ایجاد ارتباطات جدید و ایجاد هویت در خارج از بافت خانواده، بخش طبیعی رشد سالم است. تعامل با افراد خارج از دایره خانواده می تواند به نوجوانان بیاموزد که چگونه روابط سالم خود را در زمینه های مختلف حفظ کنند و نقش هایی را که می توانند در جامعه وسیع تر ایفا کنند، شناسایی کنند. با این حال، نوجوانان با تجربه این نقش های جدید به حمایت نیاز خواهند داشت. درگیر شدن در استراتژیهای ایفای نقش و تمرین که توسط مربیان همسالان و بزرگسالان مدلسازی شدهاند، ممکن است به نوجوانان کمک کند تا مهارتهای همکاری، ارتباط، حل مسئله و تصمیمگیری و همچنین تاکتیکهایی را برای مقاومت در برابر فشار همسالان تمرین کنند. 1
یکی از جنبه های توسعه اجتماعی که داشتن یک شبکه اجتماعی گسترده را ترویج می کند، تمایل نوجوانان به آگاهی بیشتر از احساسات دیگران است. توانایی همدلی و قدردانی از تفاوت های منحصر به فرد بین افراد در نوجوانی افزایش می یابد. نوجوانان اغلب یاد می گیرند که احساسات دیگران را در نظر بگیرند، نسبت به رنج دیگران دلسوز باشند، فعالانه گوش دهند و نشانه های غیرکلامی را تفسیر کنند. اگرچه جوانان معمولاً در اوایل زندگی شروع به بیان برخی از احساسات پیچیده می کنند، 2 نوجوان شروع به بررسی تجربیات درونی خود می کنند و احساسات خود را به صورت کلامی بیان می کنند. با این حال، از آنجایی که قشر جلوی مغز تا اوایل بزرگسالی به طور کامل رشد نکرده است، نوجوانان اغلب تفسیر زبان بدن و حالات چهره را دشوار می دانند. همانطور که قشر جلوی مغز رشد می کند و ظرفیت تفکر انتزاعی رشد می کند، نوجوانان می توانند با دیگران همدلی عمیق تری داشته باشند