هیچ آزمایشی به طور معمول برای تشخیص اختلال کابوس وجود ندارد. کابوس‌ها فقط در صورتی اختلال محسوب می‌شوند که رویاهای مزاحم باعث ناراحتی شما شوند یا مانع از خواب کافی شما شوند. برای تشخیص اختلال کابوس، پزشک سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی می‌کند. ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینه. ممکن است برای شناسایی هرگونه شرایطی که ممکن است در کابوس‌ها نقش داشته باشد، معاینه فیزیکی انجام دهید. اگر کابوس‌های مکرر شما نشان دهنده اضطراب زمینه‌ای باشد، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.
- بحث در مورد علائم. اختلال کابوس معمولاً بر اساس توصیف شما از تجربیاتتان تشخیص داده می‌شود. پزشک ممکن است در مورد سابقه خانوادگی مشکلات خواب شما سوال کند. پزشک همچنین ممکن است از شما یا همسرتان در مورد رفتارهای خوابتان سوال کند و در صورت لزوم، احتمال سایر اختلالات خواب را مورد بحث قرار دهد.
- مطالعه خواب شبانه (پلی‌سومنوگرافی). اگر خواب شما به شدت مختل شده باشد، پزشک ممکن است مطالعه خواب شبانه را توصیه کند تا مشخص شود که آیا کابوس‌ها به اختلال خواب دیگری مرتبط هستند یا خیر. حسگرهایی که روی بدن شما قرار می‌گیرند، امواج مغزی، سطح اکسیژن خون، ضربان قلب و تنفس و همچنین حرکات چشم و پا را در هنگام خواب ثبت و نظارت می‌کنند. ممکن است از شما فیلم
اگر دنبال بهترین کلینیک روانشناسی در تهران هستید با گروه ویان تماس بگیرید
درمان
درمان کابوس‌ها معمولاً ضروری نیست. با این حال، اگر کابوس‌ها باعث ناراحتی یا اختلال خواب شما شده و در عملکرد روزانه شما اختلال ایجاد می‌کنند، ممکن است نیاز به درمان باشد.
علت اختلال کابوس به تعیین درمان کمک می‌کند. گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درمان پزشکی. اگر کابوس‌ها با یک بیماری زمینه‌ای مرتبط باشند، درمان با هدف رفع مشکل زمینه‌ای انجام می‌شود.
- درمان استرس یا اضطراب. اگر به نظر می‌رسد یک بیماری روانی مانند استرس یا اضطراب در کابوس‌ها نقش دارد، پزشک ممکن است تکنیک‌های کاهش استرس، مشاوره یا درمان با یک متخصص سلامت روان را پیشنهاد کند.
- درمان با تمرین تصویرسازی ذهنی. این روش که اغلب برای افرادی که در نتیجه اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کابوس می‌بینند، استفاده می‌شود، شامل تغییر پایان کابوس به یاد مانده در بیداری است تا دیگر تهدیدآمیز نباشد. سپس پایان جدید را در ذهن خود تمرین می‌کنید. این رویکرد ممکن است دفعات کابوس دیدن را کاهش دهد.
- دارو. دارو به ندرت برای درمان کابوس استفاده می‌شود. با این حال، ممکن است برای کابوس‌های شدید مرتبط با PTSD دارو توصیه شود.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
اگر کابوس‌ها برای شما یا فرزندتان مشکل‌ساز هستند، این راهکارها را امتحان کنید:
- قبل از خواب، یک برنامه منظم و آرامش‌بخش برای خود تعیین کنید. داشتن یک برنامه منظم قبل از خواب مهم است. قبل از خواب فعالیت‌های آرام و ساکت - مانند خواندن کتاب، حل کردن پازل یا غوطه‌ور شدن در حمام آب گرم - انجام دهید. مدیتیشن، تنفس عمیق یا تمرینات آرامش‌بخش نیز می‌توانند مفید باشند. همچنین، اتاق خواب را برای خواب راحت و آرام کنید.
- به او اطمینان خاطر بدهید. اگر فرزندتان با کابوس دست و پنجه نرم می‌کند، صبور، آرام و اطمینان‌بخش باشید. پس از بیدار شدن فرزندتان از کابوس، سریعاً واکنش نشان دهید و او را در کنار تختش آرام کنید. این کار ممکن است از کابوس‌های بعدی جلوگیری کند.
- درباره خواب صحبت کنید. از فرزندتان بخواهید کابوس را توصیف کند. چه اتفاقی افتاده؟ چه کسی در خواب بوده؟ چه چیزی آن را ترسناک کرده است؟ سپس به فرزندتان یادآوری کنید که کابوس‌ها واقعی نیستند و نمی‌توانند به شما آسیبی برسانند.
- پایان را بازنویسی کنید. یک پایان خوش برای کابوس تصور کنید. فرزندتان را تشویق کنید تا تصویری از کابوس بکشد، با شخصیت‌های کابوس «صحبت» کند یا در مورد کابوس در یک دفتر خاطرات بنویسد. گاهی اوقات کمی خلاقیت می‌تواند مفید باشد.
- استرس را در جای خود قرار دهید. اگر استرس یا اضطراب یک مشکل است، در مورد آن صحبت کنید. برخی از فعالیت‌های ساده برای کاهش استرس، مانند تنفس عمیق یا آرامش را تمرین کنید. در صورت نیاز، یک متخصص سلامت روان می‌تواند کمک کند.
- اقدامات لازم برای آرامش او را فراهم کنید. اگر کودک شما با عروسک مورد علاقه‌اش، پتو یا هر وسیله آرامش‌بخش دیگری بخوابد، ممکن است احساس امنیت بیشتری کند. شب‌ها درِ اتاق کودک خود را باز بگذارید تا احساس تنهایی نکند. درِ اتاق خود را نیز باز بگذارید تا در صورتی که کودک شما در طول شب به آرامش نیاز داشت، از آن استفاده کند.
- از چراغ خواب استفاده کنید. یک چراغ خواب در اتاق کودک خود روشن نگه دارید. اگر کودک شما در طول شب از خواب بیدار شد، نور آن می‌تواند آرامش‌بخش باشد.
آماده شدن برای قرار ملاقات شما
اگر کابوس‌ها باعث نگرانی در مورد اختلال خواب یا بیماریهای زمینه‌ای می‌شوند، مراجعه به پزشک را در نظر بگیرید. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص خواب یا یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.
نوشتن خاطرات خواب به مدت دو هفته قبل از قرار ملاقات، می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا اطلاعات بیشتری در مورد برنامه خواب شما، عوامل مؤثر بر خواب و زمان وقوع کابوس‌ها کسب کند. صبح‌ها، هر آنچه را که در مورد آداب قبل از خواب، کیفیت خواب و غیره می‌دانید، ثبت کنید. در پایان روز، رفتارهایی را که ممکن است بر خواب تأثیر بگذارند، مانند اختلالات برنامه خواب، مصرف الکل و هرگونه داروی مصرفی، ثبت کنید.
در صورت امکان، می‌توانید یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را برای ارائه اطلاعات بیشتر همراه خود بیاورید.
کاری که می‌توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات، لیستی از موارد زیر تهیه کنید:
- هرگونه علائمی که تجربه کرده‌اید، از جمله مواردی که ممکن است به دلیل مراجعه به پزشک بی‌ارتباط به نظر برسند
- اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر در زندگی
- تمام داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل‌های مصرفی و دوز آنها
- سوالاتی که باید از پزشک بپرسید تا از وقت خود با او نهایت استفاده را ببرید
برخی از سوالاتی که می‌توان از پزشک پرسید عبارتند از:
- چه چیزی احتمالاً باعث ایجاد این علائم می‌شود؟
- علل احتمالی دیگر چیست؟
- چه نوع آزمایش‌هایی مورد نیاز است؟
- آیا این وضعیت احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
- بهترین اقدام چیست؟
- چه جایگزین‌هایی برای رویکرد اولیه‌ای که پیشنهاد می‌کنید وجود دارد؟
- آیا محدودیت‌هایی وجود دارد که باید رعایت شوند؟
- آیا مراجعه به متخصص را توصیه می‌کنید؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب‌سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟
در طول قرار ملاقات، از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
اختلال کابوس