نوجوانان دوران هیجان انگیزی را برای انتقال از کودکی به بزرگسالی دارند. این زمان پر از اکتشافات و ایجاد ویژگی ها و مهارت های شخصیتی منحصر به فرد است. با این حال، از طرف دیگر، برخی از چالش‌ها فرآیند بزرگسالی را دنبال می‌کنند. از آنجایی که نوجوانان یا نوجوانان زیر دست کودکان یا بزرگسالان نیستند، درک آنها برای اینکه بتوانیم در حین رشد بهتر از آنها حمایت کنیم بسیار مهم است.
نوجوانی اوج تغییر برای نوجوانان و همه افرادی است که در زندگی آنها نقش دارند. مرحله ای است که در آن احساس هویت و استقلال در فرد ایجاد می شود. همزمان، فشار رو به رشدی در کمین آنها وجود دارد تا مسئولیت پذیر باشند و اعتماد ایجاد کنند. همچنین دوره ای است که نوجوانان با مسائل جدیدی مانند مصرف مواد مخدر، روابط با همسالان و تمایلات جنسی دست و پنجه نرم می کنند. این دوره تغییر بسیار حیاتی است، اولاً به این دلیل که مرحله رشد ضروری است و ثانیاً این اساس رشد و بلوغ شخصیت است.
تعریف نوجوان در روانشناسی
روانشناسی نوجوان به نیازهای بهداشت روانی منحصر به فرد افراد معمولاً در سنین 10 تا 19 سال، عمدتاً نوجوانان، اشاره دارد. معمولاً وقتی صحبت از کمک به سلامت روان به میان می‌آید، همه ما در گفتار درمانی سنتی با بزرگسالان به خوبی آشنا هستیم و حتی ممکن است ایده بازی درمانی با کودکان را داشته باشیم. با این حال، نوجوانان گروه منحصربه‌فردی هستند که در آنها دیگر کودک نیستند، اما هنوز بالغ نشده‌اند، و نیازها و الزامات منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کنند و در نتیجه باعث می‌شوند
اساساً، شما با شخصی با نیازهای بسیار خاص کار می کنید که رشد مغز از مرحله کودکی گذشته است اما هنوز برای بزرگسالی کاملاً آماده نیست. این می تواند یک دوره بسیار چالش برانگیز و طاقت فرسا برای همه باشد، زیرا نه تنها از نظر روانی در حال تغییر هستند، بلکه تغییرات بیولوژیکی و فیزیکی نیز در حال تغییر هستند که بر استرس نوجوان می افزاید.
روانشناسی نوجوانان مفهومی نسبتاً جدید است
تنها در اواخر قرن نوزدهم، ایالات متحده شروع به شناخت مفهوم نوجوانی کرد در حالی که قبلاً از آن به عنوان "بزرگسالان مینیاتوری" یاد می شد. با این حال، بارها و بارها تحقیقات نشان داده است که نوجوانان تحت رشد قابل توجهی مغز قرار می گیرند که بر رفتار و عملکرد آنها تأثیر می گذارد و آنها را از نظر رشد بسیار متفاوت از بزرگسالان می کند. بنابراین، بسیاری از روانشناسان نظریه هایی را برای درک رشد نوجوانان و الزامات روانشناختی خاص این گروه سنی ارائه کردند.
کمک های ژان پیاژه در ادبیات روانشناسی نوجوانان قابل توجه است. ژان یک روانشناس کودک بود که کار خود را روی رشد روانشناختی کودک و نوجوان با بینش خاصی از روانشناسی نوجوانان متمرکز کرد. او معتقد بود که نوجوانان از «مرحله عملیاتی مشخص» به «مرحله عملیاتی رسمی» در حال گذار هستند. در مرحله عملیاتی مشخص، کودکان می توانند تفکر منطقی را درک کنند و درک کنند که دیدگاه های بیشتری نسبت به چیزهایی که می توانند مشاهده کنند، وجود دارد. با این حال، مرحله عملیاتی رسمی جایی است که فرد درکی از افکار انتزاعی ایجاد می کند و می تواند نمادگرایی را درک کند و فرضیه های آزمایشی را در مورد چیزهایی که در اطراف آنها می گذرد ایجاد کند. او همچنین معتقد بود که هر فردی نمی تواند به مرحله رشد عملیاتی رسمی برسد و به گفته او، تنها یک سوم بزرگسالان به طور کامل قادر به رسیدن به این نقطه عطف رشد ذهنی هستند.
اریک اریکسون رشد طول عمر را مورد مطالعه قرار داد اما در 8 مرحله عمدتاً بر رشد در دوران نوجوانی و بزرگسالی تمرکز کرد. او معتقد بود که هر مرحله باید تعادل سالمی داشته باشد تا بتواند وظایف خاصی را در آن مرحله انجام دهد. سه مرحله از مراحل اریکسون مربوط به دوران نوجوانی به شرح زیر است:
1. صنعت در مقابل حقارت: مرحله چهارم نظریه رشد روانی اجتماعی اریکسون تا سن 11 سالگی رخ می دهد. تقریباً در سن 12 سالگی، افراد توانایی خود را برای غلبه بر چالش ها و کسب مهارت های جدید توسعه می دهند.
2. هویت در مقابل سردرگمی نقش: این مرحله عموماً بین سنین 12 تا 18 سالگی رخ می‌دهد که نشان‌دهنده رشد هویت و درک قابل‌توجه از خود، شامل گرایش جنسی، هویت جنسیتی، عقاید سیاسی و باورهای مذهبی است. این مرحله زیر سوال بردن عقاید و عقاید اطراف خود یا آنچه که توسط والدین آموزش داده شده است. این به چالش هایی در روابط والدین و فرزند منجر می شود زیرا نوجوان احساس فردیت یا خودمختاری را افزایش می دهد. این مرحله با تعارضات بین فردی و تغییر نگرش نوجوانان مشخص می شود.
3. صمیمیت در مقابل انزوا: هنگامی که افراد به سن 18 سالگی می رسند، تقریباً در آستانه بزرگسالی، روابط صمیمی ایجاد می کنند تا از احساس تنهایی یا انزوا اجتناب کنند.
زوج درمانی چیست