IUI که مخفف عبارت Intrauterine Insemination است، یک تکنیک کمک باروری (ART) است که برای درمان ناباروری استفاده می شود. در این درمان، رحم به طور مصنوعی با یک نمونه اسپرم فرآوری شده، متمرکز در اسپرم فعال با کیفیت بالا، تلقیح می شود تا لقاح طبیعی در داخل رحم (از این رو داخل رحمی نامیده می شود). هدف از درمان IUI افزایش جمعیت اسپرمی است که در طول تخمک گذاری به لوله فالوپ می رسد و احتمال لقاح را افزایش می دهد.
در فرآیند لقاح طبیعی، اسپرم باید از طریق دهانه واژن به رحم از طریق دهانه رحم و در نهایت به لوله فالوپ برود، جایی که با تخمک ها برخورد کرده و یک یا چند تخمک را بارور می کند. تخمک (های) بارور شده به سمت رحم می رود و به جنین تبدیل می شود که برای رشد جنین روی دیواره رحم کاشته می شود.
با این حال، اگر اسپرم نتواند به لوله های فالوپ برسد، اگر جمعیت آنها خیلی کم باشد، یا اگر تخمک گذاری وجود نداشته باشد و تخمک کافی نباشد، ممکن است اسپرم نتواند تخمک را بارور کند و باعث ناباروری شود.
در درمان IUI، نمونه اسپرم فعال مستقیماً در داخل رحم تزریق می شود که باعث تقویت اسپرم برای رسیدن به تخمک ها در زمان مناسب می شود. این فرآیند لقاح مصنوعی شانس بارداری طبیعی را افزایش می دهد.
چه زمانی درمان IUI توصیه می شود؟
فرض کنید زوج یا فردی در حال تجربه ناباروری هستند و حتی با کمک داروهای باروری نمی توانند به طور طبیعی باردار شوند. در این صورت درمان IUI برای زوج یا افراد در موارد زیر توصیه می شود:
- علت ناشناخته ناباروری
- اختلال تخمک گذاری (مانند PCOS)
- اندومتریوز خفیف
- تعداد و/یا تحرک کم اسپرم
- شکل و اندازه غیر طبیعی اسپرم ها
- مشکل در انزال
- مشکلات دهانه رحم در زنان
- یک زوج نمی توانستند رابطه جنسی داشته باشند
- زوجی که از اسپرم اهداکننده برای لقاح استفاده می کنند
- زنان مجرد یا همجنس با اهدا کننده اسپرم
- اگر پدر مورد نظر دارای اختلال ژنتیکی باشد
IUI برای همه عوامل ناباروری موثر نیست و اگر درمان حتی پس از چندین سیکل نتوانست به ناباروری کمک کند، درمان IVF به بیماران توصیه می شود. به عنوان مثال، درمان IVF برای زنان بالای 35 سال موثرتر است. بنابراین، درمان IUI به ندرت به زنان مسن پیشنهاد می شود.