ADHD بی توجه

ADD در صورتی تشخیص داده می شود که کودک زیر 16 سال حداقل 6 ماه متوالی 6 علامت یا بیشتر از بی توجهی (5 یا بیشتر برای نوجوانان بزرگتر) داشته باشد اما هیچ نشانه ای از بیش فعالی/تکانشگری نداشته باشد.

علائم عبارتند از:

• مشکل در توجه (به راحتی منحرف می شود)
• کارهای ذهنی طولانی (مانند تکالیف) را دوست ندارد یا از آنها اجتناب می کند.
• مشکل در انجام وظیفه در طول مدرسه، در خانه یا حتی در بازی
• بی نظم و فراموشکار به نظر می رسد
• وقتی مستقیماً با او صحبت می شود، به نظر نمی رسد گوش کند
• به جزئیات توجه نمی کند
• اغلب چیزها را از دست می دهد
• اشتباهات بی دقتی می کند
• تلاش می کند تا دستورالعمل ها را دنبال کند

کودکان مبتلا به این زیرگروه ADHD ممکن است تشخیص داده نشوند زیرا علائم ممکن است تا رویاپردازی گچی باشد.

ADHD ارائه عمدتاً بیش فعال- تکانشی

کودکان مبتلا به این شکل از ADHD انرژی زیادی دارند و دائماً به گونه ای حرکت می کنند که باعث ایجاد مشکلات می شود. اگر کودک زیر 16 سال حداقل 6 ماه (5 یا بیشتر برای نوجوانان بزرگتر) 6 یا بیشتر علائم بیش فعالی/تکانشی داشته باشد، تشخیص داده می شود. این فرم بیشتر از نوع بی توجه به چشم می خورد.

علائم عبارتند از:

• قبل از اینکه سوال تمام شود پاسخ ها را محو کنید
• مدام حرف دیگران را قطع می کند
• مشکل در انتظار نوبت آنها
• زیاد حرف میزنه

بی قراری ، ضربه زدن، و چرخیدن

• زمانی که مناسب نیست (مانند زمانی که معلم در حال صحبت کردن است یا وسط شام) بلند می شود.
• دویدن یا کوهنوردی در موقعیت های نامناسب
• قادر به بازی بی سر و صدا نیست
• همیشه "در حال حرکت"

ADHD نوع ترکیبی

کودک مبتلا به این نوع دارای علائم بی توجهی و بیش فعالی / تکانشگری است.

تشخیص ADHD

متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند متخصصان اطفال، روانپزشکان و روانشناسان کودک می توانند ADHD را با کمک دستورالعمل های استاندارد آکادمی اطفال آمریکا یا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM) تشخیص دهند.

همچنین می‌توانید از طریق طرح سلامت خود، معلم فرزندتان یا مشاور مدرسه، سایر والدین کودکان مبتلا به ADHD یا سازمان‌های غیرانتفاعی مانند کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (CHADD) متخصصی را پیدا کنید که در تشخیص ADHD متخصص است.

تشخیص شامل جمع آوری اطلاعات از چندین منبع، از جمله مدارس، مراقبان، و والدین است. متخصص مراقبت های بهداشتی نحوه مقایسه رفتار کودک با سایر کودکان هم سن را در نظر می گیرد و ممکن است از مقیاس های رتبه بندی استاندارد برای مستندسازی این رفتارها استفاده کند.