چگونه بفهمم فیبروم رحم دارم؟

اکثر افراد مبتلا به فیبروم نمی دانند که آنها را دارند مگر اینکه علائمی داشته باشند.

پرستار یا پزشک شما ممکن است فیبروم را در طول یک معاینه لگنی طبیعی پیدا کند . آنها رحم شما را با قرار دادن دو انگشت دستکش در واژن و فشار ملایم روی شکم شما بررسی می کنند. آنها ممکن است بتوانند فیبروم را احساس کنند، یا اینکه رحم شما بزرگتر از حد معمول یا شکل متفاوتی دارد.

پزشک شما همچنین می تواند انواع دیگری از آزمایشات را انجام دهد تا ببیند آیا فیبروم دارید یا خیر. آنها ممکن است از سونوگرافی ، اشعه ایکس، MRI، اسکن CAT یا انواع دیگر فناوری تصویربرداری برای گرفتن عکس از داخل بدن شما استفاده کنند.

ممکن است برای یافتن فیبروم ها به یک عمل جراحی جزئی نیاز داشته باشید که هیستروسکوپی یا لاپاراسکوپی نامیده می شود. پزشک یک دوربین کوچک را از طریق واژن یا یک بریدگی کوچک در داخل یا نزدیک ناف شما وارد بدن شما می کند تا به رحم و سایر اندام های شما نگاه کند.

چه درمان هایی برای فیبروم رحم وجود دارد؟

درمان فیبروم رحمی شما به موارد زیر بستگی دارد:

• سن شما

• سلامت عمومی شما

• علائم شما چقدر بد است

• اندازه، نوع و محل فیبروم شما

• آیا می خواهید در آینده باردار شوید

اگر فیبروم ها هیچ علامت یا مشکلی برای شما ایجاد نکنند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. پزشک ممکن است دارویی را برای مدیریت فیبروم و علائم آن پیشنهاد کند. برای درد می توانید ایبوپروفن (ادویل)، ناپروکسن (Aleve) یا استامینوفن (تیلنول) مصرف کنید. کنترل بارداری هورمونی ، مانند قرص ، واکسن یا آی یو دی ، می تواند به گرفتگی و خونریزی شدید کمک کند (اما فیبروم شما را کوچک یا درمان نمی کند).

داروهای خاصی وجود دارند که می توانند فیبروم ها را کوچک کنند، رشد آنها را متوقف کنند و به مدیریت علائم شما کمک کنند. اما برخی از این داروها می توانند عوارض جانبی زیادی داشته باشند، بنابراین معمولاً آنها را فقط برای مدت کوتاهی استفاده می کنید. هنگامی که مصرف آنها را متوقف می کنید، فیبروم ها اغلب به سرعت رشد می کنند. گاهی اوقات از این داروها برای کوچک کردن فیبروم قبل از جراحی استفاده می شود.

اگر علائم فیبروم شما واقعا بد است، جراحی ممکن است بهترین درمان باشد. چند نوع مختلف وجود دارد:

• میومکتومی: این جراحی فیبروم ها را حذف می کند اما قسمت های سالم رحم شما را ترک می کند. این بر باروری تأثیر نمی گذارد، بنابراین اگر می خواهید در آینده بتوانید بچه دار شوید، گزینه خوبی است. بسته به اندازه و محل فیبروم شما، ممکن است جراحی بزرگ باشد، یا پزشک شما ممکن است بتواند یک برش کوچک در ناف شما ایجاد کند (لاپاراسکوپی) یا از طریق واژن (هیستروسکوپی) وارد شود. پس از میومکتومی، هنوز هم امکان رشد فیبروم های جدید و ایجاد علائم وجود دارد.

• ابلیشن آندومتر: در این روش از لیزر، جریان الکتریکی، انجماد یا روش‌های دیگر برای از بین بردن پوشش داخلی رحم استفاده می‌شود. فیبروم های کوچک داخل رحم شما را درمان می کند و به کنترل خونریزی شدید کمک می کند. این معمولا یک جراحی جزئی و سرپایی است. اکثر افراد پس از این روش نمی توانند باردار شوند. اگر باردار شوید، احتمال سقط جنین یا سایر مشکلات در دوران بارداری بیشتر است.

• آمبولیزاسیون فیبروم رحمی (UFE) که آمبولیزاسیون شریان رحمی (امارات متحده عربی) نیز نامیده می شود: این روش جریان خون را به فیبروم های شما مسدود می کند و باعث کوچک شدن آنها می شود. پزشک یک برش کوچک در ناحیه فاق شما ایجاد می کند، یک لوله نازک را در رگ های خونی قرار می دهد که به فیبروم می روند، سپس قطعات ریز پلاستیک یا ژل را به رگ خونی تزریق می کند تا جریان خون را مسدود کند. آمبولیزاسیون فیبروم رحم ممکن است گزینه خوبی برای افرادی باشد که فیبروم هایی دارند که باعث خونریزی شدید یا درد یا ناراحتی در مثانه و رکتوم آنها می شود. اگر می خواهید در آینده باردار شوید UFE توصیه نمی شود. حدود ⅓ از افرادی که UFE دارند بعد از 5 سال دوباره نیاز به درمان دارند.

• هیسترکتومی: این جراحی به طور دائم تمام یا بخشی از رحم شما را خارج می کند. هیسترکتومی تنها راه برای درمان کامل فیبروم است. معمولا برای افرادی که فیبروم های بسیار بزرگ، خونریزی شدید، یائسگی نزدیک یا گذشته دارند، یا مطمئن هستند که هرگز نمی خواهند باردار شوند، بهتر است. هیسترکتومی یک جراحی بزرگ است و چند هفته طول می کشد تا بهبود یابد.