عوامل خطر فیبروم رحمی

عوامل خطر

عوامل خطر شناخته شده کمی برای فیبروم رحم وجود دارد، به جز اینکه فرد در سن باروری باشد. این عوامل عبارتند از:

• نژاد. همه افراد در سن باروری که زن متولد شده‌اند، می‌توانند به فیبروم مبتلا شوند. اما احتمال ابتلا به فیبروم در سیاه‌پوستان بیشتر از افراد سایر گروه‌های نژادی است. سیاه‌پوستان در سنین پایین‌تری نسبت به سفیدپوستان به فیبروم مبتلا می‌شوند. همچنین احتمال ابتلا به فیبروم‌های بیشتر یا بزرگتر، همراه با علائم بدتر، در آنها نسبت به سفیدپوستان بیشتر است.
• سابقه خانوادگی. اگر مادر یا خواهر شما فیبروم داشته باشد، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستید.
• عوامل دیگر. شروع پریود قبل از سن ۱۰ سالگی؛ چاقی؛ کمبود ویتامین D؛ داشتن رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و کم مصرف سبزیجات سبز، میوه و لبنیات؛ و نوشیدن الکل، از جمله آبجو، به نظر می‌رسد خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می‌دهد.

عوارض

فیبروم‌های رحمی اغلب خطرناک نیستند. اما می‌توانند باعث درد شوند و ممکن است منجر به عوارضی شوند. این عوارض شامل افت گلبول‌های قرمز خون به نام کم‌خونی می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث خستگی ناشی از خونریزی شدید شود. اگر در طول پریود خونریزی شدید دارید، پزشک ممکن است برای جلوگیری یا کمک به مدیریت کم‌خونی، مکمل آهن مصرف کنید. گاهی اوقات، فرد مبتلا به کم‌خونی به دلیل از دست دادن خون، نیاز به دریافت خون از یک اهداکننده دارد که به آن انتقال خون می‌گویند.

بارداری و فیبروم

اغلب، فیبروم‌ها در بارداری اختلالی ایجاد نمی‌کنند. اما برخی از فیبروم‌ها - به ویژه نوع زیرمخاطی - می‌توانند باعث ناباروری یا سقط جنین شوند.

فیبروم‌ها همچنین ممکن است خطر برخی عوارض بارداری را افزایش دهند. این عوارض عبارتند از:

• جدا شدن جفت، زمانی که عضوی که اکسیژن و مواد مغذی را به نوزاد می‌رساند، به نام جفت، از دیواره داخلی رحم جدا می‌شود.
• محدودیت رشد جنین، زمانی که نوزاد متولد نشده آنطور که انتظار می‌رود رشد نمی‌کند.
• زایمان زودرس، زمانی که نوزاد خیلی زود، قبل از هفته ۳۷ بارداری، به دنیا می‌آید.