آبسه مغزی

تشخیص آبسه مغزی پس از شروع ناگهانی یا تدریجی علائم و نشانه های خاص و پس از آزمایش های تشخیصی انجام می شود. در طول معاینه فیزیکی، پزشک کودک شما یک تاریخچه پزشکی کامل از کودک شما دریافت می کند. آنها همچنین ممکن است بپرسند که آیا سابقه خانوادگی مشکلات پزشکی وجود دارد یا خیر. دور سر کودک شما اندازه گیری می شود و با مقیاسی مقایسه می شود که می تواند محدوده های طبیعی و غیر طبیعی را تشخیص دهد. همانطور که عفونت رشد می کند و بزرگتر می شود، می تواند به مغز فشار وارد کند و ممکن است باعث افزایش فشار داخل سر شود که به نوبه خود می تواند علائمی را در کودک شما ایجاد کند.

تست های تشخیصی که ممکن است برای تایید تشخیص آبسه مغزی انجام شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) :  یک روش تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس‌های رادیویی و کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام‌ها و ساختارهای بدن استفاده می‌کند. مواد حاجب داخل وریدی (IV) ممکن است در طول اسکن برای برجسته کردن بهتر آبسه داده شود.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) : یک روش تصویربرداری تشخیصی که از ترکیبی از اشعه ایکس و فناوری کامپیوتری برای تولید تصاویر مقطعی (اغلب به آن برش‌ها) به صورت افقی و عمودی از بدن استفاده می‌کند. سی تی اسکن تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن، از جمله استخوان ها، ماهیچه ها، چربی ها و اندام ها را نشان می دهد. سی تی اسکن جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس عمومی دارد.
• آزمایشات خون
• آزمایش ادرار و مدفوع
• کشت خلط : یک آزمایش تشخیصی که بر روی موادی که از ریه ها به داخل دهان سرفه می شوند انجام می شود. کشت خلط اغلب برای تعیین وجود عفونت انجام می شود.
• سوراخ کمری (شیر نخاعی) : یک سوزن مخصوص در قسمت تحتانی کمر، داخل کانال نخاعی قرار می گیرد. این ناحیه اطراف نخاع است. سپس فشار در کانال نخاعی و مغز قابل اندازه گیری است. مقدار کمی از مایع مغزی نخاعی (CSF) را می توان برداشت و برای آزمایش فرستاد تا مشخص شود که آیا عفونت یا مشکلات دیگری وجود دارد یا خیر. CSF مایعی است که مغز و نخاع کودک شما را شستشو می دهد. اگر تورم یا جابجایی قابل توجهی در بافت مغز وجود داشته باشد، سوراخ کمری ممکن است به تعویق بیفتد یا اصلا انجام نشود (به دلیل نگرانی در مورد هماتوم مغز).