۸ راه برای کمک به فرزندتان در رهایی از استرس

آرام کردن فرزندتان آنقدرها هم که به نظر می‌رسد سخت نیست. به گفته کارشناسان ما، با ایجاد تغییرات کوچک و روزانه در برنامه روزانه خود، می‌توانید به کاهش استرس فرزندتان کمک کنید. در اینجا هشت راه برای کمک به شما آورده شده است:

۱. آرام باشید و ادامه دهید 

پنتلی می‌گوید: «مهم است که آرام باشید و احساسات فرزندتان را بپذیرید. اما زیاده‌روی نکنید.» شما می‌خواهید به او بفهمانید که احساسات فرزندتان را درک می‌کنید، اما وقتی از هم جدا هستید، هیچ اتفاق بدی نمی‌افتد و فرزندتان می‌تواند هر اتفاقی را که می‌افتد، مدیریت کند. فرزندتان می‌تواند یاد بگیرد که لازم نیست به خاطر استرس یا ترس بی‌حرکت بماند.

دکتر هکنی تاکتیکی را پیشنهاد می‌کند که آن را «همدلی بی‌طرفانه» می‌نامد، که در آن پیام از طریق کلمات، زبان بدن و لحن صدا منتقل می‌شود که شما احساس فرزندتان را درک می‌کنید اما مسیر خود را تغییر نمی‌دهید. اگر کودکی نمی‌خواهد به مهدکودک برود ، بگویید: «می‌دانم، این واقعاً سخت است. می‌دانم که واقعاً نمی‌خواهی بروی، در خانه به تو خوش می‌گذرد»، اما روال معمول خود را ادامه دهید و سپس طبق برنامه از خانه خارج شوید. دکتر هکنی می‌گوید: «به این ترتیب، اساساً تمام زبان شما این است که بگویید: «من کاملاً درک می‌کنم، اما ما هنوز می‌رویم».

۲. به برنامه پایبند باشید 

روال‌های روزانه، مانند رفتن به مدرسه، مهدکودک یا پیش‌دبستانی؛ غذا دادن؛ و/یا آماده شدن برای خواب را حفظ کنید. دکتر هکنی می‌گوید، روال‌ها به ویژه برای کودکان نوپا و خردسال مهم هستند ، زیرا برنامه‌ها به آنها کمک می‌کنند تا احساس کنترل داشته باشند و "در ایجاد حس آرامش نقش زیادی دارند." علاوه بر این، حفظ یک زمان خواب ثابت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا کودکان در هر سنی می‌توانند هنگام خستگی بیش از حد دچار استرس شوند. پنتلی می‌گوید: "برای کمک به فرزندتان در مقابله با عوامل استرس‌زای زندگی، مطمئن شوید که او خواب شبانه خوبی دارد، چرت کافی می‌زند، وعده‌های غذایی سالم و فعالیت روزانه زیادی دارد."

۳. زمانی را برای استراحت اختصاص دهید 

زمان کافی برای استراحت، چرت زدن و آماده شدن برای فعالیت‌ها در نظر بگیرید. پنتلی توضیح می‌دهد: «کودکان خردسال «طبق ساعت بسیار کندتری نسبت به بزرگسالان زندگی می‌کنند. آنها به کاری که ممکن است بعداً انجام دهند فکر نمی‌کنند. آنها مکث می‌کنند، گربه را در حال خواب تماشا می‌کنند، الگوهای رنگی فرش را بررسی می‌کنند و از پنجره به بیرون خیره می‌شوند.»

بنابراین، برنامه خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که روی اولویت‌ها تمرکز می‌کنید و برای لذت بردن از همراهی فرزندتان وقت می‌گذارید. مطمئن شوید که با عجله به سراغ مورد بعدی در برنامه، لحظات خاصی را از دست نمی‌دهید.

۴. از قبل برنامه‌ریزی کنید و برای پردازش وقت بگذارید 

دکتر هکنی توضیح می‌دهد: «نحوه ارائه یک عامل استرس‌زا توسط والدین، نحوه شکل‌دهی و بحث در مورد آن و نحوه پاسخگویی به سوالات، مرزهایی را در مورد چگونگی درک آن به کودکان می‌دهد.» از قبل مشخص کنید که چه می‌خواهید بگویید تا زمان کافی برای بیان درست آن داشته باشید. سعی کنید سوالات و پاسخ‌های آنها را پیش‌بینی کنید.

دکتر هکنی توضیح می‌دهد: «ایده این است که صادقانه و کوچک شروع کنید. اگر لازم است در مورد فوت کسی به فرزندتان بگویید ، سعی کنید بگویید: «می‌خواستیم به شما اطلاع دهیم که مادربزرگ خیلی بیمار بود و فوت کرد.» اگر آنها سؤالی دارند، می‌توانید بسته به سن، بلوغ و میزان راحتی خودتان، تصمیم بگیرید که چگونه آن را توصیف کنید. سپس به آنها فرصت دهید تا اطلاعات گفته شده را پردازش کنند.

۵. میزان استفاده از تلویزیون و اینترنت را کنترل کنید

به برنامه‌هایی که فرزندتان از تلویزیون تماشا می‌کند توجه داشته باشید. هکنی می‌گوید: «وقتی والدین در حال تماشای اخبار هستند و کودک در اتاق است، در معرض انواع خشونت قرار می‌گیرد.» برنامه‌های تلویزیونی خاصی را برای بعد از خواب بچه‌ها رزرو کنید یا مدت زمان تماشای اخبار عصرگاهی را محدود کنید. قرار گرفتن در معرض اخبار اغلب می‌تواند غیرعمدی باشد، بنابراین سعی کنید زمان‌های مختلف تلویزیون را برای بچه‌های سنین مختلف برنامه‌ریزی کنید یا اگر در اتاقی با دیگران هستند، مطمئن شوید که همه برنامه‌ها برای کودک خردسال‌تر تنظیم شده است. وب‌سایت‌هایی مانند Kids-in-mind.com یا Commonsensemedia.org نقد و بررسی و رتبه‌بندی برنامه‌های مختلف را ارائه می‌دهند تا بتوانید در مورد تماشای تلویزیون تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرید.

همچنین بر استفاده از اینترنت نظارت داشته باشید ، زیرا رسانه‌های اجتماعی و زورگویی سایبری می‌توانند عوامل استرس‌زای بزرگی برای نوجوانان و جوانان باشند.

۶. عشق، آغوش و بوسه بیشتری بدهید

هنگام سازگاری با تغییر، توجه بیشتر به تک تک کودکان و چند نوازش و بوسه روزانه می‌تواند برای کودکان خردسال و بزرگتر مفید باشد. پنتلی می‌گوید عشق و حمایت بیشتر می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد و با الگوهای جدید سازگار شود. چه عامل استرس‌زا منفی باشد و چه مثبت، محبت بیشتر می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و مهارت‌های خودتنظیمی کودک کمک کند و آنها را قادر سازد تا در برابر تغییر انعطاف‌پذیرتر و مقاوم‌تر باشند.

۷. به طور فعال برای کاهش عوامل استرس‌زا تلاش کنید

والدین باید به طور فعال سعی کنند عوامل استرس‌زا را در زندگی فرزندشان کاهش دهند. این شامل اطمینان از این است که فرزندتان در زندگی خود به اندازه کافی خوش بگذراند و با خودتان صادق باشید که در کجا می‌توانید از او کمک بگیرید یا جنبه‌ای از زندگی‌اش را بهبود بخشید.

۸. مهارت‌های مدیریت استرس را آموزش دهید

در نهایت، مهارت‌های مدیریت استرس را به فرزندتان آموزش دهید، مانند نفس عمیق کشیدن، تجسم صحنه‌های آرامش‌بخش و گفتن جملات مقابله‌ای مانند «این سخت است، اما من سرسخت‌تر هستم و می‌توانم از پسش بربیایم.» به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت است، بنابراین تکنیک‌های مقابله‌ای را انتخاب کنید که ممکن است با شخصیت و خلق و خوی او سازگار باشد.