تومور مغزی توده‌ای از سلول‌های در حال رشد غیرعادی در مغز یا جمجمه است. این می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد. بر خلاف سایر سرطان ها، سرطان ناشی از بافت مغز (یک سرطان اولیه مغز) به ندرت گسترش می یابد. چه خوش خیم و چه بدخیم، همه تومورهای مغزی جدی هستند. یک تومور در حال رشد در نهایت ساختارهای دیگر مغز را فشرده و آسیب می‌رساند.
تومورهای مغزی دو دسته هستند: اولیه و ثانویه. تومورهای اولیه از بافت مغز شروع می شوند، در حالی که تومورهای ثانویه از ناحیه دیگری از بدن به مغز گسترش می یابند. تومورهای اولیه بر اساس بافتی که در آن شروع می شوند طبقه بندی می شوند:
- گلیوما ، شایع ترین تومورهای اولیه، از بافت گلیال (حمایت کننده) مغز شروع می شود. انواع مختلفی از گلیوما وجود دارد و می تواند از نظر تهاجمی و پاسخ به درمان متفاوت باشد. گلیوبلاستوما مولتی فرم یک تومور با رشد سریع و درجه بالاتر است که می تواند از گلیوما درجه پایین ایجاد شود.
- مدولوبلاستوماها از سلول‌های جنینی اولیه می‌آیند و بیشتر در کودکان رخ می‌دهند.
- مننژیوم به سلول های غشای اطراف مغز و نخاع مربوط می شود. آنها معمولاً خوش خیم هستند، اما می توانند پس از درمان عود کنند.
تومورهای ثانویه بیشتر از ریه ها یا سینه ها ایجاد می شوند. سایر سرطان ها، به ویژه ملانوم (نوعی سرطان پوست)، سرطان سلول کلیه (نوعی سرطان کلیه) و لنفوم (سرطان سیستم ایمنی) می توانند به مغز سرایت کنند. وقتی این اتفاق می افتد، سرطان همان سرطان اصلی است. به عنوان مثال، سرطان ریه که به مغز گسترش می یابد به عنوان سرطان ریه متاستاتیک شناخته می شود، زیرا سلول های تومور شبیه سلول های غیر طبیعی ریه هستند. تومورهای ثانویه مغزی بسیار شایع تر از تومورهای اولیه هستند.
اگرچه تومورهای مغزی می توانند در هر سنی ایجاد شوند، اما بیشتر بزرگسالان 40 تا 70 ساله و کودکان 3 تا 12 ساله را مبتلا می کنند. این که آیا استفاده از تلفن های همراه به ایجاد تومورهای مغزی، به ویژه در کودکان کمک می کند یا خیر، بحث هایی را برانگیخته است. این مسئله هنوز حل نشده است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
شناخت علائم استرس