انواع نوروفیدبک

اصطلاح نوروفیدبک از نظر قانونی محافظت نمی شود. رویکردهای مختلفی وجود دارد که در مورد فعالیت عصبی بازخورد می دهد و به این ترتیب توسط اپراتورهای مربوطه به آنها "نوروفیدبک" می گویند. تمایزات را می توان در چندین سطح ایجاد کرد. اولین مورد در نظر گرفتن اینکه کدام فناوری مورد استفاده قرار می گیرد (EEG، fMRI، fNIRS، HEG). با این وجود، تمایزات بیشتر حتی در قلمرو نوروفیدبک EEG بسیار مهم است، زیرا روش‌های متفاوتی برای تجزیه و تحلیل را می‌توان انتخاب کرد، که برخی از آن‌ها توسط تعداد بیشتری از مطالعات بررسی شده پشتیبانی می‌شوند، در حالی که برای دیگران، ادبیات علمی کمیاب و توضیحی است. مدل ها به طور کامل گم شده اند

علیرغم این تفاوت ها، یک وجه مشترک را می توان در الزام ارائه بازخورد یافت. معمولا بازخورد از طریق ورودی شنیداری یا دیداری ارائه می شود. در حالی که بازخورد اولیه با صداگذاری صداها بر اساس فعالیت عصبی ارائه می‌شد، راه‌های جدید بسیاری پیدا شده‌اند. برای مثال می توان به موسیقی یا پادکست هایی گوش داد که در آن صدا به عنوان بازخورد کنترل می شود. اغلب بازخورد بصری در قالب انیمیشن روی صفحه تلویزیون استفاده می شود. بازخورد بصری همچنین می‌تواند در ترکیب با فیلم‌ها و فیلم‌ها یا حتی در حین کارهای خواندن که روشنایی صفحه نمایش بازخورد مستقیم را نشان می‌دهد، ارائه شود. همچنین می توان از بازی های ساده استفاده کرد، جایی که خود بازی توسط فعالیت مغز کنترل می شود. پیشرفت‌های اخیر سعی کرده‌اند واقعیت مجازی (VR) را در خود جای دهند.

آموزش دامنه یا آموزش باند فرکانس (که به صورت مترادف استفاده می شود)، روشی است که بیشترین حجم ادبیات علمی را دارد. همچنین نشان دهنده روش اصلی نوروفیدبک EEG است. سیگنال EEG با توجه به طیف فرکانسی آن تجزیه و تحلیل می‌شود و به باندهای فرکانسی رایج مورد استفاده در علوم اعصاب  EEG (دلتا، تتا، آلفا، بتا، گاما) تقسیم می‌شود. این فعالیت شامل آموزش دامنه یک باند فرکانسی خاص در یک مکان مشخص روی پوست سر به مقادیر بالاتر یا پایین تر است.

بسته به هدف آموزشی (به عنوان مثال، افزایش توجه و تمرکز، رسیدن به حالت آرام، کاهش تشنج های صرع،  و غیره)، الکترودها باید در موقعیت های مختلف قرار می گیرد. علاوه بر این، باندهای فرکانس آموزش دیده و جهت تمرین (به دامنه های بالاتر یا پایین تر) ممکن است با توجه به هدف تمرین متفاوت باشد.

بنابراین، مؤلفه‌های موج EEG که انتظار می‌رود برای هدف آموزشی مفید باشند، هنگام ظاهر شدن و/یا افزایش دامنه، با بازخورد مثبت پاداش می‌گیرند. دامنه های باند فرکانس که انتظار می رود مانع شوند، با تقویت از طریق بازخورد به سمت پایین آموزش داده می شوند.

به عنوان مثال، با در نظر گرفتن ADHD، این منجر به آموزش فرکانس های بتا پایین یا بتا متوسط ​​در لوب مرکزی به پیشانی برای افزایش دامنه می شود، در حالی که همزمان تلاش می شود دامنه های تتا و بتا بالا را در همان ناحیه کاهش دهد. مغز

برای آموزش SCP (پتانسیل های کورتیکال آهسته)، یکی از اجزای ولتاژ DC سیگنال EEG را آموزش می دهد. کاربرد این نوع آموزش نوروفیدبک EEG بیشتر توسط تحقیقات انجام شده توسط نیلز بیربومر و گروهش تایید شده است. رایج ترین پایه علائم برای آموزش SCP ADHD است، در حالی که SCP ها کاربرد خود را در رابط های مغز و رایانه نیز پیدا می کنند.

سیگنال های EEG معمولی به سطح پوست سر محدود می شود. با استفاده از تعداد زیادی الکترود (19 یا بیشتر)، می توان منبع رویدادهای الکتریکی خاص را محلی کرد. مشابه یک توموگرافی که یک تصویر سه بعدی را از بسیاری از تصاویر دوبعدی ارائه می کند، بسیاری از کانال های EEG برای ایجاد تصاویر LORETA استفاده می شوند که به صورت سه بعدی توزیع فعالیت الکتریکی در مغز را نشان می دهند. روش LORETA را می توان در ترکیب با MRI برای ادغام فعالیت های ساختاری و عملکردی استفاده کرد. این می تواند حتی وضوح زمانی بهتری نسبت به PET یا fMRI ارائه دهد. با این حال، برای کاربرد با نوروفیدبک زنده، نوروفیدبک 19 کانالی و LORETA دارای شواهد علمی محدودی است و تاکنون هیچ مزیتی نسبت به نوروفیدبک سنتی 1 یا 2 کانالی نشان نداده است