اگرچه جراحی لابیاپلاستی نسبتاً دشوار نیست، اما یک مداخله زیبایی‌شناختی است که شامل تکنیک‌ها و نکات ظریف بسیاری است. مانند هر جراحی، جراحی لابیاپلاستی نیز خطراتی دارد. در این بخش، خطراتی که ممکن است در دوره‌های اولیه، میانی و پایانی پس از لابیاپلاستی ایجاد شوند، به تفصیل مورد بحث قرار گرفته‌اند.

مهم است که قبل از عمل لابیاپلاستی انتظارات خود را به وضوح بیان کنید، یک رابطه قوی و مبتنی بر اعتماد با پزشک خود برقرار کنید و برای تمام سوالات خود پاسخ‌های مناسب دریافت کنید.

به خصوص در سال‌های اخیر، افزایش تقاضای بیماران و این واقعیت که پزشکان آموزش لازم را دریافت نمی‌کنند، باعث قربانی شدن بسیاری از بیماران شده است. گروه‌ها و پست‌های منفی به شکل «قربانیان لابیاپلاستی» که در رسانه‌های اجتماعی می‌بینیم، عموماً به نادرستی تکنیک‌های اعمال شده مربوط می‌شوند تا دشواری جراحی. بیماران باید پس از لابیاپلاستی توصیه‌های پزشکان خود را دنبال کنند .

خطرات اولیه پس از لابیاپلاستی

عوارض حادی که در دوره اولیه عمل لابیاپلاستی مشاهده می‌شوند شامل خونریزی، هماتوم، واکنش‌های آلرژیک به داروها یا مواد بی‌حسی مورد استفاده هستند. اگر این عمل در محیط مطب و با بی‌حسی موضعی انجام شود، کاهش فشار خون به دلیل رفلکس وازوواگال و از دست دادن موقت هوشیاری نیز می‌تواند مشاهده شود.

اقدامات پیشگیری از خونریزی در لابیاپلاستی

در اوایل دوره، خطر خونریزی وجود دارد و برای جلوگیری از این امر، پزشک برخی اقدامات ضد خونریزی را انجام می‌دهد. برخی از پزشکان تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) را نیز پس از عمل برای تسریع بهبود زخم توصیه می‌کنند. PRP و PRF را می‌توان در طول عمل نیز برای کاهش خونریزی انجام داد.

خطرات میان مدت پس از لابیاپلاستی

عوارضی مانند ورم بیش از حد، عفونت زخم و باز شدن بخیه‌ها (جدا شدن زخم) ممکن است در دوره میانی (معمولاً در روزهای ۳ تا ۵) پس از لابیاپلاستی رخ دهد. خونریزی پوستی/زیرپوستی، که گاهی به صورت نشت خون است، ممکن است تا ۷ تا ۱۰ روز پس از عمل ادامه یابد. عفونت‌های زخم معمولاً به دلیل عفونت‌های واژن که قبلاً تشخیص داده نشده‌اند، ایجاد می‌شوند. عفونت‌های واژن می‌توانند باعث عفونت زخم شوند و عفونت‌های زخم می‌توانند باعث باز شدن بخیه‌ها شوند. به همین دلیل، انجام معاینه دقیق واژن قبل از جراحی لابیاپلاستی از اهمیت بالایی برخوردار است.

باز کردن بخیه‌های جراحی بعد از لابیاپلاستی

باز شدن بخیه‌ها یا جدا شدن زخم در ناحیه عمل، جدا از تکنیک جراحی به کار رفته، ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• التهاب بخیه‌ها (به‌ویژه پانسمان نامناسب)
• عدم توجه به بهداشت
• بازگشت به فعالیت‌ها در دوره اولیه پس از عمل
• وجود خونریزی زیر جلدی (هماتوم)
• اختلال در گردش خون عروقی

بخیه‌ها ممکن است به دلیل مشکلات گردش خون ناشی از بسته شدن محکم بافت، به خصوص هنگامی که از تکنیک حذف گوه‌ای (V-Plasty) استفاده می‌شود، یا در نتیجه‌ی به هم نرسیدن کامل لایه‌های لبه‌ی زخم هنگام بخیه زدن، باز شوند.

خطرات طولانی مدت پس از لابیاپلاستی

اگر عمل لابیاپلاستی طبق تکنیک خود انجام نشود، ممکن است در دراز مدت مشکلاتی ایجاد کند. این مشکلات ممکن است به صورت شکایاتی مانند موارد زیر ظاهر شوند:

• تشکیل اسکار
• تشکیل آبسه
• پنجره بندی (پنجره سازی)
• عدم تقارن (اختلال تقارن)
• ادم طولانی مدت
• ادرار در جهات مختلف در کاسه ادرار حرکت می‌کند
• تغییرات حسی
• دیسپارونی (درد هنگام رابطه جنسی)
• ممکن است شکایاتی مانند ظاهر دندانه اره‌ای (پوسته پوسته شدن*) در لبه‌های لب ایجاد شود.

(* گوش‌ماهی: نامی است که در زبان انگلیسی به جانور «صدف» داده شده است. این ظاهر به این دلیل این نام را به آن داده‌اند که پوسته‌های گوش‌ماهی‌ها مانند دندانه اره فرورفته است.)

عدم تقارن بعد از لابیاپلاستی

عدم تقارن پس از لابیاپلاستی یکی از شایع‌ترین مشکلات است. عدم تقارن می‌تواند باعث مشکلات فیزیولوژیکی مانند جریان ادرار در جهات مختلف شود و از نظر روانی بر بیماران تأثیر منفی بگذارد. به خصوص در بیمارانی که وسواس تقارن دارند، اثرات روانی حتی در موارد عدم تقارن خفیف بسیار زیاد است. در موارد عدم تقارن پس از لابیاپلاستی، ممکن است انجام عمل جراحی ترمیمی ضروری باشد.

برداشتن کامل لب‌های تناسلی در عمل لابیاپلاستی

یکی از رایج‌ترین اشتباهات، برداشتن کامل لب‌های داخلی (کوچک‌تر) دستگاه تناسلی است. این عمل «لابیکتومی» است، نه لابیاپلاستی!

لابیاکتومی باعث ایجاد ظاهر نامطلوب می‌شود و ممکن است مشکلاتی مانند خشکی واژن و درد در رابطه جنسی ایجاد کند. در این صورت، ایجاد مجدد لب‌ها آسان نیست.

جراحی ناکافی

یک دیدگاه نامطلوب برای بیماران این است که روند کاهش حجم به میزان مطلوب نباشد. به طور کلی، اکثر بیماران در کشور ما خواهان حداکثر برداشت بافت ممکن هستند.

مشکل دیگر این است که چین‌های پوستی روی کلاهک کلیتوریس، علیرغم کوتاه شدن لب‌های داخلی، تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. در نتیجه این وضعیت، کلاهک کلیتوریس (برجستگی روی کلیتوریس) ظاهری شبیه به «آلت تناسلی کودک» یا «میکروآلت» به خود می‌گیرد که برای بسیاری از بیماران بسیار نگران‌کننده‌تر از قبل است. در این حالت، جراحی‌های ترمیمی لابیاپلاستی را می‌توان به طور مکرر انجام داد.

لب‌های باقی‌مانده کوتاه و ضخیم (قطع عضو)

در بیمارانی که لب‌های داخلی ضخیمی دارند، ظاهر کوتاه و ضخیم لبه‌های جدید ایجاد شده پس از برش با قیچی می‌تواند از نظر زیبایی نگران‌کننده باشد. این وضعیت به عنوان "برجستگی" شناخته می‌شود. اگر بریدگی ظاهر خوشایندی نداشته باشد، می‌توان از عمل جراحی ترمیمی لابیاپلاستی، یعنی یک عمل اصلاحی، استفاده کرد.

چه زمانی می‌توان پس از یک جراحی لابیاپلاستی نامطلوب، عمل ترمیمی انجام داد؟

وقتی ظاهر نامطلوبی پس از جراحی لابیاپلاستی رخ می‌دهد، حداقل باید سه ماه برای جراحی ترمیمی، یعنی جراحی اصلاحی، صبر کرد. با این حال، نتایج زیبایی‌شناختی حاصل از جراحی‌های ترمیمی لابیاپلاستی هرگز به اندازه عمل اول موفقیت‌آمیز نخواهد بود. به همین دلیل، عمل اول باید با دقت و ظرافت زیادی انجام شود.

خطرات جراحی لابیاپلاستی در دستان باتجربه حداقل است

کسانی که جراحی زیبایی دستگاه تناسلی و لابیاپلاستی انجام می‌دهند، اکثراً از نتایج پس از عمل کاملاً راضی هستند. با این وجود، جراحی لابیاپلاستی نیاز به صبر، دقت و تجربه دارد. اگرچه این عمل به عنوان یک عمل جراحی ساده در نظر گرفته می‌شود، اما نکات و ترفندهای زیادی دارد. به همین دلیل، دانش و تجربه پزشک جراح بسیار مهم است. در دستان باتجربه، خطرات و عوارضی که ممکن است به دلیل جراحی لابیاپلاستی ایجاد شود، بسیار کمتر است.