درمانگر در مقابل روانشناس در مقابل روانپزشک: تفاوت چیست؟

تفاوت بین یک درمانگر، روانشناس و روانپزشک چیست؟ برای بسیاری از افراد، این سه اصطلاح به جای هم استفاده می شوند - اما نباید اینطور باشند. در حالی که درمانگران، روانشناسان و روانپزشکان اغلب برای بهبود سلامت روان بیمار با یکدیگر همکاری می کنند، اما آنها حرفه های متمایز هستند. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما در درک این حرفه های مختلف پزشکی کمک می کند و به شما کمک می کند تعیین کنید کدام یک برای نیازهای سلامتی شما مناسب است.

روانشناس چیست؟

روانشناس متخصص در مطالعه رفتارها و فرآیندهای ذهنی است. این شامل فرآیندهای عاطفی و شناختی، نحوه تعامل افراد با محیط خود و نحوه تعامل آنها با افراد دیگر است.

روانشناسان به افراد کمک می کنند تا یاد بگیرند که مشکلات مختلف زندگی و مسائل مربوط به سلامت روان را درک کنند و با آنها برخورد کنند.

روانشناس اختلالات روانی، ناتوانی های یادگیری و مشکلات رفتاری را تشخیص داده و درمان می کند. آنها ممکن است برای مشکلات مزمن یا مشکلات حاد درمان ارائه دهند و می توانند این کار را در یک محیط فردی، خانوادگی یا گروهی انجام دهند. رایج ترین نوع درمانی که توسط روانشناسان استفاده می شود، روان درمانی یا گفتار درمانی است. 

روانشناسان به بیماران کمک می کنند تا با رویدادهای استرس زا کنار بیایند، اعتیادها را شکست دهند یا بیماری ها را مدیریت کنند. افراد ممکن است برای مواردی مانند تجارب آسیب‌زا، مرگ در خانواده یا اضطراب طولانی‌مدت به دنبال مشاوره یا درمان از روانشناس باشند.

یکی از قابل توجه ترین تفاوت های روانشناس و روانپزشک این است که روانشناسان پزشک پزشکی نیستند. آنها مدرک پزشکی ندارند و در پزشکی عمومی یا تجویز دارو آموزش ندیده اند.

روانشناسان شاغل باید دارای مدرک کارشناسی ارشد، کارشناسی ارشد و دکترا در روانشناسی باشند. علاوه بر این، اکثر ایالت ها به یک دوره کارآموزی دو ساله نیاز دارند. روانشناسان شاغل ممکن است مدرک PhD یا PsyD کسب کنند.

روانپزشک چیست؟

روانپزشکان نیز مانند روانشناسان در مطالعه، تشخیص، پیشگیری و درمان مسائل عاطفی، ذهنی، رفتاری و رشدی تخصص دارند. روانپزشکان اختلالات روانی را تشخیص می دهند و بر عدم تعادل شیمیایی در مغز تمرکز می کنند. آنها می توانند اثرات روانی و جسمی یک اختلال را ارزیابی کنند.

با این حال، بر خلاف روانشناسان، روانپزشکان پزشکان یا پزشکانی هستند که دارای مدرک پزشکی هستند. روانپزشکان باید مدرک لیسانس و پزشکی را به علاوه یک دوره رزیدنتی چهار ساله در روانپزشکی بگذرانند. سپس آنها ممکن است انتخاب کنند که یک بورسیه تحصیلی در یک فوق تخصص را تکمیل کنند.

از آنجایی که پزشکان روانپزشکی می توانند دارو تجویز کنند، و در حالی که ممکن است برخی از مشاوره ها را ارائه دهند، یک روانپزشک ممکن است بیمار را برای مشاوره یا درمان اضافی به روانشناس یا درمانگر ارجاع دهد.

درمانگر چیست؟

در آرکانزاس، مشاوران حرفه ای دارای مجوز، درمانگران ازدواج و خانواده دارای مجوز، و مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز خدمات بهداشت روان ارائه می کنند. درمانگران برای تمرین در زمینه سلامت روان نیاز به مدرک کارشناسی ارشد و تأیید هیئت های صدور مجوز خود دارند. درمانگران تشخیص های سلامت روان را ارائه می دهند و یک برنامه درمانی تهیه می کنند. درمانگران در مطب ها، بیمارستان ها، مراکز درمانی و خانه های گروهی کار می کنند. انواع مختلفی از درمان وجود دارد، مانند بازی درمانی، درمان شناختی رفتاری، درمان با کمک حیوانات، درمان رفتاری گویشی و بسیاری دیگر. درمانگران نمی توانند داروها را توصیه یا سفارش دهند، اما می توانند شما را برای ارزیابی دارو یا سایر درمان ها ارجاع دهند.

هنگامی که درمان را شروع می کنید، درمانگر شما ممکن است از شما بپرسد که چه چیزی شما را به سمت درمان می کشاند، نگرانی های شما و علائمی که تجربه می کنید. همچنین ممکن است درمانگر از شما بخواهد که چند پرسشنامه را تکمیل کنید و در مورد دوران کودکی، تحصیلات، سابقه کاری، روابط فعلی و اهداف بلندمدت خود بیاموزید. سپس درمانگر شما اهدافی را با شما تعیین می کند و برای رسیدن به آنها به شما کمک می کند. بسته به مشکل/تشخیص و شدت آن، درمان می تواند کوتاه مدت یا بلند مدت باشد. درمان را می توان به صورت فردی، خانوادگی، زوجی یا گروهی انجام داد.