درباره واژینیسموس

واژینیسموس یک انقباض دردناک غیرارادی (اسپاسم) عضلات کف لگن هنگام تلاش برای مقاربت جنسی نفوذی یا اجازه معاینه زنان (مثلاً معاینه دو دستی یا قرار دادن اسپکولوم برای آزمایش غربالگری دهانه رحم و غیره) یا در تلاش برای قرار دادن تامپون است. (خاموش شدن). در درجه سخت‌تر، اسپاسم عضلانی عمومی می‌تواند با حمله پانیک یا توقف موقت تنفس اتفاق بیفتد. برای درمان واژینیموس با ار آف واژینال با مطب دکتر طاهره فروغی فر تماس بگیرید

واژینیسموس یک اختلال دخول است که هر شکلی از نفوذ واژن مانند تامپون، انگشت، گشادکننده واژن، معاینات زنان و آمیزش جنسی، اغلب دردناک یا غیرممکن است. در مقایسه با سایر اختلالات درد جنسی مانند ولوودینیا و وستیبولودینیا. این شایع ترین دلیل ازدواج های ناتمام است.

واژینیسموس، به طور قطع به عنوان یکی از شرایط اختلالات جنسی زنان است که در اصطلاح "دیسپارونیا" (به معنای درد تجربه شده در طول رابطه صمیمانه) ذکر شده است و اغلب تحت تشخیص و در نتیجه درمان ناکافی است، اما تقریباً 1-7٪ از زنان در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد.

شایع ترین گروه ماهیچه ای که تحت تاثیر قرار می گیرد، گروه عضلانی پوبوکوکیژئوس (PC) است. این ماهیچه ها در ادرار، مقاربت، ارگاسم، حرکات روده و زایمان نقش دارند.

واژینیسموس می تواند اولیه یا ثانویه باشد

طبقه بندی لامونت (درجات):

• واژینیسموس درجه یک: به عنوان اسپاسم کف لگن که با اطمینان خاطر برطرف می شود و بیمار می تواند برای معاینه زنان و تست های غربالگری استراحت کند.
• واژینیسموس درجه دوم: اسپاسم عمومی کف لگن به عنوان یک حالت ثابت با وجود اطمینان خاطر، و بیمار قادر به استراحت برای معاینه نبود.
• واژینیسموس درجه سوم: اسپاسم کف لگن به اندازه ای شدید بود که بیمار باسن خود را بالا می برد تا از معاینه اجتناب کند.
• واژینیسموس درجه چهارم: شدیدترین شکل توصیف شده توسط لامونت. بیمار با بالا بردن باسن، دور شدن از معاینه لگن و بستن محکم ران ها برای جلوگیری از هرگونه معاینه کاملاً عقب نشینی می کند.
• واژینیسموس درجه پنجم: علاوه بر موارد فوق، اسپاسم عضلانی عمومی بدن همراه با قطع موقت تنفس وجود دارد.

ارزیابی واژینیسموس:

شرح حال دقیق و هدفمند طراحی شده و معاینات بالینی توسط متخصصین زنان انجام می شود. علاوه بر این، متخصصان زنان از "پرسشنامه معیارهای خاص" استفاده می کنند که به تمایز بین واژینیسموس اولیه و ثانویه کمک می کند.

درمان:

درمان واژینیسموس پتانسیل بالایی برای موفقیت دارد. طبقه بندی شدت واژینیسموس به پزشک این امکان را می دهد که از بین گزینه های درمانی متعدد انتخاب کند و بهتر درک کند که بیمار چه چیزی را تجربه می کند. واژینیسموس هم یک اختلال فیزیکی و هم یک اختلال عاطفی است. از این رو نیاز به رویکردهای چندوجهی است که هدف آنها کاهش سفت شدن خودکار عضلات درگیر و از بین بردن ترس از درد است.

مداخلات شامل:

1. آموزش و مشاوره : ارائه اطلاعات در مورد آناتومی ناحیه زنانه و چرخه پاسخ جنسی و تنظیم مجدد دیدگاه های ذاتی در فرهنگ های خاص در رابطه با آمیزش جنسی.
2. درمان شناختی و رفتاری : نوعی روان درمانی که در آن الگوهای منفی تفکر درباره خود و جهان به چالش کشیده می شوند تا الگوهای رفتاری ناخواسته را تغییر دهند.
3. حمایت روانی جنسی : استفاده از مشاوره هدفمند یا روان درمانی طولانی مدت برای کمک به رفع مشکلات جنسی است. این یک درمان مبتنی بر صحبت است و شامل لمسی مانند ماساژ نیست.
4. تزریق بی دردی موضعی یا منطقه ای استفاده از کرم های بی حس کننده (ژل لیگنوکائین) برای حساسیت زدایی ناحیه. در برخی موارد، ممکن است جایی برای استفاده از انفیلتراسیون بی‌دردی منطقه‌ای برای ارزیابی تن ماهیچه‌های آسیب‌دیده مانند عصب پشتی وجود داشته باشد. این توسط متخصص زنان انجام می شود تا در صورت لزوم ارزیابی شود.
5. تمرینات کنترل کف لگن و دستگاه‌های مبتنی بر فیزیوتراپی: مانند فعالیت‌های انقباض و آرامش عضلانی، یا تمرینات کگل، برای «حساس‌زدایی» از کنترل اختیاری عضلات کف لگن.
6. آموزش جاگذاری یا گشاد کردن: زمانی که زنی بتواند این کار را بدون درد انجام دهد، استفاده از دیلاتور پلاستیکی را یاد می گیرد. اگر بتواند بدون درد آن را وارد کند، گام بعدی این است که آن را به مدت 10 تا 15 دقیقه بگذارد تا عضلات به فشار عادت کنند. وقتی زن با این کار احساس راحتی می کند، می تواند به همسرش اجازه دهد آلت تناسلی خود را نزدیک واژن بگذارد، اما نه داخل آن. هنگامی که او با این موضوع کاملاً راحت است، زوج می توانند سعی کنند به تدریج تجربه مقاربتی خود را با توجه به پاسخ زن ایجاد کنند.
7. مدیریت پزشکی: تزریق بوتولینوم نوروتوکسین نوع A: تزریق بوتاکس واژینال برای درمان واژینیسموس از زمانی که این تکنیک برای اولین بار در گزارش موردی در سال 1997 توصیف شد، توجه روزافزونی را به خود جلب کرده است.

دستورالعمل های پس از عمل برای حفظ موفقیت درمان و شروع آن برای رابطه صمیمی طبیعی توضیح داده شده است.

توصیه می شود که فرآیند تزریق نوروتوکسین توسط متخصص زنان و زایمان با تجربه انجام شود تا از بروز عوارض جدی ناشی از تزریق مجموعه نامناسب عضلات یا دوز اشتباه جلوگیری شود. ایجاد مشکلاتی مانند بی اختیاری شدید ادرار، بی اختیاری مدفوع مداوم، پاراپلژی یا عوارض سیستمیک که می تواند برای چند هفته ادامه یابد.