گزینه های درمانی و پشتیبانی زیادی برای کمک به افرادی که شرایط سلامت روانی را تجربه می کنند وجود دارد . هنگامی که فردی برای اولین بار شروع به بروز علائم یک بیماری روانی می کند، مهم است که برای کمک با یک پزشک عمومی (پزشک) تماس بگیرید .
درمان می تواند به بهبود وضعیت فرد کمک کند یا به فرد کمک کند علیرغم وجود برخی علائم مداوم زندگی کند. درمان‌های روانشناختی می‌تواند برای افرادی که تحت تأثیر یک بیماری روانی قرار دارند مفید باشد. گاهی اوقات به داروها نیاز است، به خصوص اگر علائم به طور قابل توجهی بر زندگی فرد تأثیر بگذارد. گزینه های دیگری نیز وجود دارد که می تواند به پشتیبانی از بازیابی کمک کند.
خانواده و دوستان همچنین می توانند در مورد گزینه های درمانی و حمایتی برای حمایت از عزیزانشان مشاوره بگیرند. این ممکن است در صورتی ضروری باشد که فردی که علائم را تجربه می کند، مطمئن نیست که به دنبال کمک است، یا متوجه نیست که حالش خوب نیست.
ارزیابی اولیه شرایط سلامت روان
یک متخصص سلامت روان می تواند بر اساس الگوی خاص علائم یک فرد ارزیابی کند. برای مثال، علائمی که ممکن است نشان‌دهنده ابتلای فرد به افسردگی باشد عبارتند از: احساس افسردگی برای مدت طولانی، نخوابیدن یا نخوابیدن بیش از حد، یا عدم توانایی در تمرکز. این ممکن است شامل مشاوره های حضوری، پرسشنامه ها، ارزیابی های رفتاری، و گاهی اوقات مشورت با دیگران از جمله دوستان، خانواده، معلمان یا سایر متخصصان سلامت باشد.
متخصص سلامت روان پس از آن به درک درستی از آنچه که فرد تجربه می کند خواهد رسید و ممکن است تشخیص دهد. سپس با فرد مورد نظر صحبت خواهند کرد که بهترین گزینه های درمانی برای علائم و علل احتمالی زمینه ای چیست. گاهی اوقات، با تغییر علائم یا با مشخص شدن اطلاعات دیگر در مورد فرد و علائم او، تشخیص تغییر می کند. مهمترین چیز این است که متخصص سلامت روان علائم را درک کند تا بتوان کمک کننده ترین گزینه های درمانی و حمایتی را انتخاب کرد.
متخصص سلامت روان با فرد در مورد نحوه کارکرد درمان صحبت می کند و هرگونه عوارض جانبی احتمالی را توضیح می دهد. فرد می تواند در مورد درمان پیشنهادی سوالاتی از متخصص بهداشت روان بپرسد. آنها همچنین ممکن است دسترسی به سایر متخصصان سلامت، حمایت های جامعه یا منابع را به عنوان مکمل درمان توصیه کنند.
انواع متخصصان بهداشت روان
درمان پزشکی می تواند توسط پزشک عمومی (پزشک) یا روانپزشک ارائه شود .
پزشک عمومی اغلب خودش یک ارزیابی اولیه را انجام می دهد و در مورد نتیجه و گزینه های درمانی با فرد بحث می کند. سپس ممکن است فرد را برای درمان و حمایت به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی سلامت روان ارجاع دهند. درمان‌های تخفیف‌دار Medicare در دسترس هستند. پزشکان عمومی همچنین نقش مهمی در اطمینان از اینکه سلامت جسمانی فردی که با شرایط سلامت روانی زندگی می‌کند نادیده گرفته نمی‌شود، بازی می‌کنند.
روانپزشک یک پزشک پزشکی است که در مطالعه و درمان شرایط سلامت روان تخصص دارد. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری روانی در برخی مراحل با روانپزشک تماس خواهند داشت. کسانی که برای سلامت روان خود به دارو دسترسی دارند ممکن است تماس منظم تری داشته باشند.
سایر متخصصان سلامت روان
انواع کمک برای افرادی که با شرایط سلامت روان زندگی می کنند
معمولاً برای دسترسی به خدمات سلامت روان به یک پزشک عمومی یا روانپزشک نیاز است.
در ویکتوریا، خدمات بهداشت روان عمومی، خصوصی و تخصصی برای افرادی که دارای شرایط سلامت روان هستند عبارتند از:
- خدمات بهداشت روان عمومی - سیستم بهداشت روان عمومی شامل بیمارستان ها، خدمات مبتنی بر جامعه، برنامه های مداخله زودهنگام و خدمات مسکونی است. برخی از خدمات برای کودکان و نوجوانان است، در حالی که برخی دیگر برای بزرگسالان است. به طور کلی، هیچ هزینه ای برای دسترسی به خدمات بهداشت روان عمومی وجود ندارد.
- خدمات تخصصی سلامت روان - تأثیر یا شدت بیماری یک فرد، به جای تشخیص خاص، عموماً محرک دسترسی به خدمات تخصصی سلامت روان است. خدمات تخصصی سلامت روان در ویکتوریا بر اساس حوضه های آبریز است. آنها به دو نوع ارائه خدمات تقسیم می شوند:
- خدمات بالینی - تمرکز بر ارزیابی و درمان افرادی که با یک بیماری روانی زندگی می کنند. این خدمات خدمات بهداشت روان منطقه ای نامیده می شوند و توسط مراکز بهداشتی عمومی مانند بیمارستان ها مدیریت می شوند
- خدمات غیر بالینی - خدمات حمایتی جامعه سلامت روان (MHCSS) نامیده می شود. اینها بر فعالیت‌ها و برنامه‌هایی تمرکز می‌کنند که به افراد کمک می‌کند بهبودی خود را مدیریت کنند و مشارکت خود را در زندگی اجتماعی به حداکثر برسانند
- مراقبت های بهداشتی خصوصی - این شامل متخصصان بهداشتی می شود که در مطب خصوصی کار می کنند. مراقبت های بهداشتی خصوصی معمولاً شامل پرداخت هزینه است. تخفیف مدیکر ممکن است در دسترس باشد یا نباشد. همچنین امکان بستری شدن در یک کلینیک یا بیمارستان خصوصی وجود دارد. با این حال، مگر اینکه فرد بیمه درمانی خصوصی داشته باشد، این هزینه گران خواهد بود.
اگر افراد به شدت ناخوش باشند، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند و به بهترین وجه می‌توانند با درمان فشرده برای مدت کوتاهی حمایت شوند. درمان در خانه و اجتماع ارجحیت دارد.
خدمات بهداشت روان جامعه
در جایی که علائم به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای زندگی روزمره تأثیر می گذارد، ممکن است حمایت های حرفه ای فشرده تری در جامعه یا در یک سرویس بستری ارائه شود. (خدمات بستری جایی است که شخصی توسط پزشک برای نوعی درمان یا خدمات در بیمارستان بستری می شود، حتی اگر یک شب نمانند.)
خدمات بهداشت روان به طور فزاینده ای در جامعه توسط:
- مدیران پرونده - ممکن است برای کمک به بهبودی یک فرد و کمک به آنها برای دسترسی به خدماتی که ممکن است به آنها نیاز داشته باشد (مثلاً حمایت مسکن و اشتغال) ارائه شود. آنها همچنین ممکن است به فرد و خانواده یا مراقبانش در مورد وضعیت سلامت روانی و نحوه ارائه حمایت آموزش دهند
- تیم های بحران - ارزیابی و درمان مبتنی بر جامعه را برای افرادی که بحران روانی را تجربه می کنند ارائه می دهند. هدف خدمات ارزیابی و درمان مبتنی بر جامعه (CAT) جلوگیری از بستری شدن غیرضروری در بیمارستان، با ارائه درمان در محیط خود شخص مانند خانه او است. خدمات CAT ارزیابی فوری را ارائه می دهد و در صورتی که این مناسب ترین گزینه درمانی باشد، پذیرش بستری را ترتیب می دهد
- برنامه های حمایت از جامعه - پشتیبانی طولانی مدت از افراد در خانه و جامعه خود ارائه می دهد. برنامه های اجتماعی سعی می کند تعداد پذیرش در بیمارستان ها را کاهش دهد و به افراد کمک کند تا سلامت روانی بهتری کسب کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. حمایت های ارائه شده توسط برنامه های جامعه ممکن است شامل موارد زیر باشد: هماهنگی پشتیبانی، ارزیابی های تخصصی، مشاوره، مربیگری و یادگیری، تفریح گروهی و فعالیت های اوقات فراغت، خدمات مسکونی با زندگی مستقل و حمایت از خانواده و مراقبین.
درمان های روانی برای بیماری های روانی
درمان‌های روانشناختی (یا «درمان‌ها») با دادن فرصتی به افراد برای گفت‌وگو درباره افکار و احساسات خود با یک متخصص ویژه آموزش‌دیده به منظور درک و کنار آمدن با علائم کمک می‌کنند. آنها را می توان در جامعه یا در محیط های بیمارستانی در دسترس قرار داد.
درمان‌های روانشناختی می‌توانند ناراحتی مرتبط با علائم را کاهش دهند و حتی می‌توانند به کاهش خود علائم کمک کنند. بسته به فرد، این درمان ها ممکن است زمان ببرد (اغلب ماه ها)، اما می توانند مزایای طولانی مدت داشته باشند.
درمان‌های روانشناختی مختلفی برای درمان بیماریهای روانی استفاده می‌شود. هر فرد باید درمانی را پیدا کند که برای او مفید باشد. همه درمان ها برای همه مفید نیستند.
چند نمونه از درمان های روانشناختی عبارتند از:
- رفتار درمانی شناختی (CBT) - بررسی می کند که چگونه افکار، احساسات و رفتار یک فرد می تواند در الگوهای غیر مفید گیر کند. فرد و درمانگر با هم کار می کنند تا روش های جدیدی برای تفکر و عمل ایجاد کنند. CBT معمولاً شامل وظایفی است که باید خارج از جلسات درمانی انجام شود.
- روان درمانی بین فردی (IPT) - بررسی می کند که چگونه روابط و تعاملات یک فرد با دیگران می تواند بر افکار، رفتارها و احساسات خود تأثیر بگذارد. روابط دشوار ممکن است برای یک فرد مبتلا به بیماری روانی استرس ایجاد کند و بهبود این روابط ممکن است کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.
- رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) - درمانی است که عموماً برای افرادی که با اختلال شخصیت مرزی (BPD) زندگی می کنند استفاده می شود، اما می تواند برای سایر مسائل روانشناختی مفید باشد. این درمان به افراد کمک می کند تا احساسات قوی را بهتر مدیریت کنند، با پریشانی کنار بیایند و روابط را بهبود بخشند.
زوج درمانی چیست