ترمیم ها چه مدت باید طول بکشد؟

جستجوی ادبیات با استفاده از Pubmed در شناسایی مقالات مرتبط منتشر شده از سال 1974 تا سال 2014 انجام شد. کلمات کلیدی زیر استفاده شد: طول عمر، ترمیم، پروتز، روکش، تمام سرامیک، زیرکونیا، CAD/CAM، آمالگام، کامپوزیت، طول عمر ، بقا بیست و دو مقاله در این بررسی گنجانده شده است که هم مواد ترمیمی مستقیم و هم غیر مستقیم و همچنین تکنیک های مختلف ساخت را پوشش می دهد.

بازسازی های مستقیم

آمالگام

این هنوز هم یکی از متداول ترین مواد ترمیم کننده در دندان های خلفی در برخی کشورها است. اما استفاده از آن به دلیل نیازهای زیبایی شناختی بالاتر بیماران و نگرانی آنها در مورد سمیت جیوه رو به کاهش است.  این توانایی منحصر به فرد برای مهر و موم شدن خود را در طول زمان توسط پدیده ای به نام "خزش" دارد، ⁷ که به عنوان "تغییر شکل یک فلز تحت باری که کمتر از حد متناسب آن است" تعریف شده است.  نشان داده شده است که آمالگام‌های دندانی در نتیجه تنش‌های چرخه‌ای با فرکانس پایین ناشی از جویدن و تغییرات حرارتی در طی مصرف غذای سرد و گرم، خزش می‌کنند. این ماده با خوردگی داخلی و تغییرات فازی منبسط می‌شود، که فضای میکروسکوپی در رابط‌های دندان و آمالگام را پر می‌کند. میانگین زمان بقای آمالگام 22.5 سال تخمین زده شده است،  با برخی از مطالعات میزان شکست سالانه 3٪ را نشان می دهد. 

رزین کامپوزیت

مواد رزین کامپوزیتی اولیه پس از 10 سال میزان شکست را تا 50 درصد نشان دادند.  این با معرفی محصولات جدیدتر به شدت بهبود یافته است. این مواد در حال حاضر می توانند به عنوان مواد نانو پر شده، میکروپر شده، یا میکرو/نانوهیبرید با مقادیر پرکننده از 42 تا 55 درصد طبقه بندی شوند. از این میان، کامپوزیت های هیبریدی با نرخ شکست سالانه 1.5-2٪، اغلب در نتیجه شکستگی ترمیم، بهترین عملکرد را داشتند. ⁹ اشکال عمده این مواد انقباض پلیمریزاسیون و تنش پلیمریزاسیون است. اینها پتانسیل ایجاد شکست در رابط کامپوزیت-دندان را دارند که منجر به حساسیت بعد از عمل و باز شدن ریزترک های مینای دندان از قبل موجود می شود. مواد پایه روان کم تنش جدیدتر می توانند با کاهش میزان تنش ایجاد شده در طی پلیمریزاسیون (1.4 مگاپاسکال در مقایسه با 4 مگاپاسکال برای سایر کامپوزیت های روان) بر برخی از این مشکلات غلبه کنند. ¹⁰ چنین ترمیم‌هایی باید به‌طور دوره‌ای برای تشخیص زودهنگام مشکلات پیگیری شوند، زیرا به محض شروع خرابی‌ها، معمولاً پیشرفت سریعی وجود دارد. قرار دادن لاینرهای سمنت گلاس آینومر در زیر کامپوزیت ها میزان موفقیت آنها را بیشتر بهبود بخشید و اکنون به عنوان یک روش "استاندارد طلایی" به ویژه در دندان های خلفی در نظر گرفته می شود. این سمان ها با حفظ pH در سطوحی بالاتر از آنچه که برای دمینرالیزاسیون لازم است، در برابر تشکیل پوسیدگی در ساختار دندان مجاور مقاومت می کنند. ¹¹ رویکردهای فعلی، معرفی مواد نانوکامپوزیتی جدیدی را مشاهده کرده‌اند که یون‌های فلوراید ( ^F- )، کلسیم (Ca2 ⁺ )، و فسفات (PO4 _{) را آزاد می‌کنند. این یون‌های کلسیم و فسفات با هم ترکیب می‌شوند و هیدروکسی آپاتیت [Ca 10} (PO ₄ ) ₆ (OH) ₂ ] را تشکیل می‌دهند و در نتیجه دندان را محکم می‌کنند و با پوسیدگی ثانویه مبارزه می‌کنند. ¹² با این حال، مطالعات بیشتر و توسعه بیشتر این مواد جدید مورد نیاز است.

سیمان گلاس آینومر (GIC'S)

همانطور که گفته شد، GIC ها جایگزین عالی عاج به عنوان پوشش یا پایه در هنگام مدیریت پوسیدگی عاجی هستند اما فاقد خواص فیزیکی لازم برای استفاده به تنهایی برای ترمیم های خلفی هستند. ² علاوه بر این، در جایی که کاهش جریان بزاق منجر به سطوح پایین pH پایدار می شود، آنها به راحتی از بین می روند. بهبود جریان بزاق در سایر سطوح دندان به بازیابی سطح pH در حالت استراحت کمک می کند. ¹¹ این مواد موثرترین بافرها در محیطهای اسیدی هستند و همچنین عاملهای لذیذ عالی هستند. کاربرد اصلی آنها برای ترمیم حفره های کلاس V، دندان های شیری و در تکنیک ART (درمان ترمیمی غیرتروماتیک) است. در دندان های شیری، GIC ها 98-93 درصد بقا (در طول طول عمر دندان) و میانگین بقای 30-42 ماه در دندان های دائمی دارند. میزان شکست سالانه آنها زمانی که به تنهایی به عنوان یک ماده ترمیمی استفاده می شود، 7 درصد تخمین زده می شود. ⁴

بازسازی های غیر مستقیم

تاج و منبت طلا

اینها "استاندارد طلایی" در نظر گرفته می شوند که تمام ترمیم های دیگر از نظر طول عمر با آن سنجیده می شوند. شایع ترین دلیل بیولوژیکی شکست آنها پوسیدگی ثانویه است که از دست دادن احتباس شایع ترین علت فنی پیش فرض است. مطالعات نشان داده اند که میزان بقا از 96٪ در 10 سال، 87٪ در 20 سال، تا 74٪ در 30 سال ² با میانگین نرخ شکست 1.4٪ در دندانهای دائمی خلفی متغیر است. ⁴

تاج های چینی ذوب شده به فلز (PFM).

گزارش شده است که این ترمیم ها دارای نرخ بقای 10 ساله 97٪ هستند. ² اکثر خرابی ها (65٪) در ناحیه قدامی (ناحیه تروماتیک) رخ می دهد و به نیروهای جویدن غیرعادی، عوامل ناخوشایند، تصادفات و تماس ناخواسته با ابزار در حین عمل جراحی نسبت داده شده است. ¹³