روانپزشکان در محیط های مختلف از جمله مطب خصوصی، بیمارستان های عمومی و روانپزشکی، مراکز پزشکی دانشگاه، سازمان های اجتماعی، دادگاه ها و زندان ها، خانه های سالمندان، صنعت، دولت، تنظیمات نظامی، مدارس و دانشگاه ها، برنامه های توانبخشی، اتاق های اورژانس، آسایشگاه ها و بسیاری دیگر تمرین می کنند. مکان ها حدود نیمی از 42000 روانپزشک در کشور مطب خصوصی هستند.
ویژگی بارز حرفه روانپزشک تنوع و انعطاف پذیری است. اگرچه برخی از روانپزشکان ترجیح می دهند فقط در یک محیط کار کنند، برخی دیگر در چندین زمینه کار می کنند، به عنوان مثال، یک مطب خصوصی را با کار بیمارستان یا مرکز بهداشت روان اجتماعی ترکیب می کنند.
تمرین‌کنندگان تعهدات کاری و زمانی خود را بر اساس سبک زندگی و نیازهای شخصی خود تنظیم می‌کنند.
همچنین، از آنجا که سلامت روان بر همه نژادها، گروه های قومی و فرهنگ ها تأثیر می گذارد، تخصص روانپزشکی فرصت های ویژه ای را برای اعضای گروه های اقلیت ارائه می دهد.
درآمد روانپزشکان تقریباً به اندازه پزشکان اطفال و پزشکان خانواده است، بسته به نوع عمل، ساعات کار، موقعیت جغرافیایی و اینکه آیا روانپزشک در بخش دولتی یا خصوصی کار می کند. با توجه به اداره آمار کار، متوسط دستمزد سالانه یک روانپزشک 163660 دلار است.
یک روانپزشک به طور متوسط هر هفته 48 ساعت را در محل کار می گذراند. اکثر روانپزشکان 60 درصد وقت خود را با بیماران می گذرانند. دو سوم این بیماران به صورت سرپایی دیده می‌شوند و بقیه در بیمارستان یا به طور فزاینده‌ای در برنامه‌های روزانه یا برنامه‌های اقامتی اجتماعی در بیمارستان دیده می‌شوند. بستری شدن در بیمارستان روانپزشکی در حال حاضر شدیدتر، متمرکزتر و از نظر مدت زمان بسیار کوتاهتر از سالهای گذشته است. فعالیت های حرفه ای اضافی شامل مدیریت، تدریس، مشاوره و تحقیق است.
زوج درمانی چیست