رویداد آسیب زا یک رویداد ترسناک، خطرناک یا خشونت آمیز است که زندگی یا تمامیت بدن کودک را تهدید می کند. مشاهده یک رویداد آسیب زا که زندگی یا امنیت جسمی یک عزیز را تهدید می کند نیز می تواند آسیب زا باشد. این امر به ویژه برای کودکان خردسال مهم است زیرا احساس ایمنی آنها به ایمنی درک شده از چهره های دلبستگی آنها بستگی دارد.
تجارب آسیب زا می تواند احساسات قوی و واکنش های فیزیکی را آغاز کند که می تواند مدت ها پس از رویداد ادامه یابد. کودکان ممکن است احساس ترس، درماندگی یا ترس و همچنین واکنش های فیزیولوژیکی مانند تپش قلب، استفراغ، یا از دست دادن کنترل روده یا مثانه داشته باشند. کودکانی که ناتوانی در محافظت از خود را تجربه می‌کنند یا از حمایت دیگران برای اجتناب از عواقب تجربه آسیب‌زا محروم هستند، ممکن است تحت تأثیر واکنش‌های فیزیکی و عاطفی قرار بگیرند.
حتی با وجود اینکه بزرگسالان برای ایمن نگه داشتن کودکان سخت تلاش می کنند، اما اتفاقات خطرناک هنوز رخ می دهد. این خطر می تواند از خارج از خانواده (مانند بلایای طبیعی، تصادف رانندگی، تیراندازی در مدرسه یا خشونت اجتماعی) یا از درون خانواده، مانند خشونت خانگی، سوء استفاده فیزیکی یا جنسی، یا مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان ناشی شود. .
چه تجربیاتی ممکن است آسیب زا باشد؟
- سوء استفاده و غفلت جسمی، جنسی یا روانی (از جمله قاچاق)
- بلایای طبیعی و تکنولوژیکی یا تروریسم
- خشونت خانوادگی یا اجتماعی
- از دست دادن ناگهانی یا خشونت آمیز یکی از عزیزان
- اختلال مصرف مواد (شخصی یا خانوادگی)
- تجارب پناهندگی و جنگ (از جمله شکنجه)
- حوادث جدی یا بیماری های تهدید کننده زندگی
- عوامل استرس زای مربوط به خانواده نظامی (به عنوان مثال، اعزام، از دست دادن یا آسیب والدین)
وقتی کودکان در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که برای زندگی‌شان می‌ترسیدند، معتقد بودند که مجروح می‌شوند، شاهد خشونت هستند یا به‌طور غم‌انگیزی یکی از عزیزانشان را از دست می‌دهند، ممکن است نشانه‌هایی از استرس آسیب‌زای کودک را نشان دهند.
استرس تروماتیک کودک چیست؟
کودکانی که از استرس تروماتیک کودک رنج می برند، کسانی هستند که در طول زندگی خود در معرض یک یا چند ضربه قرار گرفته اند و پس از پایان این رویدادها، واکنش هایی از خود بروز می دهند که ادامه می یابد و زندگی روزمره آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. واکنش‌های آسیب‌زا می‌تواند شامل پاسخ‌های مختلفی باشد، مانند ناراحتی هیجانی شدید و مداوم، علائم افسردگی یا اضطراب، تغییرات رفتاری، مشکلات خودتنظیمی، مشکلات مربوط به دیگران یا ایجاد دلبستگی، پسرفت یا از دست دادن مهارت‌های قبلی، توجه و تحصیل. مشکلات، کابوس‌های شبانه، مشکل در خواب و خوردن، و علائم فیزیکی مانند درد و درد. کودکان بزرگتر ممکن است از مواد مخدر یا الکل استفاده کنند، رفتارهای پرخطر داشته باشند یا فعالیت جنسی ناسالم داشته باشند.
کودکانی که از استرس آسیب‌زا رنج می‌برند، معمولاً هنگامی که به نوعی رویداد آسیب‌زا را یادآوری می‌کنند، این نوع علائم را دارند. اگرچه بسیاری از ما ممکن است هر از گاهی واکنش هایی به استرس داشته باشیم، اما زمانی که کودک استرس آسیب زا را تجربه می کند، این واکنش ها در زندگی روزمره و توانایی کودک برای عملکرد و تعامل با دیگران اختلال ایجاد می کند. کودکان در هیچ سنی از اثرات تجارب آسیب زا مصون نیستند. حتی نوزادان و کودکان نوپا می توانند استرس آسیب زا را تجربه کنند. نحوه بروز استرس تروماتیک از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و به سن و سطح رشد کودک بستگی دارد.
بدون درمان، مواجهه مکرر دوران کودکی با رویدادهای آسیب زا می تواند بر مغز و سیستم عصبی تأثیر بگذارد و رفتارهای مخاطره آمیز سلامتی (مثلاً سیگار کشیدن، اختلالات خوردن، مصرف مواد و فعالیت های پرخطر) را افزایش دهد. تحقیقات نشان می دهد که بازماندگان ترومای کودک ممکن است بیشتر در معرض مشکلات سلامتی طولانی مدت (مانند دیابت و بیماری قلبی) یا مرگ در سنین پایین تر باشند. استرس آسیب‌زا همچنین می‌تواند منجر به افزایش استفاده از خدمات بهداشتی و روانی و افزایش مشارکت در سیستم‌های رفاه کودکان و عدالت نوجوانان شود. بازماندگان بزرگسال حوادث آسیب زا نیز ممکن است در برقراری روابط کامل و حفظ شغل مشکل داشته باشند.
زوج درمانی چیست