مزایای میکرودیسککتومی چیست؟

صرف نظر از اینکه کدام روش خاص میکرودیسککتومی انتخاب شده است، هدف جراحی یکسان است: برداشتن قطعه دیسک و هر استخوان یا رباطی که ممکن است ریشه عصب را فشرده کند. برای انجام این کار، جراح یک پنجره کوچک در مهره ایجاد می کند (روشی که لامینوتومی نیز نامیده می شود) و رباط فلاووم، بافت زیرین را می کشد تا سختی (پوشش ستون فقرات) و ریشه عصبی را آشکار کند. سپس قسمت فتق دیسک برداشته می شود تا فشار عصب کامل شود.

تکنیک های تصویربرداری، از جمله اشعه ایکس، قبل و گاهی در حین عمل جراحی برای اطمینان از محلی سازی صحیح محل عمل استفاده می شود.

در حالی که فتق دیسک ممکن است تقریباً در هر سطحی از ستون فقرات رخ دهد، میکرودیسککتومی کمری - جراحی در قسمت پایینی پشت - رایج ترین محل برای این روش است.

میکرودیسککتومی چقدر طول می کشد؟

به طور متوسط، جراحی میکرودیسککتومی بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. با این حال، از آنجایی که به بیماران بیهوشی عمومی داده می شود و پس از آن باید مدتی را در اتاق ریکاوری برای یک دوره نظارت بگذرانند، کل زمان معمولاً به حدود دو ساعت می رسد.

تقریباً در همه موارد، افرادی که تحت عمل میکرودیسککتومی قرار می‌گیرند ممکن است همان روز به خانه بازگردند. پس از ترخیص از بیمارستان، معمولاً به بیماران مقدار کمی داروی ضد درد – از جمله استامینوفن یا دوز کمی از داروهای مخدر – و شل‌کننده عضلانی با دستورالعمل‌های مربوط به مراقبت‌های پس از جراحی و نحوه کاهش مناسب این داروها داده می‌شود. تاکید ویژه بر علائمی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی را نشان می دهد، از جمله ضعف عضلانی، تغییر در عملکرد مثانه یا روده، و درد شدید و غیرمنتظره کمر یا پا.

با میکرودیسککتومی چه عوارضی ممکن است رخ دهد؟

در طول جراحی، اقدامات ایمنی متعددی برای کنترل خونریزی، جلوگیری از عفونت و جلوگیری از آسیب به بافت های اطراف انجام می شود. به ندرت ممکن است پارگی در سخت شامه (بافت احاطه کننده اعصاب نخاعی) رخ دهد. جراح این مشکل را با بخیه یا پچ ساخته شده از کلاژن ترمیم می کند.

زمان بهبودی مورد انتظار میکرودیسککتومی چقدر است؟

پس از یک دوره دو هفته ای استراحت برای بهبود بافت های نرم، بسیاری از بیماران احساس خوبی دارند تا به سر کار بازگردند. با این حال، بهبودی میکرودیسککتومی معمولاً به یک دوره شش هفته ای فعالیت اصلاح شده نیاز دارد و شامل یک دوره فیزیوتراپی است که از هفته دوم یا سوم شروع می شود.

فیزیوتراپیست ها بر کمک به بیماران برای تقویت عضلات مرکزی و شل کردن مفاصل سفت و همچنین ایجاد یک برنامه ورزشی خانگی برای کمک به محافظت از ستون فقرات تمرکز می کنند. به همه بیماران هشدار داده می شود که به تدریج به روال قبلی خود بازگردند، به ویژه آنهایی که کارشان به کار فیزیکی نیاز دارد. از آنجایی که نشستن روی صندلی و خم شدن به جلو، فشاری بر ستون فقرات وارد می‌کند، افرادی که کارهای کم تحرک بیشتری دارند نیز باید مراقب وضعیت بدن خود باشند و هر یک ساعت یا بیشتر کمی پیاده‌روی کنند یا ورزش‌های ملایمی انجام دهند.

بیمارانی که قصد دارند پس از جراحی رانندگی را از سر بگیرند، باید صبر کنند تا بدون درد، مصرف داروهایی که باعث خواب آلودگی می شود تمام شود و بتوانند هم پای خود را بین پدال ها جابجا کنند و هم به راحتی و بدون درد روی صندلی خود بچرخند. برای آزمایش راحتی فردی، قبل از بازگشت به جاده های معمولی، تمرین رانندگی در پارکینگ یا فضای امن دیگر، در شرکت راننده دیگری توصیه می شود.