تحلیل رفتن تخمدان

تخلیه تخمدان (یائسگی زودرس) سرکوب زودرس عملکرد زایشی تخمدان ها در زنان در سنین باروری است. آسیب شناسی در بیماران زیر 40 سال ایجاد می شود که قبلاً با اختلال عملکرد تولید مثل و بی نظمی قاعدگی مواجه نشده اند. تظاهرات اصلی یائسگی زودرس شامل اختلالات رویشی- عروقی، آمنوره و از دست دادن قدرت باروری است.

سندرم هدر رفتن تخمدان

در عمل زنان و زایمان، سندرم تخلیه تخمدان (OVS) "نارسایی زودرس تخمدان"، "یائسگی زودرس" و "یائسگی زودرس" نامیده می شود. با توسعه آسیب شناسی، غدد جنسی زن مدت ها قبل از دوره مورد انتظار یائسگی از کار می افتند. بروز یائسگی زودرس در زنان کاملاً سالم 1.6٪ است، در صورت وجود آمنوره ثانویه - بیش از 10٪.

دوره اوج گیری از سن 50-45 سالگی شروع می شود و با ایجاد آسیب شناسی، انقراض عملکرد غدد جنسی در بیماران زیر 40 سال تشخیص داده می شود. قبل از شروع سندرم تخلیه تخمدان، بی نظمی های قاعدگی و سایر اختلالات در اندام های دستگاه تناسلی وجود ندارد. تشخیص به موقع این بیماری از پیری پوست جلوگیری می کند و همچنین به بازیابی باروری کمک می کند.

علل کاهش تخمدان

علت یائسگی زودرس هنوز نامشخص است. فرض بر این است که علت اختلال در عملکرد تولیدی غدد جنسی، اختلالات خود ایمنی است. عوامل اصلی که بر عملکرد دستگاه تناسلی زنان تأثیر منفی می گذارد عبارتند از:

• گالاکتوزمی؛
• ناهنجاری های کروموزومی ارثی؛
• عواقب اوریون و عفونت استافیلوکوک؛
• کم کاری تیروئید خود ایمنی؛
• ساختار غیر طبیعی دستگاه فولیکولی؛
• بیماری های خارج تناسلی و سمیت؛
• اختلال در عملکرد مراکز هیپوتالاموس؛
• بی ثباتی عاطفی؛
• کمبود ویتامین و مواد معدنی؛
• حذف کامل غدد جنسی

در 50٪ موارد، بیماران با یائسگی زودرس دارای سابقه خانوادگی سنگین هستند - خونریزی اولیه دیررس در طول قاعدگی، هیپومنوره، تخلیه زودرس تخمدان در مادر یا خواهران. اغلب، آسیب شناسی با بیماری های ایمنی همراه است.

میومکتومی محافظه کارانه برای حاملگی خارج از رحم ممکن است با کاهش ذخیره فولیکولی غدد جنسی و اختلال در عملکرد آنها همراه باشد. تولید ناکافی هورمون های استروئیدی باعث ترشح بیش از حد گنادولیبرین می شود که در ارتباط با آن بیماران اغلب دچار آمنوره هیپرگنادوتروپیک می شوند.

Eco برای تخلیه تخمدان

تقریباً در 7 تا 10 درصد موارد، زنانی که مبتلا به SIL تشخیص داده شده اند، بازیابی خود به خودی عملکرد تخمدان و تخمک گذاری را تجربه می کنند. اما اغلب با آمنوره طولانی مدت، برای بیمارانی که قصد بارداری دارند، لقاح آزمایشگاهی (IVF) تجویز می شود.

ماهیت این تکنیک استفاده از تخمک های اهدا کننده (تخمک) و انزال شریک است که با کمک آن تلقیح در شرایط آزمایشگاهی انجام می شود. بلافاصله پس از نفوذ اسپرم، تخمک به طور معمول جنین در نظر گرفته می شود. تخم های بارور شده در کابینت های مخصوص انکوباتور پر از محیط کشت تا 6 روز نگهداری می شوند. جنین با استفاده از کاتتر طولانی به رحم منتقل می شود و نیازی به بیهوشی قبلی ندارد.

بارداری با تخلیه تخمدان

مدیریت بارداری در زنانی که تحت IVF قرار گرفته اند در مراکز تولید مثل انجام می شود. در زمینه تولید ناکافی هورمون های زنانه در بدن، خطر رشد غیرطبیعی داخل رحمی جنین افزایش می یابد.