OCD به خودی خود از بین نمی رود و هیچ درمانی ندارد. شما نمی توانید آن را نادیده بگیرید یا راه خود را از افکار و رفتارهای تکراری که زندگی شما را کنترل می کنند فکر کنید. آنچه شما می توانید کنترل کنید تصمیم شما برای دریافت درمان است.
اولین قدم مراجعه به پزشک است. یک معاینه نشان می دهد که آیا علائم شما نتیجه یک مشکل فیزیکی است یا خیر. اگر اینطور نیست، پزشک شما می تواند یک متخصص بیماری های روانی مانند یک روانشناس ، درمانگر یا مددکار اجتماعی را توصیه کند که می تواند برای شما برنامه ای ایجاد کند. اگر قصد دارید دارو مصرف کنید، ممکن است شما را به روانپزشک نیز معرفی کنند.
برای بسیاری از افراد، ترکیب گفتگو درمانی و دارو بهترین کار را دارد.
درمان شناختی رفتاری (CBT). OCD یک چرخه دارد: وسواس، اضطراب ، اجبار و تسکین. CBT، نوعی روان درمانی، به شما ابزارهایی می دهد تا فکر کنید، عمل کنید و به افکار و عادات ناسالم خود واکنش نشان دهید. هدف جایگزینی افکار منفی با افکار سازنده است.
پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP). این یک شکل خاص از CBT است. همانطور که از نام آن پیداست، هر چند وقت یکبار در معرض چیزهایی قرار خواهید گرفت که باعث اضطراب شما می شوند. به جای تشریفات تکراری خود راه های جدیدی برای پاسخ به آنها خواهید آموخت. ERP فرآیندی است که می‌توانید به صورت تک به تک با متخصص سلامت روان یا در گروه درمانی انجام دهید ، چه توسط خودتان یا با خانواده‌تان در آنجا.
دارو. داروهای ضد افسردگی اغلب اولین داروهایی هستند که برای OCD تجویز می شوند. این لزوماً به این معنی نیست که شما افسرده هستید، بلکه فقط داروی ضد افسردگی OCD را نیز درمان می کند. بسته به سن، سلامتی و علائم، پزشک ممکن است از شما بخواهد کلومیپرامین ( آنافرانیل )، فلوکستین ( پروزاک )، فلووکسامین ( لووکس )، پاروکستین ( پاکسیل )، سرترالین ( زولوفت ) یا یک داروی ضد افسردگی دیگر را امتحان کنید.
بوسپیرون ( BuSpar ) یک داروی ضد اضطراب است که گاهی برای درمان اضطراب مزمن استفاده می شود و برای هراس و همچنین OCD مفید است. قبل از مشاهده تسکین کامل علائم، باید چند هفته آن را مصرف کنید.
برخی از داروهای ضد تشنج (مانند گاباپنتین [ نورونتین ] یا پره گابالین [ لیریکا ])، برخی از داروهای فشار خون (مانند پروپرانولول )، و برخی داروهای ضد روان پریشی غیر معمول (مانند آریپیپرازول یا کوتیاپین یا سروکل) نیز گاهی اوقات برای درمان استفاده می شوند. علائم یا اختلالات اضطرابی
ممکن است چند ماه طول بکشد تا داروهای OCD شروع به کار کنند. آنها همچنین می توانند عوارض جانبی مانند خشکی دهان ، حالت تهوع و افکار خودکشی به شما بدهند . اگر در مورد خودکشی فکر می کنید فوراً با پزشک یا 911 تماس بگیرید.
داروهای خود را به طور منظم و طبق برنامه مصرف کنید. اگر عوارض جانبی را دوست ندارید یا اگر احساس بهبودی می کنید و می خواهید مصرف داروی خود را متوقف کنید، از پزشک خود بپرسید که چگونه با خیال راحت آن را کاهش دهید. اگر چند دوز را فراموش کنید یا مصرف بوقلمون سرد را متوقف کنید، ممکن است عوارض جانبی یا عود بیماری داشته باشید.
درمان های دیگر گاهی اوقات OCD به خوبی به دارو یا درمان پاسخ نمی دهد. درمان های تجربی برای موارد شدید OCD عبارتند از:
- آزمایشات بالینی می توانید برای آزمایش درمان های اثبات نشده به آزمایشات تحقیقاتی بپیوندید.
- تحریک عمیق مغز ، جایی که شما الکترودهایی را با جراحی در مغزتان کاشته می‌کنید
- درمان تشنج الکتریکی. الکترودهای متصل به سر به شما شوک الکتریکی برای شروع تشنج می دهد که باعث می شود مغز هورمون هایی مانند سروتونین ترشح کند.
اهداف درمانی شما برای OCD، آموزش مجدد مغز و کنترل علائم خود با کمترین مقدار دارو ممکن است. با خوردن غذای سالم، ورزش و خواب کافی، خود را برای موفقیت جسمانی آماده کنید . حمایت عاطفی نیز مهم است: اطراف خود را با خانواده، دوستان و افرادی که OCD را درک می کنند، تشویق کنید.
زوج درمانی چیست