آیا هیسترکتومی عوارض جانبی دارد؟

زمان بهبودی پس از هیسترکتومی به نوع هیسترکتومی و سلامت کلی شما بستگی دارد. جراحی‌های کم‌تهاجمی معمولاً زمان بهبودی سریع‌تر و درد کمتری دارند، در حالی که جراحی‌های باز ممکن است به بهبودی طولانی‌تری نیاز داشته باشند. در اینجا یک جدول زمانی کلی برای بهبودی انواع مختلف هیسترکتومی آورده شده است:

• هیسترکتومی کامل (شکمی) - سه تا هفت روز در بیمارستان و چهار تا شش هفته برای بهبودی در خانه
• هیسترکتومی رادیکال - پنج تا هفت روز در بیمارستان و چهار تا شش هفته برای بهبودی در خانه
• هیسترکتومی واژینال و لاپاراسکوپی - دو تا سه روز در بیمارستان و دو تا چهار هفته برای بهبودی در خانه

آیا هیسترکتومی عوارض جانبی دارد؟

در طول دوره نقاهت، ممکن است عوارض جانبی مانند خونریزی واژینال، درد در محل جراحی، مشکل در اجابت مزاج یا ادرار و خستگی را تجربه کنید.

اگر تخمدان‌هایتان را برداشته‌اید و در دوران پیش از یائسگی هستید، ممکن است علائمی مانند خشکی واژن، گرگرفتگی یا مشکلات خواب را تجربه کنید. در مورد نحوه مدیریت این علائم با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است درمان جایگزینی هورمون را توصیه کنند.

سایر اثراتی که باید بدانید

هیسترکتومی رادیکال می‌تواند بر اعصاب کنترل‌کننده مثانه تأثیر بگذارد. به همین دلیل، اغلب پس از جراحی از کاتتر برای کمک به تخلیه مثانه استفاده می‌شود. ممکن است برای چند روز در دوران نقاهت و بازگشت عملکرد مثانه به حالت عادی، کاتتر داشته باشید. در برخی موارد، ممکن است نیاز به تعویض کاتتر باشد، یا اگر بهبودی بیش از حد انتظار طول بکشد، ممکن است به شما آموزش داده شود که چگونه خودتان آن را وارد کنید.

هیسترکتومی تمام یا بیشتر اندام‌های تولید مثل شما را برمی‌دارد. به همین دلیل، پس از جراحی قادر به بارداری نخواهید بود. اگر قصد بچه‌دار شدن دارید، مهم است که این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. در برخی موارد، اگر سرطان شما در مراحل بسیار اولیه باشد یا بتوان آن را از نظر پزشکی مدیریت کرد تا زمان کافی برای برنامه‌ریزی خانواده داشته باشید، ممکن است جراحی به تعویق بیفتد.

درمان‌های تکمیلی برای سرطان آندومتر

بسته به مرحله سرطان شما، ممکن است به درمان‌های اضافی فراتر از جراحی نیاز داشته باشید. برخی از افراد مبتلا به سرطان آندومتر مرحله ۱ فقط به درمان جراحی نیاز دارند. با این حال، اگر سرطان شما تهاجمی‌تر باشد یا در مرحله ۲، ۳ یا ۴ باشد، ممکن است به درمان‌های اضافی مانند پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند یا ایمونوتراپی نیاز داشته باشید. (مراحل سرطان اغلب با اعداد رومی نمایش داده می‌شوند، به عنوان مثال، به جای «مرحله ۳»، «مرحله III»). ارائه دهنده خدمات درمانی شما، شما را در مراحل بعدی درمان راهنمایی خواهد کرد.