شما می‌توانید با استفاده از استراتژی‌های مثبت فرزندپروری، همراه با مجموعه‌ای از استراتژی‌های خانه و کلاس درس، به فرزندتان در مدیریت علائم ADHD کمک کنید. این موارد شامل پایبندی به یک روال، ایجاد مهارت‌های اجتماعی و برنامه‌ریزی محیط یادگیری فرزندتان می‌شود. گاهی اوقات مشاوره برای فرزندتان یا خانواده نیز مورد نیاز است.
اگر پس از امتحان کردن این راهکارها، علائم فرزندتان هنوز تأثیر زیادی بر زندگی او دارد، پزشک ممکن است دارو را توصیه کند.
داروهای محرک
مؤثرترین درمان برای علائم ADHD، داروهای محرک است که از دهه ۱۹۷۰ درمان استاندارد برای کودکان مبتلا به ADHD بوده است. حدود یک تا دو درصد از کودکان در استرالیا داروهای محرک دریافت می‌کنند.
محرک‌ها بر بخش‌هایی از مغز که در کنترل توجه و برانگیختگی (هوشیاری و بیداری) نقش دارند، تأثیر می‌گذارند. این داروها تمرکز، کنترل تکانه و بیش‌فعالی را در حدود ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD تا حد زیادی بهبود می‌بخشند.
دو محرک رایج مورد استفاده در استرالیا متیل فنیدات و دگزامفتامین هستند. هر دو عملکرد و عوارض جانبی مشابهی دارند. محرک‌ها می‌توانند کوتاه‌اثر یا طولانی‌اثر باشند. انواع کوتاه‌اثر معمولاً حدود سه تا چهار ساعت اثر می‌کنند در حالی که انواع طولانی‌اثر می‌توانند بین شش تا دوازده ساعت اثر کنند.
در استرالیا، داروهای محرک تحت نظارت هستند و فقط توسط متخصصان اطفال، روانپزشکان کودک یا متخصصان مغز و اعصاب (و در شرایط خاص، پزشکان عمومی) قابل تجویز هستند.
داروهای محرک احتمالاً بیشترین تحقیقات را در بین داروهای تجویز شده برای کودکان دارند. این داروها در دوزهای مورد استفاده برای درمان ADHD اعتیادآور نیستند. برخی از کودکان فقط در روزهای مدرسه از آنها استفاده می‌کنند و در آخر هفته‌ها هیچ گونه عوارض ترک اعتیاد را تجربه نمی‌کنند.
داروهای غیرمحرک نیز موجود هستند، به عنوان مثال، اتوموکستین (استراترا)، کلونیدین و گوانفاسین (اینتونیو). این داروها می‌توانند برای برخی از کودکان مبتلا به ADHD، مانند کسانی که عوارض جانبی داروهای محرک را تجربه می‌کنند، مفید باشند.
عوارض جانبی داروهای محرک
شایع‌ترین عارضه جانبی محرک‌ها، کاهش اشتها (به‌ویژه برای ناهار) است که گاهی اوقات می‌تواند بر افزایش وزن تأثیر بگذارد. عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از:
- دردهای معده
- سردرد و سرگیجه
- مشکل در به خواب رفتن
- کودک تحریک‌پذیر، گوشه‌گیر یا بسیار احساساتی می‌شود.
بعضی از کودکان هیچ عارضه جانبی نخواهند داشت. اگر عوارض جانبی رخ دهد، اغلب می‌توان آنها را با تغییر دوز یا زمان مصرف دارو مدیریت کرد. اگر عوارض جانبی شدیدتری رخ دهد، می‌توان مصرف محرک‌ها را فوراً و بدون نیاز به کاهش تدریجی دوز، قطع کرد. هیچ عارضه ترک وجود ندارد.
ممکن است محرک‌ها تأثیر جزئی بر رشد (قد) برخی از کودکان داشته باشند، بنابراین لازم است این موضوع همراه با وزن آنها کنترل شود.
داروهای محرک ممکن است باعث افزایش بسیار کمی در ضربان قلب و فشار خون شوند. این امر برای کودکانی که قلب طبیعی دارند، بسیار بعید است که مشکلی ایجاد کند. اگر فرزند شما ناهنجاری قلبی یا عروقی شناخته شده یا سابقه خانوادگی مشکلات قلبی دارد، ممکن است قبل از شروع مصرف داروهای محرک، آزمایش‌هایی لازم باشد.
پیگیری
کودکانی که داروهای محرک مصرف می‌کنند باید توسط پزشک معالج خود تحت نظر باشند. این کار باید به طور منظم در مراحل اولیه درمان و حداقل هر شش ماه یکبار در طول مصرف داروهای محرک توسط کودک انجام شود. به طور خاص، قد، وزن، ضربان قلب و فشار خون باید بررسی شوند.
روغن ماهی - آنچه تحقیقات می‌گویند
درمان‌های غیر دارویی زیادی وجود دارد که ممکن است برای برخی از کودکان مبتلا به ADHD مفید باشد، مانند روغن ماهی. رژیم‌های غذایی حذفی معمولاً مفید نیستند، اما تغذیه خوب مهم است.
نکات کلیدی برای به خاطر سپردن
- کودکان مبتلا به ADHD بی‌توجه، تکانشی و گاهی بیش‌فعال هستند، اما همه کودکانی که این علائم را دارند، ADHD ندارند.
- هیچ آزمایشی نمی‌تواند ADHD را تشخیص دهد - ارزیابی توسط پزشک یا روانشناس شامل جمع‌آوری اطلاعات از خانواده‌ها و مدارس است.
- استراتژی‌های مثبت فرزندپروری، حمایت مدرسه و مشاوره می‌تواند به اکثر کودکان مبتلا به ADHD کمک کند.
- داروهای محرک موثرترین درمان برای علائم ADHD هستند.
- بیشتر کودکان مبتلا به ADHD مشکلات دیگری نیز دارند که باید به آنها رسیدگی شود، مانند مشکلات یادگیری، اضطراب و مشکلات خواب.
درمان ADHD