اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی-رشدی شایع است که بسیاری از کودکان، از جمله پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درک علائم در سنین مختلف می‌تواند به والدین و مراقبان کمک کند تا این بیماری را زود تشخیص داده و به دنبال درمان مناسب باشند.
در این مقاله، علائم ADHD در پسران را در مراحل مختلف رشد، از اوایل کودکی تا نوجوانی، بررسی خواهیم کرد. با درک این علائم، می‌توانید از فرزندتان بهتر حمایت کنید و به او در عبور از چالش‌های روزانه‌اش کمک کنید.
دوران کودکی (سنین ۳ تا ۵ سال)
در اوایل کودکی، پسران مبتلا به ADHD اغلب بیش فعالی و تکانشگری از خود نشان می‌دهند. علائم ADHD در کودکان پسر و دختر متفاوت است و می‌تواند به طور خاص در پسران به روش‌هایی مانند موارد زیر بروز کند:
- حرکت مداوم: به نظر می‌رسد پسرها انرژی بی‌پایانی دارند و همیشه در حال حرکت هستند.
- مشکل در آرام نشستن: ممکن است نشستن در طول وعده‌های غذایی یا فعالیت‌های آرام برایشان دشوار باشد.
- تکانشگری: آنها ممکن است بدون فکر عمل کنند، مانند دویدن به سمت خیابان بدون اینکه نگاه کنند.
بی‌توجهی
بی‌توجهی همچنین می‌تواند یک علامت قابل توجه در پسران جوان مبتلا به ADHD باشد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دامنه توجه کوتاه: آنها ممکن است برای تمرکز روی وظایف یا فعالیت‌های بازی برای مدت طولانی مشکل داشته باشند.
- حواس‌پرتی آسان: ممکن است به راحتی حواسشان با صداها یا سایر محرک‌ها پرت شود.
سن مدرسه (سنین ۶ تا ۱۲ سال)
با ورود پسران به مدرسه، علائم ADHD به دلیل افزایش نیاز به توجه و خودکنترلی، می‌تواند آشکارتر شود. به یاد داشته باشید، علائم ADHD در دختران و پسران ممکن است متفاوت باشد. چالش‌های تحصیلی رایج در پسران عبارتند از:
- مشکل در پیروی از دستورالعمل‌ها: پسران ممکن است در انجام تکالیف یا پیروی از قوانین کلاس درس مشکل داشته باشند.
- سازماندهی ضعیف: آنها ممکن است در پیگیری وسایل مدرسه یا تکالیف خود مشکل داشته باشند.
- اشتباهات ناشی از بی‌دقتی: بی‌توجهی می‌تواند منجر به اشتباهات مکرر در تکالیف مدرسه شود.
دشواری‌های اجتماعی
تعاملات اجتماعی نیز می‌تواند برای پسران مبتلا به ADHD چالش برانگیز باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- قطع کردن حرف دیگران: آنها ممکن است در انتظار نوبت خود در مکالمات یا بازی‌ها مشکل داشته باشند.
- مشکل در دوست‌یابی: تکانشگری و بیش‌فعالی می‌تواند ایجاد و حفظ دوستی را برای آنها دشوار کند.
- طغیان‌های عاطفی: آنها ممکن است در مدیریت احساسات خود مشکل داشته باشند و این منجر به کج‌خلقی یا فروپاشی‌های مکرر شود.
مسائل رفتاری
مشکلات رفتاری نیز در پسران مدرسه‌ای مبتلا به ADHD رایج است. این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- رفتار مخالفت‌آمیز: آنها ممکن است مرتباً با بزرگسالان بحث کنند یا از پیروی از قوانین امتناع ورزند.
- تکانشگری: آنها ممکن است بدون در نظر گرفتن عواقب عمل کنند و منجر به رفتارهای پرخطر شوند.
نوجوانی (سنین ۱۳ تا ۱۸ سال)
در نوجوانی، چالش‌های تحصیلی و سازمانی مرتبط با ADHD می‌تواند بارزتر شود. علائم ADHD در پسران و دختران نوجوان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در انجام تکالیف: پسران ممکن است در مدیریت پروژه‌های بلندمدت یا رسیدن به ضرب‌الاجل‌ها مشکل داشته باشند.
- بی‌نظمی: آنها ممکن است در مرتب نگه داشتن وسایل مدرسه و وسایل شخصی خود مشکل داشته باشند.
- اهمال کاری: بی توجهی و عدم تمرکز می تواند منجر به اهمال کاری مکرر شود.
مسائل اجتماعی و عاطفی
مشکلات اجتماعی و عاطفی می‌توانند تا دوران نوجوانی ادامه یابند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکلات روابط با همسالان: پسران ممکن است به دلیل رفتارهای تکانشی یا مخرب، در حفظ دوستی‌هایشان مشکل داشته باشند.
- عزت نفس پایین: چالش‌های تحصیلی و اجتماعی می‌توانند منجر به احساس بی‌کفایتی و عزت نفس پایین شوند.
- نوسانات خلقی: آنها ممکن است تغییرات خلقی مکرر، از جمله تحریک پذیری و ناامیدی را تجربه کنند.
رفتارهای پرخطر
نوجوانان مبتلا به ADHD در معرض خطر بیشتری برای انجام رفتارهای پرخطر مانند موارد زیر هستند:
- سوء مصرف مواد: آنها ممکن است برای مقابله با علائم خود، مواد مخدر یا الکل را امتحان کنند.
- رانندگی بی‌ملاحظه: تکانشگری و بی‌توجهی می‌تواند منجر به عادات رانندگی خطرناک شود.
- بزهکاری: پسران ممکن است درگیر فعالیت‌های غیرقانونی شوند یا با قانون درگیر شوند.
درخواست کمک و درمان
اگر مشکوک هستید که فرزندتان مبتلا به ADHD است، مراجعه به یک متخصص برای تشخیص ضروری است. ارزیابی کامل توسط یک ارائه دهنده خدمات درمانی، مانند متخصص اطفال یا روانشناس، می‌تواند به تعیین اینکه آیا فرزند شما ADHD دارد یا خیر و رد سایر علل احتمالی علائم او کمک کند.
گزینه‌های درمانی
گزینه‌های درمانی مختلفی برای پسران مبتلا به ADHD وجود دارد، از جمله:
- دارو: داروهای محرک، مانند متیل فنیدات یا داروهای مبتنی بر آمفتامین، می‌توانند به بهبود تمرکز و کاهش بیش‌فعالی و تکانشگری کمک کنند.
- رفتاردرمانی: مداخلات رفتاری، مانند آموزش والدین و آموزش مهارت‌های اجتماعی، می‌تواند به پسران کمک کند تا استراتژی‌های مقابله‌ای را توسعه داده و رفتار خود را بهبود بخشند.
- پشتیبانی آموزشی: مدارس می‌توانند تسهیلاتی مانند زمان اضافی در آزمون‌ها یا برنامه‌های آموزش فردی (IEP) را برای کمک به موفقیت تحصیلی پسران فراهم کنند.
توصیه‌های کاربردی
به عنوان والدین یا مراقب، می‌توانید گام‌های عملی برای حمایت از فرزندتان بردارید، مانند:
- ایجاد روال‌های منظم: برنامه‌های روزانه‌ی منظم می‌تواند به پسران مبتلا به ADHD کمک کند تا منظم بمانند و زمان خود را به طور مؤثر مدیریت کنند.
- تقویت مثبت: پاداش دادن به رفتارهای مثبت می‌تواند پسران را به ایجاد عادات خوب و بهبود عزت نفسشان تشویق کند.
- ارتباط باز: حفظ ارتباط باز و صادقانه با فرزندتان می‌تواند به او کمک کند تا احساس درک شدن و حمایت شدن داشته باشد.
برای ADHD به فرزندتان کمک کنید
درک علائم ADHD در پسران در سنین مختلف برای شناسایی و مداخله زودهنگام بسیار مهم است. با شناخت علائم و جستجوی کمک مناسب، می‌توانید از رشد فرزندتان حمایت کنید و به او کمک کنید تا با وجود چالش‌هایش، پیشرفت کند.
بلومینگتون میدوز در بلومینگتون، ایندیانا، آماده کمک به افراد مبتلا به ADHD است. همین امروز با ۸۳۳-۹۷۲-۳۳۰۷ با ما تماس بگیرید تا ارزیابی رایگانی انجام شود و سطح درمانی مناسب برای شما توصیه گردد.
ADHD در پسران: علائم در سنین مختلف