درمان جایی است که می توانید زندگی خود را به روی غریبه ای باز کنید که نقشش کمک به شما در کنار آمدن، ارزیابی و تغییر نحوه درک خود و نحوه زندگی شما است. درمان می تواند یک فرآیند عمیق تغییر را آغاز کند که اساساً با هویت شما مرتبط است، یا می تواند به سادگی راهی برای کمک به سازگاری و سازگاری شما با چالش های زندگی باشد.
هدف این راهنما ارائه برخی اطلاعات مقدماتی برای کمک به انتخاب و مشارکت بهینه در مشاوره یا روان درمانی است. من مجموعه ای از معیارهای انتخاب درمانگر را بر اساس تشخیص سلامت روانی خاص شما (اگر دارید) یا مشکلات زندگی ارائه نمی کنم. در عوض، من از شواهد معاصر استفاده خواهم کرد تا شما را به سمت انتخاب درمانگری با سبک و رویکردی راهنمایی کنم که به احتمال زیاد به نتایج مورد نظر شما منجر شود.
من یک پزشک و مربی دردرمان کثرت گرا هستم، یک چارچوب یکپارچه نسبتاً جدید که در بریتانیا به عنوان پاسخی به نیاز پزشکان برای تطبیق روش های خود به طور مناسب با ترجیحات و تجربیات متنوع مشتریان توسعه یافته است.
این راهنما طوری طراحی شده است که نه تنها برای کسانی که آزادی مالی برای انتخاب یک درمانگر خاص دارند، بلکه برای کسانی که انتخاب درمانگرشان محدود است، یا به دلیل شرایط مالی یا فرهنگی، یا به این دلیل که مجبور شده‌اید وارد شوید، مرتبط باشد. روان درمانی توسط مراقبت های بهداشتی یا سیستم قانونی شما. حتی زمانی که نمی‌توانید درمانگر خود را انتخاب کنید، رویکرد شما به درمان تحت فرمان شماست، زیرا شما انتخاب می‌کنید که در هنگام ورود به اتاق چه کسی باشید.
انجام درمان به عنوان راهی برای تغییر نباید به سادگی یا با امید به یک راه حل آسان یا سریع تلقی شود. همچنین، در حالی که رویدادهای ناراحت کننده ممکن است انگیزه جستجوی درمان باشند، لازم نیست این تجربه در چارچوب اشتباهی قرار گیرد. با شروع یک مسیر درمانی، در مورد اینکه چه کسی می خواهید باشید و چگونه می خواهید زندگی کنید، انتخاب می کنید. شاید بهتر باشد که درمان را نه به‌عنوان راه‌حلی برای زندگی، بلکه به‌عنوان راهی برای شکوفایی، شکوفا شدن، نفس‌کشیدن یا غرش و بیان خود به شیوه‌ای که معنا و هدف داشته باشد، ببینیم.
درمانگر شما شخصی است که در این سفر به شما کمک خواهد کرد و بنابراین، در صورت امکان، باید با سطح مناسبی از مراقبت انتخاب شود. قبل از اینکه به جزئیات بپردازم، ارزش این را دارد که هدف از درمان خود، آنچه را که امیدوارید از آن به دست آورید، و اینکه چگونه این عوامل ممکن است تحت تأثیر درمانگر و نوع روان درمانی که انجام می دهید، در نظر داشته باشید. برای فکر کردن به این موارد، دانستن اندکی در مورد انواع مختلف درمانگر و درمان پیشنهادی کمک می کند.
اصطلاح خاص روان درمانگر تمایل دارد به کسی اشاره کند که در مدل خاصی از درمان، معمولاً از مکاتب فرویدی و روان‌پویشی ، که در آن بر کشف نقش افکار و احساسات ناخودآگاه و تجربیات گذشته در مشکلات فرد تأکید می‌شود، آموزش دیده است. بسیاری از روان‌درمانگران با گرایش‌های دیگر، اصطلاح مشاور را ترجیح می‌دهند ، به‌ویژه آنهایی که از پس‌زمینه‌های عملی انسان‌گرایانه‌تر هستند، جایی که تأکید بر گوش دادن و کمک به شکوفایی مراجع است. اصطلاح مشاور همچنین در میان پزشکان رایج است که روان درمانی تنها بخشی از شغل آنها را تشکیل می دهد، مانند مددکاران اجتماعی و پرستاران بهداشت روان.
یک روانشناس بالینی معمولاً یک درمانگر در سطح دکترا است که پس از مدرک روانشناسی، در طیف وسیعی از مداخلات درمانی مبتنی بر شواهد آموزش دیده است و ممکن است بتواند مداخلات با شدت بالا را برای مراجعانی که با ناراحتی و مشکلات رفتاری جدی‌تر مراجعه می‌کنند ارائه دهد. در مقایسه با یک مشاور یا روان درمانگر معمولی.
به طور مشابه، یک روانشناس مشاوره در مداخلات سطح بالا و مبتنی بر شواهد، اما معمولاً در «رویکردهای رابطه‌ای» (یعنی با تأکید خاص بر اهمیت رابطه بین درمانگر و مراجع) آموزش دیده است. این تفاوت‌های کیفی بین روان‌شناسان بالینی و مشاوره نسبتاً ظریف هستند و ممکن است توسط شخصیت خود پزشکان بیشتر کاهش یابند.
زوج درمانی چیست