انواع داروهای مورد استفاده برای درمان OCD

اگرچه دارو همیشه اولین روش توصیه شده برای درمان اختلال وسواس فکری-اجباری نیست، داروهای متعددی برای درمان OCD در دسترس هستند. و در حالی که SSRI ها به طور معمول اولین خط درمان هستند، در صورتی که SSRI ها موثر واقع نشوند، چند داروی دیگر نیز وجود دارند که ممکن است پیشنهاد شوند.

1. SSRI ها

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌تواند یک رویکرد درمانی پیشنهادی برای OCD باشد که اغلب با یک تکنیک درمانی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) ترکیب می‌شود.

SSRI ها یک داروی ضد افسردگی هستند که می توانند علائم OCD را کاهش دهند . آنها در مغز برای افزایش سطح سروتونین کار می کنند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که بر خلق و خو، شادی و احساس عمومی خوب بودن تأثیر می گذارد و آن را تثبیت می کند. 

در حالی که  مشخص است  که SSRI ها چه می کنند، اما  به طور کامل درک نشده  است که چرا یا چگونه برای افرادی که OCD دارند مفید هستند. آنچه شناخته شده است این است که آنها می توانند شدت هر یک از علائم OCD را کاهش دهند و در عین حال به کاهش اضطرابی که افراد مبتلا به OCD اغلب تجربه می کنند نیز کمک کنند.

SSRI های محبوب برای درمان OCD عبارتند از:

• سلکسا (سیتالوپرام)
• Lexapro (Escitalopram)
• پروزاک* (فلوکستین)
• لووکس* (فلووکسامین)
• پاکسیل/پکسوا* (پاروکستین)
• زولافت* (سرترالین)

* مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای استفاده در درمان OCD

عوارض جانبی احتمالی SSRI برای درمان OCD:

• اضطراب
• بی خوابی
• خستگی
• خشکی دهان
• حالت تهوع
• اسهال
• کاهش میل جنسی

2. ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCAs)

مشابه یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) نیز در ابتدا به عنوان درمانی برای  افسردگی ساخته شدند . اگر SSRI ها در تسکین علائم OCD شدید موثر نبوده اند، ممکن است TCA تجویز شود.

TCA ها مانند SSRI ها عمل می کنند زیرا سطح سروتونین را نیز افزایش می دهند، اما علاوه بر این، بر سطح نوراپی نفرین در مغز نیز تأثیر می گذارند تا به ارتباط بین سلول های مغزی کمک کنند. نوراپی نفرین یک سیگنال شیمیایی است که برای کنترل پاسخ استرس، بهبود توجه و تثبیت احساسات و رفتارها عمل می کند.

اگرچه TCA ها ممکن است در درمان OCD موثر باشند، اما معمولاً اولین دارویی نیستند که به دلیل عوارض جانبی آنها امتحان شده است.

TCA تجویز شده برای درمان OCD:

• کلومیپرامین (آنافرانیل)

عوارض جانبی احتمالی کلومیپرامین برای درمان OCD:

• خشکی دهان
• خواب آلودگی
• استفراغ و حالت تهوع
• یبوست
• اسهال
• کاهش توانایی جنسی
• عصبی بودن
• لرزش

3. بنزودیازپین ها

گاهی اوقات یک نوع دارویی به نام بنزودیازپین ها برای درمان OCD تجویز می شود. این دسته از داروها برای تسکین اضطراب سریع عمل می کنند، اما به طور کلی، به طور گسترده به خودی خود در درمان OCD موثر نیست.

برای یک چیز، پتانسیل زیادی برای ایجاد تحمل به بنزودیازپین ها وجود دارد. اعتیاد یکی دیگر از نگرانی هاست. در نتیجه مصرف این داروها باید بسیار محتاطانه باشد. نگرانی نهایی در مورد استفاده از بنزودیازپین ها به عنوان یک داروی OCD این است که وقتی مردم آنها را قطع می کنند، اغلب علائم ترک قوی و شدید ایجاد می کنند. آنها معمولاً قرار نیست طولانی مدت مصرف شوند، اما ممکن است علاوه بر SSRI تجویز شوند تا زمانی که داروی ضدافسردگی اثر کاملی نداشته باشد.

بنزودیازپین ها یک مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند که با افزایش اثر یک انتقال دهنده عصبی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) عمل می کند که می تواند یک اثر آرام بخش و تقریبا آرام بخش داشته باشد.

بنزودیازپین های محبوب برای درمان OCD عبارتند از:

• زاناکس (آلپرازولام)
• آتیوان (لورازپام)
• والیوم (دیازپام)
• کلونوپین (کلونازپام)

عوارض جانبی احتمالی بنزودیازپین ها برای درمان OCD:

• سرگیجه
• سبکی سر
• خواب آلودگی
• تاری دید
• ضعف عضلانی
• از دست دادن حافظه
• خستگی
• گفتار نامفهوم