عفونت های واژن شایع هستند - من همیشه آنها را به عنوان یک متخصص زنان و زایمان می بینم. ترشحات غیرمعمول و خارش می تواند به شما بگوید که چیزی درست نیست.
خبر خوب این است که بیشتر عفونت های واژن به راحتی قابل درمان و گاهی قابل پیشگیری هستند. در اینجا چیزی است که باید در مورد این عفونت ها بدانید.
ترشحات واژن می تواند سالم و طبیعی باشد.
اول از همه: داشتن مقداری ترشحات واژن (مایع خارج شده از واژن) طبیعی است. ترشحات معمولی شفاف یا سفید بوده و بوی قوی ندارند.
ممکن است متوجه شوید که ترشحات واژن شما در هفته های منتهی به قاعدگی غلیظ تر و سنگین تر می شود. این هم طبیعی است و به دلیل نوسانات ماهانه هورمون هاست.
چرا ترشح داریم؟ واژن پر از ارگانیسم هایی مانند سلول ها، باکتری های سالم و مخمر است. ترشح به حفظ تعادل این موجودات کمک می کند. به این ترتیب واژن سلول های مرده را از واژن خارج می کند و از رشد غیرقابل کنترل مخمر و باکتری جلوگیری می کند. این کار واژن را تمیز و سالم نگه می دارد.
ترشح غیرمعمول نشانه عفونت است.
اگر چیزی تعادل طبیعی ارگانیسم ها را مختل کند یا باکتری های ناسالم وارد واژن شوند، عفونت واژن ممکن است رخ دهد . این اغلب منجر به تغییراتی در ترشحات واژن شما می شود. ترشح ممکن است در رنگ، بافت یا بو تغییر کند.
بیشتر عفونت های واژن توسط چند فرد مشکوک معمول ایجاد می شود.
اگر متوجه تغییر در ترشحات خود شدید، به پزشک متخصص زنان خود اطلاع دهید. برای کشف علت، متخصص زنان و زایمان شما می خواهد چند چیز کلیدی را بداند. ترشحات به چه صورت است؟ بویی بهش میده؟ آیا خارش دارید؟ چه مدت است که ادامه دارد؟ پزشک شما ممکن است معاینه لگن و نمونه ای از ترشحات واژن را نیز انجام دهد.
در اینجا رایج ترین مقصران ذکر شده است:
اگر در حوالی زمان یائسگی احساس ناراحتی در واژن دارید، ممکن است به وضعیتی به نام سندرم تناسلی ادراری یائسگی (GSM) مبتلا باشید که به آن آتروفی واژن نیز میگویند. این یک عفونت نیست، بلکه نتیجه کاهش سطح هورمون است. متخصص زنان و زایمان شما می تواند GSM را تشخیص دهد و برای کمک به احساس راحتی بیشتر، درمان ارائه دهد.
اکثر عفونت های واژن مسری نیستند.
عفونت های BV و مخمری بیشتر در افرادی که از نظر جنسی فعال هستند رخ می دهد. به این دلیل که فعالیت جنسی می تواند باکتری های جدیدی را وارد واژن کند. اما آنها به عنوان STI در نظر گرفته نمی شوند و معمولا مسری هم نیستند. با BV یا عفونت قارچی، شریک زندگی شما نیازی به درمان ندارد.
اما اگر شما مبتلا به تریکومونیازیس یا یک بیماری مقاربتی دیگر هستید، شریک زندگی شما نیز باید آزمایش و درمان شود. (بسته به قوانین ایالت شما، پزشک متخصص زنان ممکن است بتواند برای همسرتان نیز دارو تجویز کند.)
با این حال، عاقلانه است که در حین درمان هرگونه عفونت واژن، حدود یک هفته از رابطه جنسی خودداری کنید. رابطه جنسی نه تنها می تواند ناراحت کننده باشد، بلکه می تواند در درمان اختلال ایجاد کند.