. ممکن است شما را برای آزمایش یورودینامیک بفرستند تا علت بی‌اختیاری شما مشخص شود. این شامل قرار دادن لوله‌های کوچک در مثانه و مقعد شما و نظارت بر نحوه واکنش مثانه شما هنگام پر شدن از آب است. 

بی‌اختیاری ادرار چگونه درمان می‌شود؟

نوع درمانی که دریافت خواهید کرد به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع بی‌اختیاری ادراری که دارید
• چقدر شدید است
• سن، وضعیت سلامتی و سابقه پزشکی شما.

پزشک شما ممکن است شما را به یک فیزیوتراپیست سلامت زنان یا پزشکی که در مشکلات کف لگن زنان تخصص دارد (متخصص اورولوژی) ارجاع دهد. آنها ممکن است یک یا چند مورد از این گزینه‌های درمانی را توصیه کنند: 

• تغییر سبک زندگی مانند کاهش وزن، ترک سیگار، خوردن فیبر بیشتر، نوشیدن آب بیشتر یا بلند کردن کمتر اجسام سنگین. 
• داروهایی برای کمک به شل شدن عضلات مثانه، که نقش مهمی در بی‌اختیاری ادرار ناشی از فوریت دارند. 
• فیزیوتراپی برای تقویت کف لگن، که از مثانه شما پشتیبانی می‌کند. یک فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه ورزشی مخصوص لگن برای شما طراحی کند. 
• جراحی برای حمایت یا «نگهداری» مثانه یا مجرای ادرار (لوله‌ای که مثانه را به خارج از بدن متصل می‌کند). جراحی معمولاً فقط در صورتی در نظر گرفته می‌شود که دارو یا فیزیوتراپی موفقیت‌آمیز نبوده باشد. 
• موفقیت درمان می‌تواند متفاوت باشد. اگرچه درمان ممکن است بی‌اختیاری شما را «درمان» نکند، اما همچنان می‌تواند به شما کمک کند تا با آن راحت‌تر زندگی کنید.

پیری بخش اجتناب‌ناپذیری از زندگی است. روند طبیعی پیری با تغییرات جسمی و روحی همراه است. در حالی که پزشک ممکن است داروهای خاصی را برای مقابله با علائم مرتبط با تغییرات جسمی تجویز کند، اما اغلب برای درمان علائم ناشی از تغییرات روحی مجهز نیست. اینجاست که یک روانپزشک سالمندان وارد عمل می‌شود. 

روانپزشکان سالمند، روانپزشکانی هستند که در تشخیص و درمان بیماری‌های روانی افراد مسن بالای ۶۵ سال تخصص دارند. حوزه تخصصی روانپزشکی سالمندان معمولاً به عنوان روانپزشکی سالمندی، روان‌پزشکی سالمندی یا روانپزشکی سالمندی نیز شناخته می‌شود. روانپزشکان سالمند می‌توانند در محیط‌های مختلفی مانند مطب خصوصی، خانه‌های سالمندان، مراکز نگهداری سالمندان، مراکز بستری و مراکز مراقبت از جانبازان، به بیماران خود مراقبت ارائه دهند.

روانپزشکان سالمندی، مانند روانپزشکان غیرمتخصص، دارای مدرک دکترای پزشکی (MD) یا دکترای استئوپاتی (DO) هستند. روانپزشکان سالمندی 4 سال دوره رزیدنتی روانپزشکی عمومی و 1 سال آموزش تخصصی در روانپزشکی سالمندان را می‌گذرانند. در طول این دوره آموزشی تخصصی و رزیدنتی، روانپزشکان سالمندی در زمینه‌های مربوط به سالمندی و سلامت روان از جمله مراقبت از بیمار، دانش پزشکی، مهارت‌های ارتباطی، یادگیری مبتنی بر عمل، حرفه‌ای‌گری و شیوه‌های مبتنی بر سیستم آموزش می‌بینند. سپس آنها باید در آزمون صدور گواهینامه روانپزشکی عمومی هیئت روانپزشکی و مغز و اعصاب آمریکا (ABPN) قبول شوند . یک آزمون اضافی برای کسب گواهینامه به عنوان روانپزشک سالمندان نیز می‌تواند تکمیل شود، اما الزامی نیست. 

برای مشاوره با روانپزشک سالمند در تهران اینجا کلیک کنید.

از آنجایی که روانپزشکان سالمندان دانش گسترده‌ای در مورد پیری و سلامت روان دارند، قادر به تشخیص و درمان انواع اختلالات و علائم روانپزشکی سالمندان از جمله موارد زیر هستند: 

• دشواری در کنار آمدن با تغییراتی که با افزایش سن همراه است
• استرس
• اضطراب 
• آشفتگی
• بی‌خوابی
• مرگ و سوگواری
• افسردگی
• مشکلات حافظه
• سابقه خانوادگی زوال عقل
• روان‌گسیختگی 
• درد مزمن
• بیماری پارکینسون
• مشکلات عاطفی مرتبط با اختلالات پزشکی (بیماری‌های جسمی، دیابت، سکته مغزی)

وقتی صحبت از درمان بیماران سالمند می‌شود، روانپزشکان سالمندان روشی مشابه روانپزشکان عمومی دارند. آنها با مصاحبه با بیمار در مورد نگرانی‌هایش، داروهای فعلی و وجود بیماری‌های پزشکی همزمان شروع می‌کنند. علاوه بر این، روانپزشکان سالمندان با اعضای خانواده مسئول مراقبت از بیمار سالمند نیز هماهنگ خواهند کرد. آنها احتمالاً با اعضای خانواده مصاحبه می‌کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد سلامت روان بیمار کسب کنند. 

در برخی موارد، مهارت‌های شناختی بیمار ممکن است برای تعیین وجود اختلالات شناختی احتمالی ارزیابی شود. آزمون مختصر وضعیت ذهنی فولشتاین (MMSE) رایج‌ترین آزمون استاندارد برای تشخیص اختلالات شناختی است. این آزمون حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد. این آزمون توانایی بیمار را در ثبت و یادآوری اطلاعات، توجه، محاسبه، استفاده از زبان، پیروی از دستورات اولیه و جهت‌یابی می‌سنجد. 

سپس یک برنامه درمانی بر اساس نگرانی‌های بیمار، داروهای فعلی، شرایط پزشکی، مسائل خانوادگی، نگرانی‌های اجتماعی و عوامل محیطی تدوین می‌شود. روانپزشکان سالمندان همچنین ممکن است با سایر متخصصان پزشکی برای نظارت و بهبود سلامت روان بیمار خود همکاری کنند. این برنامه درمانی همچنین با اعضای خانواده و/یا مراقبان به اشتراک گذاشته می‌شود تا اطمینان حاصل شود که بیمار به برنامه درمانی پیشنهادی پایبند است. 

برای اکثر بیماران روانپزشکی سالمند، درمان معمولاً شامل روان‌درمانی و/یا روان‌دارویی است. اغلب اوقات، بیمارانی که ترکیبی از هر دو را انجام می‌دهند، بهترین نتایج را می‌گیرند. روان‌درمانی ، که بیشتر به عنوان گفتاردرمانی شناخته می‌شود، از نمایش‌درمانی و هنردرمانی به عنوان روش‌هایی برای بهبود علائم استفاده می‌کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد مزایای نمایش‌درمانی، به «نمایش‌درمانی برای جمعیت سالمندان» انجمن نمایش‌درمانی آمریکای شمالی مراجعه کنید . روان‌دارویی بیشتر به عنوان مدیریت پزشکی شناخته می‌شود. داروها برای بیماران سالمند باید با دقت تجویز و مدیریت شوند تا علائم مشکل‌ساز را کاهش دهند و در عین حال از عوارض جانبی مضر جلوگیری کنند. 

اگرچه تغییرات جسمی و روحی بخش طبیعی از پیری هستند، اما با مراقبت صحیح از خود می‌توان این تغییرات را آسان‌تر کرد. همانطور که فرد برای علائم جسمی به پزشک مراجعه می‌کند، برای علائم روانی نیز مراجعه به یک روانپزشک مجاز بسیار مهم است. با کمک یک روانپزشک سالمندان، مقابله با پیری و لذت بردن از سال‌های طلایی بسیار آسان‌تر می‌شود. 

برای مشاوره با روانپزشک سالمند در تهران اینجا کلیک کنید.

رسیدگی به نیازهای منحصر به فرد سلامت روان در دوران پیری

مراقبت شخصی برای بزرگسالان مسن

همکاری و رویکرد جامع

افزایش کیفیت زندگی

خدمات روانپزشکی سالمندان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشاوره اولیه با روانپزشک فقط پاسخ دادن به یک چک لیست از سوالات نیست، بلکه یک مصاحبه بالینی با دقت ساختار یافته است که برای بررسی کامل وضعیت بیمار طراحی شده است.

اگرچه هر روانپزشک رویکرد خاص خود را دارد، بسیاری از سوالات استاندارد و برای کمک به تشخیص و درمان ضروری هستند . این سوالات عموماً در دسته‌های خاصی قرار می‌گیرند


برای انتخاب روانپزشک خوب در تهران سایت گروه روانشناسی ویان را ببینید

سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و روانپزشکی

در اولین ملاقات، روانپزشک معمولاً پیشینه پزشکی و روانپزشکی شما را بررسی می‌کند تا تصویر کاملی از شما ایجاد کند. آنها ممکن است بپرسند:

• آیا قبلاً مشکلات سلامت روان را تجربه کرده‌اید؟
• آیا در حال حاضر داروی خاصی مصرف می‌کنید؟
• آیا در گذشته تحت درمان روانپزشکی یا روانشناسی بوده‌اید؟
• آیا سابقه اختلالات سلامت روان در خانواده وجود دارد؟
• آیا بیماری جسمی قابل توجهی دارید؟
• آیا از الکل یا مواد مخدر استفاده می‌کنید؟

این سوالات به روانپزشک کمک می‌کند تا عوامل بیولوژیکی، ژنتیکی و رفتاری را که ممکن است در علائم فعلی نقش داشته باشند، ارزیابی کند .

سوالاتی در مورد علائم فعلی و زندگی روزمره

برای درک چگونگی تأثیر علائم بر زندگی روزمره شما، روانپزشک ممکن است در مورد جنبه‌های عاطفی، رفتاری و عملکردی سؤال کند. برخی از سؤالات رایج عبارتند از:

• در حال حاضر چه چیزی بیشتر از همه شما را نگران می‌کند؟
• چه علائمی را تجربه می‌کنید و چه مدت طول کشیده‌اند؟
• فعالیت‌های روزانه شما چگونه تحت تأثیر قرار می‌گیرند؟
• خواب و اشتهات چطوره؟
• سطح انرژی شما چگونه است؟
• تمرکز و دقت شما چطور است؟

این سوالات به شما کمک می‌کنند تا بفهمید که وضعیت روانی شما چگونه بر روال‌ها، روابط و عملکرد روزانه‌تان تأثیر می‌گذارد.

سوالاتی در مورد سلامت عاطفی و روانی

درک وضعیت عاطفی شما برای تشخیص دقیق، کلیدی است. روانپزشک ممکن است بپرسد:

• در کل چه احساسی داشتید؟
• آیا افکار خودکشی یا افکار خودآزاری داشته‌اید؟
• آیا دچار توهم یا هذیان شده‌اید؟
• چگونه استرس و احساسات را مدیریت می‌کنید؟
• فکر می‌کنی ممکنه اختلال شخصیت داشته باشی؟

آنها همچنین ممکن است محیط اجتماعی و سیستم حمایتی شما را با سوالاتی مانند موارد زیر بررسی کنند:

• رابطه شما با خانواده و دوستان چگونه است؟
• الان مشغول به کار هستی یا درس میخونی؟
• آیا مسکن و منابع مالی پایدار دارید؟
• آیا شبکه پشتیبانی دارید؟

این سوالات، دید کاملی از زمینه روانی-اجتماعی بیمار ارائه می‌دهند که نقش مهمی در مراقبت‌های روانپزشکی ایفا می‌کند.

چگونه به سوالات روانپزشک صادقانه پاسخ دهیم 

شاید اولین باری که با یک روانپزشک درد دل می‌کنید، احساس ناراحتی کنید، اما بیان صادقانه افکار، احساسات و تجربیاتتان - حتی سخت‌ترین آنها - به او اجازه می‌دهد تا به طور مؤثرتری کمک کند . چیزی به نام پاسخ «درست» وجود ندارد؛ آنچه مهم است این است که در مورد احساسات خود صادق باشید.

از محدود کردن پاسخ‌هایتان به «بله» یا «خیر» خودداری کنید. سعی کنید با جزئیات توضیح دهید . اگر صحبت کردن در مورد چیزی دشوار است، گفتن آن مفید است - این کار راه را برای کار کردن روی آن باز می‌کند. اگر سوالی را متوجه نشدید، می‌توانید درخواست توضیح بیشتر یا تغییر آن را داشته باشید. این قرار ملاقات یک بازجویی نیست، بلکه یک گفتگوی دو طرفه است.

ممکن است جزئیات مهم را در طول جلسه فراموش کنید، بنابراین نوشتن مطالب از قبل می‌تواند مفید باشد. صحبت با دوستان نزدیک یا خانواده نیز می‌تواند بینش بیشتری به شما بدهد - ممکن است آنها متوجه چیزهایی شده باشند که شما متوجه نشده‌اید. نظرات آنها می‌تواند در طول مشاوره شما ارزشمند باشد .

رفتن به جلسه با ذهنی باز و تمایل به مشارکت، یکی از بهترین راه‌ها برای بهره‌برداری حداکثری از این تجربه است.

زگیل‌های تناسلی شبیه برآمدگی‌های به رنگ پوست یا سفیدرنگ هستند که روی فرج ، واژن ، دهانه رحم ، آلت تناسلی ، کیسه بیضه یا مقعد ظاهر می‌شوند . آن‌ها شبیه تکه‌های کوچک گل کلم هستند. ممکن است فقط یک زگیل یا دسته‌ای از آن‌ها داشته باشید و می‌توانند بزرگ یا کوچک باشند. ممکن است خارش داشته باشند، اما بیشتر اوقات دردی ندارند.

همه برآمدگی‌های روی ناحیه تناسلی زگیل نیستند. عفونت‌ها و بیماری‌های پوستی طبیعی دیگری نیز وجود دارند که ممکن است شبیه زگیل به نظر برسند اما در واقع چیز دیگری هستند. اگر فکر می‌کنید زگیل تناسلی دارید، مهم است که توسط یک پرستار یا پزشک معاینه شوید.   

زگیل تناسلی معمولاً چه زمانی ایجاد می‌شود؟

ممکن است چند هفته، ماه یا حتی سال‌ها پس از تماس جنسی با کسی که زگیل تناسلی دارد، طول بکشد تا زگیل‌ها ظاهر شوند. به همین دلیل است که تشخیص اینکه چه زمانی به عفونت HPV که باعث ایجاد آنها شده است مبتلا شده‌اید یا چه کسی آن را به شما منتقل کرده است، بسیار دشوار است.

ممکن است به ویروس مبتلا شوید و هرگز زگیل نداشته باشید، بنابراین ممکن است آلوده باشید و هیچ علامتی نداشته باشید. برخی افراد فقط یک بار زگیل می‌گیرند و دیگر هرگز به آن مبتلا نمی‌شوند. برخی افراد بیش از یک بار زگیل (عودکننده) ایجاد می‌کنند.

اگر به زگیل تناسلی مبتلا شوید، ممکن است فکر کنید که شریک زندگی‌تان به شما خیانت کرده است. این لزوماً درست نیست. گاهی اوقات ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا زگیل‌ها ظاهر شوند، بنابراین ممکن است شما یا شریک زندگی‌تان مدت‌ها پیش به آنها مبتلا شده باشید. گاهی اوقات ویروس ماه‌ها یا حتی سال‌ها در بدن زنده می‌ماند و سپس به زگیل تناسلی تبدیل می‌شود.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که ارزش‌های یکسانی دارند، به طور مؤثر ارتباط برقرار می‌کنند و دوستی خوبی دارند، احتمال بیشتری دارد که از رابطه عاشقانه خود لذت ببرند و ازدواجی پایدار بسازند. مشاوره قبل از ازدواج می‌تواند به شما و شریک زندگی‌تان کمک کند تا جایگاه خود را در مسائل مهم بررسی کنید. یک زوج ممکن است از قبل بدانند که خواهان خانواده و فرزند هستند، با این حال، یک مشاور می‌تواند به شما کمک کند تا در مورد دیدگاه خود نسبت به خانواده و آنچه که هر یک از شما به عنوان شریک زندگی و والدین از یکدیگر انتظار دارید، صحبت کنید.

زوج دیگری ممکن است به این فکر کنند که چگونه می‌توانند به بهترین شکل یک حرفه بزرگ را مدیریت کنند، در حالی که همچنان ازدواج خود را در اولویت قرار دهند. برخی از مراجعین با داشتن فرزند وارد رابطه می‌شوند و نیاز به بحث در مورد استراتژی‌های مؤثر برای خانواده‌های ترکیبی دارند. مهم نیست که وضعیت منحصر به فرد شما چیست، مشاوره قبل از ازدواج فرصتی است تا شریک زندگی خود را حتی بهتر بشناسید.

سوالات مهم دیگری مانند اینکه وفاداری و تعهد را چگونه تعریف می‌کنید، چگونه با والدین خود تعامل خواهید داشت، انتظارات شما از شغل و حرفه‌تان و نحوه خرج کردن پول و مدیریت امور مالی، از دیگر موضوعاتی هستند که زوج‌ها در مشاوره قبل از ازدواج در مورد آنها بحث خواهند کرد.

سوالات مشاوره قبل از ازدواج برای تسهیل بحث در مورد موضوعات مربوط به ازدواج در نظر گرفته شده است. گاهی اوقات افراد می‌توانند در مورد اینکه شریک زندگی‌شان در مورد مسائل سازنده یا مخرب چه موضعی دارد، یا اینکه اگر با هم موافق نباشند، نامزدشان ممکن است روزی با آنها کنار بیاید، فرضیاتی داشته باشند. فرضیات مفید نیست و می‌تواند شما را برای مشکلاتی در آینده آماده کند. پرداختن به این مسائل در مشاوره قبل از ازدواج، به کاهش اختلافات بعدی کمک می‌کند یا به شما کمک می‌کند تصمیم بگیرید که آیا یک تعهد بلندمدت قانونی مانند ازدواج به نفع هر دوی شماست یا خیر.

وقتی قصد دارید بقیه عمرتان را با کسی بگذرانید، می‌خواهید مطمئن شوید که با هم سازگار هستید. همچنین می‌خواهید مهارت‌هایی داشته باشید تا حتی در دوران سخت، ازدواج را سالم نگه دارید. مشاوره قبل از ازدواج راهی برای ایجاد این مهارت‌ها و یادگیری نحوه صحبت در مورد موضوعاتی است که می‌توانند چالش برانگیز باشند.

در مشاوره قبل از ازدواج چه مواردی مطرح می‌شود؟

سوالات مشاوره قبل از ازدواج می‌تواند شامل هر چیزی باشد! این فرصتی است برای صحبت در مورد نگرانی‌ها و پرسیدن سوالات. در صورت تمایل می‌توانید هر موضوعی را که مربوط به آینده شما با شریک زندگی‌تان است، در مشاوره قبل از ازدواج مطرح کنید.

وقتی قصد دارید بقیه عمرتان را با هم بگذرانید، مهم است که برای مقابله با چالش‌های مربوط به زندگی مشترکتان آماده باشید. دانستن اینکه همسرتان در مورد مسائل بزرگ و کوچک چه موضعی دارد، مفید و ضروری است. اغلب زوج‌ها تصور می‌کنند که در مورد مسائل زناشویی با هم هم‌نظر هستند، اما برای بحث در مورد آنها وقت نگذاشته‌اند و ممکن است از اینکه متوجه شوند نظر شریک زندگی‌شان با آنچه تصور می‌کردند بسیار متفاوت است، شگفت‌زده شوند. این بدان معنا نیست که شما فرد اشتباهی را پیدا کرده‌اید! در عوض، این فرصتی برای رشد و فرصتی برای بحث و حل هر چیزی مربوط به رابطه‌تان است که می‌تواند در آینده مشکل‌ساز باشد.

مشاوره قبل از ازدواج به شما این فرصت را می‌دهد که در مورد همسر آینده‌تان بیشتر بدانید و مهارت‌های لازم برای صحبت در مورد موضوعاتی که ممکن است با آنها موافق نباشید را کسب کنید. درمانگر شما در مشاوره قبل از ازدواج از شما سوالاتی می‌پرسد تا به شما در تسهیل گفتگوهای صادقانه‌ای که ممکن است از آنها اجتناب کرده باشید یا هنوز به آنها فکر نکرده باشید، کمک کند. همچنین شما در مورد رفتار شریک زندگی‌تان و همچنین خودتان بینشی کسب خواهید کرد و ابزارهایی را برای حل مؤثر اختلافات و بهبود ارتباطات خواهید آموخت.

بحث در مورد سوالات پیش از ازدواج با همسرتان در مشاوره که هنوز مطرح نکرده‌اید، به شما این فرصت را می‌دهد تا مکالمات دشوار یا موضوعاتی را که ممکن است هنوز به آنها نپرداخته باشید، بررسی کنید. مشاوره پیش از ازدواج راهی مفید برای بررسی برخی از موضوعاتی است که صحبت کردن در مورد آنها دشوارتر است، مانند مذهب، پول، رابطه جنسی، سلامت، شغل، فرزندان، تقسیم کار خانگی، بدهی، دوستان و خانواده. این مکالمات به شما کمک می‌کند تا مطمئن شوید که شما و همسرتان در مورد ازدواج با هم تفاهم دارید.

مشاور پیش از ازدواج شما حتی ممکن است سوالاتی را مطرح کند که شما هنوز به آنها فکر نکرده‌اید. مشاوره زوجین می‌تواند به شما و شریک زندگی‌تان کمک کند تا قبل از ازدواج، ارتباط خود را بهبود بخشید و ابزارهای لازم را برای داشتن این مکالمات به روشی مؤثر در طول زندگی مشترک خود به دست آورید.

مشاوره قبل از ازدواج چند جلسه است؟

به طور متوسط، اکثر زوج‌ها در ۵ تا ۱۰ جلسه مشاوره قبل از ازدواج شرکت می‌کنند و مراجعین معمولاً هفته‌ای یک بار یا یک هفته در میان در این جلسات شرکت می‌کنند. درمان فرصتی برای رشد و فضایی برای پرداختن به اختلافات به روشی سالم و سازنده است. بسیاری از زوج‌های متاهل پس از ازدواج به عنوان راهی برای حفظ عادات سالم و تعمیق ارتباط خود با شریک زندگی‌شان، در جلسات درمانی شرکت می‌کنند.

زوج‌هایی که مدت زیادی با هم بوده‌اند یا سابقه آسیب‌های روحی با یکدیگر یا به صورت جداگانه داشته‌اند، ممکن است سابقه بیشتری برای بررسی و اختلافات بیشتری برای رسیدگی یا حل و فصل داشته باشند. آن‌ها ممکن است برای مدت طولانی‌تری در جلسات درمانی شرکت کنند.

زوج‌هایی که هنوز در مرحله ماه عسل رابطه خود هستند، ممکن است سابقه‌ای از اختلافات گذشته که نیاز به حل و فصل داشته باشد، نداشته باشند، با این حال، می‌توانند از داشتن یک محیط ساختاریافته برای صحبت در مورد آینده مشترک خود بهره‌مند شوند. آن‌ها می‌توانند از درمان به عنوان فرصتی برای بحث در مورد سوالات مهم مشاوره قبل از ازدواج که هنوز بررسی نکرده‌اند، استفاده کنند.

ممکن است زوج‌های دیگر بخواهند از زمان مشاوره پیش از ازدواج برای بهبود ابزارهای ارتباطی و مقابله‌ای خود استفاده کنند. میزان زمانی که در مشاوره پیش از ازدواج صرف می‌شود به شما و اهداف خاص رابطه‌تان بستگی دارد. هر آنچه را که در رابطه‌تان سرمایه‌گذاری کنید، بازپس خواهید گرفت. مشاوره پیش از ازدواج به شما این فرصت را می‌دهد که از همان ابتدا برای موفقیت ازدواج خود سرمایه‌گذاری کنید

تا زمانی که احساس ناراحتی یا علائم غیرمعمول دیگری نداشته باشید، ممکن است به راحتی سلامت واژن خود را نادیده بگیرید. عفونت‌های واژن به طرز شگفت‌آوری شایع هستند، اما شناخت علائم می‌تواند به شما کمک کند تا به سرعت به دنبال درمان باشید و به سرعت تسکین پیدا کنید.

برای ارتباط با دکتر خوب برای درمان عفونت زنان در تهران اینجا کلیک کنید

در مرکز مراقبت از زنان فلوریدا در جکسون‌ویل ، پزشکان متخصص زنان و زایمان باتجربه ما، دکتر دنیل مک‌دایر و دکتر جولیان استفن سهرر ، خدمات جامع مراقبت از زنان، از جمله معاینات زنان سالم ، آزمایش بیماری‌های مقاربتی و خدمات پیشگیری از بارداری را ارائه می‌دهند .

عفونت‌های واژن که به آن واژینیت نیز گفته می‌شود، می‌توانند به دلیل عدم تعادل در باکتری‌های طبیعی واژن (واژینوز باکتریایی)، رشد بیش از حد قارچ (عفونت‌های مخمری) یا حتی از طریق تماس جنسی (تریکومونا و سایر ویروس‌های مقاربتی) رخ دهند.

این علائم نامحسوس را نادیده نگیرید. مداخله زودهنگام به جلوگیری از عوارض کمک می‌کند و اختلال در زندگی روزمره شما را به حداقل می‌رساند. برای آشنایی با پنج علامت شایع عفونت واژن، ادامه مطلب را بخوانید.

۱. سوزش و خارش واژن

عفونت‌های واژن می‌توانند باعث سوزش و خارش در واژن و فرج (دستگاه تناسلی خارجی) شوند. این احساس ممکن است از یک ناراحتی خفیف تا خارش شدید و مداوم که در برنامه خواب یا تمرکز شما در محل کار اختلال ایجاد می‌کند، متغیر باشد. 

همچنین ممکن است متوجه قرمزی و تورم در اطراف دهانه واژن شوید. مهم است که از خاراندن یا مالیدن شدید ناحیه آسیب دیده خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند سوزش را بدتر کند و به طور بالقوه باکتری‌ها را وارد کند. برای یافتن راه‌حل‌های مفید که علت اصلی خارش و ناراحتی را درمان می‌کنند، به تیم ما مراجعه کنید.

۲. تغییرات در ترشحات واژن

هر زنی مقداری ترشح واژن را تجربه می‌کند، یک مایع طبیعی بدن که به تمیز و مرطوب نگه داشتن واژن کمک می‌کند. به طور معمول، این مایع شفاف، سفید یا کمی کدر است و ممکن است بوی ملایمی، اما نه ناخوشایند، داشته باشد.

با این حال، هنگامی که عفونت وجود دارد، ترشحات ممکن است از نظر رنگ، قوام، بو یا مقدار تغییر کنند. در اینجا چند مثال آورده شده است:

واژینوز باکتریایی

واژینوز باکتریایی (BV) می‌تواند باعث ترشح رقیق، خاکستری-سفید با بوی مشخص شود که اغلب بوی ماهی می‌دهد.

عفونت قارچی

ترشح غلیظ و سفید غیرمعمول و بدون بوی قابل توجه معمولاً نشان دهنده عفونت قارچی است. حدود سه چهارم زنان حداقل در مقطعی از زندگی خود حداقل یک بار به عفونت قارچی مبتلا می‌شوند.

تریکومونیازیس

این عفونت مقاربتی غیر ویروسی (STI) می‌تواند باعث ترشحات کف‌آلود، سبز یا زرد با بوی نامطبوع شود.

۳. درد هنگام ادرار کردن

ادرار دردناک ممکن است عفونت دستگاه ادراری (UTI) را به ذهن متبادر کند، اما ممکن است نشانه عفونت واژن نیز باشد. این عفونت‌ها می‌توانند منجر به احساس سوزش هنگام ادرار و افزایش فوریت برای دفع ادرار شوند.

۴. رابطه جنسی دردناک

زندگی جنسی شما نیز ممکن است تحت تأثیر عفونت واژن قرار گیرد، به طوری که ناراحتی یا درد باعث می‌شود که مقاربت لذت‌بخش نباشد یا شما را به طور کلی از صمیمیت باز دارد. در برخی موارد، حتی قرار دادن تامپون نیز می‌تواند ناراحت‌کننده باشد.

۵. خونریزی یا لکه بینی غیرمعمول

تجربه خونریزی یا لکه بینی بین دوره های قاعدگی غیرمعمول است و می تواند نشانه ای از عفونت واژن باشد. این خونریزی غیرمنتظره می تواند از لکه بینی ضعیف تا جریان شدیدتری شبیه به یک پریود سبک متغیر باشد.

خونریزی مداوم یا بدون دلیل، نیاز به مراقبت پزشکی دارد، اگرچه مقداری لکه بینی می‌تواند طبیعی باشد، به خصوص در چند ماه اول شروع یک روش جدید پیشگیری از بارداری.