درمان های غیر جراحی سیاتیک

به استثنای برخی موارد، پزشکان در ابتدا درمان های غیر جراحی را برای اکثر موارد سیاتیک دنبال می کنند. در صورت امکان، اجتناب از جراحی خطرات را به حداقل می رساند و زمان بهبودی را کوتاه می کند. درمان های خاصی که پزشکان توصیه می کنند به سطح درد و وضعیت شما بستگی دارد. در اینجا چند درمان احتمالی وجود دارد که ممکن است پزشک شما برای کمک به درد سیاتیک شما توصیه کند.

پزشکان اغلب فیزیوتراپی را به عنوان اقدام اولیه برای بیماران سیاتیک تجویز می کنند. اگر درد قابل توجهی وجود داشته باشد، قبل از تجویز فیزیوتراپی به آن می پردازند. فیزیوتراپی برای سیاتیک می تواند عضلات شما را تقویت کرده و التهاب را کاهش دهد. با انجام این کار، به تسکین درد کمک می کند و به بدن شما کمک می کند تا با گذشت زمان از سیاتیک بهبود یابد.

فیزیوتراپی شامل تمرینات قدرتی و هوازی و تمرینات کششی است . فیزیوتراپیست ها برنامه های تمرینی و آماده سازی را با توجه به سطح آمادگی جسمانی و شرایط پزشکی هر بیمار تنظیم می کنند. روتین شما باید از تشدید درد سیاتیک خود در حین کار با عضلات خاص خودداری کند تا به شما در غلبه بر آن کمک کند.

برای سیاتیک، روال فیزیوتراپی به طور کلی بر موارد زیر تمرکز دارد:

• تقویت ستون فقرات و عضلات شکم، باسن، لگن و کمر.
• افزایش قدرت هسته.
• کشش عضلات سفت و غیر قابل انعطاف، مانند عضلات همسترینگ یا ماهیچه های پیریفورمیس در باسن.
• تقویت گردش خون و تبادل مایعات و مواد مغذی از طریق تمرینات هوازی سبک

فیزیوتراپی ممکن است شامل پیاده روی، شنا، استخر درمانی، تمرین مقاومتی و ورزش با دامنه حرکت باشد.

درمان سرد و گرم متناوب می تواند باعث بهبودی و تسکین درد شود. همانطور که شما با گرما و یخ متناوب می شوید، یخ التهاب را کاهش می دهد و گرما باعث افزایش گردش خون می شود. کاهش التهاب درد را تسکین می دهد، در حالی که افزایش گردش خون باعث بهبودی می شود.

فعال ماندن از نظر بدنی می تواند التهاب را کاهش دهد و گردش خون سالم را تقویت کند. میزان فعالیت بدنی و تمرینی که می توانید انجام دهید به وضعیت و میزان درد شما بستگی دارد. با این حال، باید تلاش کنید تا آنجایی که بدن و درد سیاتیک شما اجازه می دهد، فعال بمانید. حتی اگر روتین شما شامل حرکات کششی سبک یا تمرینات ساده یوگا باشد، بدن شما همچنان می تواند از آن سود ببرد. چه دویدن روزانه پنج مایلی و تمرین مقاومتی را تمرین کنید یا به پیاده روی کوتاه و کشش های سبک بسنده کنید، تا جایی که بدنتان اجازه می دهد انجام دهید.

فیزیوتراپیست ها به افراد مبتلا به سیاتیک توصیه می کنند تمریناتی را انجام دهند که بر موارد زیر تمرکز دارد:

• قدرت هسته
• وضعیت بدنی صحیح
• انعطاف پذیری همسترینگ و ستون فقرات کمری
• تکنیک های صحیح بلند کردن

در حالی که مقداری مقاومت و ناراحتی خفیف طبیعی است، اگر درد سیاتیک شما بدتر شد، ورزش یا کشش را متوقف کنید.

برای درمان درد سیاتیک، پزشک ممکن است داروهای تسکین دهنده درد را به عنوان درمان درجه اول تجویز کند. پس از کاهش درد، آنها می توانند گزینه های ترمیمی را با شما بررسی کنند. آنها همچنین ممکن است برای دردهای طولانی مدت پس از جلسات فیزیوتراپی یا سایر درمان های عصب سیاتیک، داروهای مسکن تجویز کنند. داروهای مسکن راه حل های کوتاه مدت برای درد فوری هستند. به این ترتیب، آنها به عنوان یک راه حل مداوم برای مدیریت درد قابل اجرا نیستند.

برخی از داروهای رایجی که پزشکان برای درد سیاتیک تجویز می کنند عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). اینها عبارتند از ایبوپروفن (Advil)، اسید استیل سالیسیلیک (آسپرین) و ناپروکسن (Aleve).
• داروهای ضد درد اپیوئیدی مانند اکسی کدون یا ترامادول
• استروئیدهای خوراکی، از جمله پردنیزون یا متیل پردنیزولون

تزریق استروئید اپیدورال (ESIs) شامل تزریق داروهای بی حس کننده موضعی و کورتیکواستروئیدها به فضای اپیدورال ستون فقرات است. فضای اپیدورال لایه محافظ نخاع شما را از مهره جدا می کند. در فضای اپیدورال عروق خونی، بافت همبند، چربی و ریشه های عصبی نخاعی قرار دارند. هدف از ESI ها تسکین ریشه های عصبی نخاعی ملتهب و تحریک شده است. ESI ها از طریق مکانیسم های زیر به سیاتیک کمک می کنند:

مانند ESI ها، بلوک های ریشه عصبی تزریقی هستند که حاوی استروئید و بی حس کننده موضعی هستند. آنها متفاوت از ESI ها عمل می کنند زیرا بلوک های ریشه عصبی به جای فضای اپیدورال، یک ریشه عصبی خاص را هدف قرار می دهند.

با تزریق بلوک ریشه عصبی برای درمان درد سیاتیک، پزشک ترکیب استروئیدی بی حس کننده را در اطراف ریشه عصبی خاص که به عصب سیاتیک متصل می شود، تزریق می کند.

ESI می تواند درد سیاتیک را بی حس کرده و التهاب را کاهش دهد. بی حسی موضعی سیگنال های عصبی بین مغز شما و عصب تحریک شده را قطع می کند. در مقایسه، کورتیکواستروئیدها به مسدود کردن یا کند کردن روند التهابی کمک می کنند که می تواند درد درک بیماران را افزایش دهد. ترکیب بی حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید دارای اثرات درمانی زیر است:

• جلوی روند التهابی آسیب رسان که باعث تحریک و درد عصب سیاتیک می شود را بگیرید .
• مسدود کردن رشته های عصبی خاص برای انتقال سیگنال های درد کمتر به مغز .
• کاهش جریان خون به رشته های عصبی برای کاهش انتقال درد.