روانکاوانه درمانی چیست؟

در این وبلاگ در حیطه مشکلات و بیماریهای بدن انسان صحبت می شود

روانکاوانه درمانی چیست؟

۲۱ بازديد

 

درمان روانکاوی ، که گاهی اوقات به سادگی به عنوان روانکاوی شناخته می شود، نوعی گفتگو درمانی است که بر اساس اصول نظریه روانکاوی است. این درمان به این می پردازد که چگونه افکار و احساسات ناخودآگاه ریشه در تجربیات اولیه زندگی بر رفتار و روابط فعلی تأثیر می گذارند.

درمان روانکاوی که در اواخر قرن نوزدهم توسعه یافت، یکی از اولین رویکردهای سیستماتیک برای درمان بیماری های روانی بود. هدف درک فرآیندهای ناخودآگاه و تعارضاتی است که ممکن است بر افکار، احساسات و عواطف فرد تأثیر بگذارد. زیگموند فروید پیشنهاد کرد که تجربیات اولیه ما، مانند روابط والدین، آسیب های دوران کودکی و رشد جنسی اولیه، ممکن است شخصیت ما را شکل دهد و به مشکلات سلامت روان در بزرگسالی کمک کند.

اغلب، احساسات دردناکی که ممکن است در نتیجه این تجربیات رخ داده باشند، ممکن است فراتر از آگاهی آگاهانه وجود داشته باشند. به این ترتیب، هدف درمان روانکاوی کشف این خاطرات سرکوب شده و حل تعارضاتی است که ممکن است بر رفتار فعلی و سلامت روان تأثیر بگذارد.

اگرچه محققان و پزشکان از آن زمان تاکنون تکنیک های درمانی و رویکردهای بالینی متعدد دیگری را توسعه داده اند، اصول روانکاوی هنوز معمولاً توسط متخصصان بهداشت روان استفاده می شود.

تاثیر روانکاوی

روانکاوی را می توان برای رسیدگی به انواع مشکلات رایج سلامت روان استفاده کرد، از جمله:
  • افسردگی
  • اختلالات اضطرابی
  • اختلالات روان تنی
  • اختلالات وسواس اجباری
  • چالش های جنسی
  • افسردگی
  • اضطراب عمومی
  • رفتار خود ویرانگر
  • چالش های هویت و عزت نفس

نظریه روانکاوی فروید: اساس درمان روان پویشی

روانکاوی فرویدی اساس درمان روان پویشی است. در نظر گرفتن نظریه های فروید به عنوان نقطه شروع می تواند مفید باشد، در حالی که درمان روان پویشی معمولاً شامل نظریه ها و تکنیک هایی از سایر روانشناسانی است که راه او را دنبال کرده اند. اینها شامل کارل یونگ است که روانشناسی تحلیلی او مفاهیمی مانند ناخودآگاه جمعی و کهن الگوها را معرفی کرد. آلفرد آدلر، که به خاطر تاکیدش بر روانشناسی فردی و اهمیت احساس حقارت شهرت دارد. و ملانی کلاین، که به دلیل کارش در نظریه روابط شیء مشهور است.

زیگموند فروید شروع به توسعه نظریه روانکاوی به عنوان چارچوبی برای درک ذهن و رفتار انسان کرد. روانشناسی فرویدی فرآیندهای ذهنی را از چندین منظر متمایز می بیند: توپوگرافی، پویا، اقتصادی، ساختاری، ژنتیکی، رشدی و سازگاری.

  • مدل توپوگرافی: سیستم توپوگرافی بخش های خودآگاه، ناخودآگاه و پیش آگاه فرآیند ذهنی را تشخیص می دهد. روانکاوی مدرن معمولاً به اهمیت تاریخی سیستم توپوگرافی اشاره می کند، اما اکنون به ندرت از آن استفاده می شود، مگر اینکه توضیح دهد که چگونه ممکن است ذهن کار کند.
  • مدل پویا: این به تعامل نیروهای درون روان، به ویژه بین id، ego و superego اشاره دارد. بر نقش تعارضات درونی و تأثیر آنها بر رفتار و حالات روانی تأکید دارد.
  • مدل اقتصادی : این جنبه از نظریه به توزیع و جریان انرژی روانی، به ویژه انرژی لیبیدینی، در ذهن می پردازد.
  • ساختاری: این تقسیم بندی شناخته شده روان به id، ego و superego است که هر کدام دارای کارکردها و ویژگی های متمایز هستند.
  • مدل رشدی: این به مراحل رشد روانی-جنسی فروید (مرحله دهانی، مقعدی، فالیک، نهفتگی و تناسلی) اشاره دارد که به نظر او در شکل گیری شخصیت و مسائل بهداشت روانی نقش دارد.
  • تطبیقی: دیدگاه تطبیقی ​​به نحوه تعامل فرد با دنیای خارج و حفظ تعادل مربوط می شود.
تا كنون نظري ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در فارسی بلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.