تنگی واژن عبارت است از باریک شدن، بسته شدن یا از دست دادن انعطاف پذیری واژن و دهانه واژن. این عارضه جانبی اسکار، پرتودرمانی، جراحی واژن و تغییرات هورمونی در طول عمر است. اغلب اوقات با خشکی، بافت اسکار و از دست دادن تحرک بافت واژن همراه است. تابش به لگن و واژن اغلب برای درمان انواع سرطان انجام می شود. تابش ممکن است به اندام های لگن، از جمله مثانه، روده، رحم، تخمدان ها، دهانه رحم یا خود بافت واژن هدایت شود. تنگی واژن ناشی از تشعشع اغلب پوست و بافت اطراف واژن را نازک‌تر، خشک‌تر، انعطاف‌پذیرتر و اغلب دردناک‌تر می‌کند. جراحی در این ناحیه می‌تواند بافت زخمی باقی بگذارد که تأثیر مشابهی دارد و می‌تواند واژن را کوتاه کند. جراحی می تواند پوست، بافت همبند، رگ های خونی، غدد لنفاوی و انعطاف پذیری کلی بافت واژن را تحت تاثیر قرار دهد. تنگی واژن نفوذ واژن را برای معاینه پزشکی مشکل می کند و رابطه جنسی را اگر غیرممکن نگوییم بسیار دردناک می کند.

کوتاه کردن واژن چیست؟

کوتاه شدن واژن وضعیتی است که در آن واژن کوتاهتر از اندازه معمول خود می شود. این وضعیت معمولاً با کاهش سطح استروژن بدتر می‌شود، هورمونی که به حفظ سلامت و قابلیت ارتجاعی بافت‌های واژن کمک می‌کند. در حالی که کوتاه شدن واژن معمولاً با یائسگی بدتر می شود، سایر عوامل باعث کوتاهی شدید می شوند. برخی از این موارد عبارتند از:

• هیسترکتومی: هیسترکتومی، به ویژه هیسترکتومی رادیکال، شامل برداشتن بخشی از بالای واژن است و می تواند واژن را کوتاه کند و باعث درد در هنگام مقاربت شود.
• جراحی لگن: جراحی برای افتادگی اندام لگن، بی اختیاری ادرار یا بسیاری از مسائل دیگر می تواند واژن را منقبض و کوتاه کند.  
• برداشتن تخمدان ها با جراحی: این روش که اوفورکتومی نامیده می شود، می تواند منجر به کاهش قابل توجه تولید استروژن شود که ممکن است باعث کوتاه شدن واژن شود.
• پرتودرمانی: پرتودرمانی برای برخی سرطان‌ها در ناحیه لگن می‌تواند به بافت‌های واژن آسیب برساند و منجر به کوتاه شدن پوست شود.
• درمان‌های سرطان سینه: برخی از درمان‌های سرطان سینه، مانند درمان‌های هورمونی و شیمی‌درمانی، می‌توانند باعث کاهش سطح استروژن شوند و به طور بالقوه منجر به آتروفی واژن و کوتاه شدن بافت شوند.

علائم کوتاه شدن واژن می تواند شامل درد در حین مقاربت جنسی (دیسپارونی) و احساس سفتی یا ناراحتی در ناحیه واژن باشد. این علائم می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت جنسی زنان داشته باشد.

در مورد تنگی واژن و کوتاهی واژن چه باید کرد؟

خبر خوب این است که اقداماتی وجود دارد که می‌توان برای بهبود خاصیت ارتجاعی واژن انجام داد. تنگی و کوتاهی واژن را می توان با انجام مراحل زیر برطرف کرد:

از گشاد کننده های واژن استفاده کنید

برای کشش ملایم و بهبود کشش واژن از گشادکننده های واژن (همچنین به عنوان مربی واژن نامیده می شود) استفاده کنید. وقتی تیم IWI به فرد آموزش دید که انجام این کار بی خطر است، آموزش گشادکننده واژن می تواند شروع شود. مجموعه ای را انتخاب کنید که دارای اندازه های پیشرونده باشد تا به شما این امکان را بدهد که به آرامی و به تدریج عمق و عرض دهانه واژن را پس از ایجاد تنگی واژن بهبود دهید.

جلسات آموزشی شامل فشرده کردن آرام گشادکننده به دهانه واژن، نگه داشتن 30 ثانیه تا یک دقیقه، حرکت در اطراف دهانه واژن مانند یک ساعت است. سپس، گشادکننده را می توان به آرامی وارد واژن کرد و از آن برای کشش و تمرین عضلات اطراف لگن استفاده کرد تا برای بهبود توانایی تحمل نفوذ، آرام شوند.

از روغن کاری فراوان استفاده کنید

این در مورد بهداشت روزانه، استفاده از گشادکننده و استفاده جنسی صدق می کند. استفاده از یک روان کننده با کیفیت بالا به طور قابل توجهی راحتی را در طول تمرین دیلاتور و رابطه جنسی بهبود می بخشد. حداقل 1-2 قاشق غذاخوری می تواند مفید باشد و علاوه بر این، می توان با استفاده از قطره چکان تعلیق، روان کننده را به داخل خرک واژن تزریق کرد. 

کشش های روزانه آزاد کننده کف لگن را انجام دهید

روزانه کشش های آزادسازی کف لگن را انجام دهید. کشش ملایم برای آزادسازی عضلات کف لگن، تمرین گشادکننده را برای کمک به شل کردن عضلاتی که با دهانه واژن مشترک هستند، تحسین می‌کند، که می‌تواند به راحت‌تر کردن دخول کمک کند.

از ویبره درمانی برای بهبود جریان خون استفاده کنید

از ویبره درمانی برای بهبود جریان خون در ناحیه استفاده کنید. لرزش ملایم می تواند گردش خون را تحریک کند و به نرم شدن بافت زخم و تابش شده پس از پایان درمان کمک کند. می توان از عصای ارتعاشی برای ارتعاش درمانی استفاده کرد.