درمان علائم فیبروم

درمان علائم فیبروم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) که هورمون‌هایی را برای کمک به کاهش خونریزی شدید و درد ترشح می‌کنند.
• ترانگزامیک اسید برای کاهش میزان جریان خون.
• مکمل های آهن برای پیشگیری یا درمان کم خونی ناشی از پریودهای سنگین.
• مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای گرفتگی یا درد.
• انتظار هوشیار - ممکن است برای بررسی رشد فیبروم، معاینات لگنی یا سونوگرافی بعدی داشته باشید.

درمان های دارویی یا هورمونی که ممکن است به کوچک کردن فیبروم کمک کند عبارتند از:

• قرص های ضد بارداری برای کمک به کنترل پریودهای سنگین.
• نوعی IUD که هر روز مقدار کمی از هورمون پروژسترون را در رحم آزاد می کند.
• داروهای خوراکی ترکیبی که تولید هورمون را برای درمان پریودهای سنگین سرکوب می کند و در عین حال از علائم مشابه یائسگی جلوگیری می کند (آنتاگونیست GnRH).
• تزریق هورمونی برای کمک به کوچک کردن فیبروم با توقف تخمک گذاری. اغلب، این درمان فقط برای مدت کوتاهی برای کوچک کردن فیبروم قبل از جراحی استفاده می شود. همچنین زمانی که مقادیر کمی هورمون استروژن برای کاهش عوارض جانبی مجدداً اضافه می‌شود، می‌توان آنها را طولانی‌تر استفاده کرد.برای درمان میوم در تهران با مطب دکتر طاهره فروغی فر تماس بگیرید

جراحی و روش های مورد استفاده برای درمان فیبروم عبارتند از:

• هیستروسکوپی - این روش می‌تواند فیبروم‌هایی را که در داخل رحم رشد می‌کنند حذف کند.
• فرسایش اندومتر - این روش گاهی اوقات برای درمان خونریزی شدید مرتبط با فیبروم استفاده می شود. زمانی که فیبروم ها کوچک باشند بهترین عملکرد را دارد. اغلب قاعدگی را به طور کامل متوقف می کند.
• آمبولیزاسیون شریان رحمی - این روش خون رسانی به فیبروم را متوقف می کند و باعث کوچک شدن و مرگ آن می شود. اگر می خواهید از جراحی اجتناب کنید و قصد بارداری ندارید، این ممکن است گزینه خوبی باشد.
• میومکتومی - این جراحی فیبروم ها را از رحم خارج می کند. اگر می خواهید بچه دار شوید، این نیز می تواند انتخاب خوبی باشد. مانع از رشد فیبروم های جدید نمی شود.
• هیسترکتومی - این جراحی رحم را به طور کامل خارج می کند. اگر بچه نمی‌خواهید، داروها کار نمی‌کنند و نمی‌توانید هیچ روش دیگری انجام دهید، ممکن است یک گزینه باشد.
• فرسایش با فرکانس رادیویی - این روش یک سوزن کوچک را در فیبروم تحت هدایت سونوگرافی قرار می دهد و از گرما برای تخریب بافت فیبروم استفاده می کند که باعث کوچک شدن فیبروم می شود.

درمان های جدیدتر، مانند استفاده از سونوگرافی متمرکز، در مطالعات بالینی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

اگر فیبروم بدون علامت دارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.

اگر فیبروم دارید، در صورت باردار شدن ممکن است رشد کنند. این به دلیل افزایش جریان خون و سطوح بالاتر استروژن است. فیبروم ها معمولاً پس از تولد نوزاد به اندازه اولیه خود باز می گردند.

عوارض فیبروم عبارتند از:

• درد شدید یا خونریزی بسیار شدید که نیاز به جراحی اورژانسی دارد.
• پیچ خوردن فیبروم - این می تواند باعث مسدود شدن رگ های خونی شود که تومور را تغذیه می کنند. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
• کم خونی (نداشتن گلبول های قرمز کافی) ناشی از خونریزی شدید.
• عفونت های دستگاه ادراری - اگر فیبروم به مثانه فشار بیاورد، تخلیه کامل مثانه دشوار است.
• ناباروری، در موارد نادر.

اگر باردار هستید، خطر کوچکی وجود دارد که فیبروم ممکن است عوارض ایجاد کند:

• ممکن است نوزاد خود را زود به دنیا بیاورید زیرا فضای کافی در رحم شما وجود ندارد.
• اگر فیبروم مجرای زایمان را مسدود کند یا نوزاد را در موقعیت خطرناکی قرار دهد، ممکن است نیاز به سزارین (سزارین) داشته باشید.
• ممکن است بلافاصله پس از زایمان خونریزی شدید داشته باشید.