نحوه سیمان کردن روکش دندان

1) استفاده از خمیر try-in

قبل از مرحله سیمان کاری واقعی، روکش ها باید امتحان شوند .

هم بیمار و هم دندانپزشک باید از نتیجه زیبایی راضی باشند. همچنین لازم است بررسی شود:

1. دقت حاشیه آماده سازی؛
2. محل مناسب نقطه تماس؛
3. تماس ها در حداکثر برجستگی، برآمدگی و جانبی.

این مرحله را می توان با استفاده از یک خمیر آزمایشی ، با رنگی مشابه سیمان لوتینگ قطعی مورد استفاده، انجام داد . (4) این آزمایش از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا رنگ سیمان لایتینگ که برای سیمان کاری استفاده می شود می تواند بر رنگ نهایی و بنابراین ارزش زیبایی شناختی و بیومیمتیک روکش تأثیر بگذارد. (5)

هنگامی که کار از همه دیدگاه ها توسط دندانپزشک و بیمار پذیرفته شد، ممکن است فرآیند سیمان کاری واقعی آغاز شود.

2) پیش تصفیه سطح داخلی

اولین مرحله سیمان کاری، آماده سازی مناسب سطح داخلی روکش برای سیمان کاری است. از آنجایی که مواد مختلف دارای خصوصیات فیزیکی و شیمیایی متفاوتی هستند، باید به روشی کاملاً متفاوت از قبل تصفیه شوند.

هدف از پیش درمان این است که سطح داخلی روکش را برای عمل باندینگ مناسب کند . از آنجایی که هدف اصلی این درمان ها ناصاف کردن سطح در سطح میکروسکوپی است، نباید روی سطوح دهلیزی که باید کاملاً صیقلی باقی بمانند، انجام شود.

سرامیک های ماتریس شیشه ای مانند لیتیوم دی سیلیکات و سرامیک فلدسپاتیک باید با اچ کردن با اسید هیدروفلوئوریک که قادر به حل کردن ماتریس شیشه و نمایاندن ساختار کریستالی است، پیش تصفیه شوند. (6) هنگامی که اچ کامل شد، یک عامل جفت کننده، مانند سیلان، برای اتصال اجزای آلی با اجزای معدنی استفاده می شود تا یک پیوند شیمیایی بین رزین های کامپوزیت و ماتریس های شیشه ای معدنی ایجاد کند. (7)

از طرف دیگر، زیرکونیا را نمی توان اچ کرد، زیرا زجاجیه نیست. به نظر می رسد موثرترین پیش تیمار زیرکونیا، روش تریبوشیمیایی شامل سندبلاست با ذرات آلومینیوم با پوشش سیلیس در فشار 1.8-2.8 بار (8) باشد و متعاقباً، استفاده از آغازگر حاوی مونومر MDP موثر به نظر می رسد. . (9)

از طرف دیگر، برای ونیرهای کامپوزیت ، انجام سندبلاست با اکسید آلومینیوم توصیه می شود. (10)

3) تکنیک های جداسازی و اچینگ

سپس، مانند هر روش باندینگ، اطمینان از جداسازی مناسب میدان از هرگونه آلودگی احتمالی بزاق و مایع شکاف لثه ضروری است . بنابراین، در صورت امکان، جداسازی مطلق میدان باید با استفاده از یک سد لاستیکی انجام شود. (11.12)

پس از جداسازی دندان ها، امکان اچینگ وجود دارد . این کار معمولا با استفاده از اسید فسفریک 35 درصد انجام می شود. (13) پس از این، بسته به روش باندینگ انتخاب شده، پرایمر و عامل باندینگ اعمال می‌شوند و هنگامی که عامل پیوند با استفاده از یک جت هوا به طور مساوی توزیع شد، پخت می‌شود. معمولاً عامل باندینگ هم روی سطح دندان و هم روی روکش اعمال می شود.

4) قرار دادن سیمان لایتینگ بر پایه رزین در داخل روکش

آخرین مرحله قرار دادن سیمان لیتینگ بر پایه رزین رنگ انتخابی در داخل روکش است. روکش با اعمال فشار سبک و مشاهده سیمان اضافی که از حاشیه آماده سازی تراوش می کند، قرار می گیرد.

سیمان های لایتینگ مبتنی بر رزین که به طور خاص برای روکش ها ساخته شده اند، عموماً نورگیر یا دوتایی هستند و دارای چگالی بین یک کامپوزیت روان و یک کامپوزیت گرم شده است. (14) این به این دلیل است که در کار با ضخامت های بسیار محدود، نمی توان نیروهای قابل توجهی اعمال کرد، زیرا ممکن است روکش را بشکند.

یک سیمان رزینی بر پایه رزین که مخصوص استفاده با روکش ها است، باید از موقعیت غیرفعال روکش اطمینان حاصل کند ، زمان کار طولانی را داشته باشد، پایدار و عاری از حباب های هوا باشد ، خواص مکانیکی خوبی داشته باشد و اجازه حذف آسان هر گونه اضافی را به دلیل چگالی آن بدهد .