دیسک دژنراتیو / بیماری فاست

بیماری دیسک دژنراتیو کمر با شکسته شدن دیسک های بین مهره ای در ناحیه ستون فقرات کمری (کمر) مشخص می شود که ساختارهای عصبی مانند اعصاب نخاعی و نخاع را فشرده می کند.

کمردرد بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری دژنراتیو دیسک کمر دیده می شود.

معرفی

ستون فقرات انسان (پشت) از 24 مهره (استخوان) تشکیل شده است که توسط دیسک های بین مهره ای به یکدیگر متصل شده اند. 5 مهره پایینی با هم قسمت پایین کمر را تشکیل می دهند و به عنوان ستون فقرات کمری شناخته می شوند.

دیسک بین مهره ای حاوی یک حلقه بیرونی سخت و انعطاف پذیر (حلقه فیبروزوس) است که در مرکز یک هسته نرم و ژله مانند (nucleus pulposus) را احاطه کرده است. دیسک‌ها برای استخوان‌های مهره‌ها بالشتک ایجاد می‌کنند و از آن‌ها در طول فعالیت‌های سنگین مانند پریدن، دویدن و بلند کردن محافظت می‌کنند.

علل

با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره‌ای محتوای آب خود را از دست می‌دهند و باعث انقباض دیسک می‌شوند و فضای بین مهره‌ها باریک‌تر می‌شود. در نتیجه، دیسک ها توانایی خود را برای عمل به عنوان ضربه گیر از دست می دهند و ستون فقرات کمتر انعطاف پذیر می شود. علاوه بر ساییدگی طبیعی ناشی از افزایش سن، سیگار نیز به تحلیل دیسک ها کمک می کند. به تدریج، دیسک‌های بین بدنه‌های مهره‌ای تحلیل می‌روند و در نتیجه دیسک‌ها تحلیل می‌روند.

در ابتدا هسته مرکز دیسک توانایی خود را برای جذب آب از دست می دهد و ضخیم و کم آب می شود. دیسک توانایی جذب شوک یا تحمل استرس و فشار معمول را از دست می دهد و در نتیجه آنولوس (لایه بیرونی) پاره می شود. . سپس دیسک ضعیف می شود و شروع به فروپاشی می کند و فضای استخوان را باریک می کند و ساختارهای عصبی را فشرده می کند.

علائم

در بیماران مبتلا به بیماری دژنره شده دیسک کمر، کمردرد علامت شایع است. علائم دیگر عبارتند از:

• درد در قسمت پایین کمر که تا باسن و پاها گسترش می یابد
• بی حسی، ضعف یا احساس سوزن سوزن شدن در پاها
• تشدید درد هنگام نشستن، ایستادن، راه رفتن یا حتی دراز کشیدن
• افزایش درد در اثر برخی حرکات فیزیکی مانند خم شدن، چرخش یا بلند کردن

تشخیص

پزشک شما بیماری دژنراتیو دیسک کمر را بر اساس علائم، سابقه پزشکی شما و با انجام معاینه فیزیکی از ناحیه کمر شما (ن فقرات کمر) تشخیص می‌دهد. پزشک ستون فقرات شما را از نظر انعطاف‌پذیری، دامنه حرکت و سایر علائمی که حاکی از وجود دیسک‌های تحلیل رفته است، بررسی می‌کند. پزشک شما همچنین ممکن است برای تعیین محل دیسک‌های تحلیل رفته در ستون فقرات کمری (کمر) از اشعه ایکس، CT (توموگرافی کنتراست) یا MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) درخواست کند.

رفتار

درمان بیماری دیسک دژنراتیو کمر شامل درمان غیر جراحی و درمان جراحی است.

درمان غیرجراحی شامل فیزیوتراپی، استفاده از بریس و دارو است. در بیماران مبتلا به تحلیل دیسک کمر، فیزیوتراپی، ورزش و ادامه فعالیت های روزانه بیش از استراحت در بستر توصیه می شود. بریس ها توصیه می شود که استخوان پشت را در موقعیت مناسب نگه دارند. می توان از داروها برای کاهش درد (داروهای ضد درد) و التهاب (داروهای ضد التهاب) استفاده کرد. در برخی از بیماران، تزریق استروئید برای کاهش درد شدید و تورم لازم است.

رویکردهای جراحی برای درمان بیماری دیسک دژنراتیو کمر شامل لامینکتومی کمر، دیسککتومی و فیوژن است. جراحی تنها زمانی توصیه می شود که درمان غیرجراحی در بهبود علائم ناکام باشد.

• لامینکتومی کمری شامل برداشتن لامینا، ساختاری شبیه سقف در پشت ستون فقرات، برای کاهش فشار/فشردگی روی اعصاب نخاعی است.
• دیسککتومی شامل برداشتن کل یا بخشی از دیسک آسیب دیده است که ساختارهای عصبی را فشرده می کند.