نارسایی زودرس تخمدان و ناباروری

نارسایی زودرس تخمدان اصطلاح پزشکی است که برای توصیف یائسگی زودرس استفاده می شود.

یائسگی معمولا در زنان بین سنین 42 تا 56 رخ می دهد. نارسایی زودرس تخمدان (یائسگی زودرس) وضعیتی است که در آن یائسگی قبل از سن 40 سالگی رخ می دهد. زنانی که یائسگی زودرس را تجربه می کنند معمولاً تخمک در تخمدان هایشان تمام می شود. علت نارسایی زودرس تخمدان به طور کلی ناشناخته است. با این حال، چند دلیل وجود دارد که چرا تخمدان ها ممکن است تولید تخمک را در سنین پایین متوقف کنند. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا درمان های پزشکی می تواند به تخمدان ها آسیب برساند یا از بین ببرد. اینها ممکن است شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی باشد. بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید گاهی با یائسگی زودرس همراه هستند زیرا سیستم ایمنی آنتی بادی هایی را تشکیل می دهد که به تخمدان ها حمله کرده و به آنها آسیب می زند. وراثت نیز می تواند نقش داشته باشد - برخی از اختلالات ژنتیکی منجر به یائسگی زودرس می شود.

نحوه تشخیص نارسایی زودرس تخمدان

سابقه پزشکی شما در تشخیص نارسایی زودرس تخمدان مهم است. با این حال، آزمایشات دیگری برای تأیید تشخیص مورد نیاز است. ممکن است به یک یا چند آزمایش خون زیر نیاز داشته باشید:

• سطح خون FSH - سطح بالای هورمون محرک فولیکول (FSH) در خون شما در یک زمان خاص از چرخه شما ممکن است نشان دهنده نارسایی تخمدان باشد.
• تست ایمونولوژی – تست هایی که مشکلات خود ایمنی تیروئید، پاراتیروئید و غده فوق کلیوی را که ممکن است با یائسگی زودرس مرتبط باشد، تشخیص می دهد.
• کاریوتایپ - آزمایش خونی که کروموزوم‌های شما را ارزیابی می‌کند و برای تشخیص علل ژنتیکی نارسایی تخمدان استفاده می‌شود.

تنها گزینه برای درمان باروری نارسایی زودرس تخمدان، لقاح آزمایشگاهی تخمک دهنده است.