تقریباً از هر ۳ زن، ۱ نفر نوعی اختلال عملکرد لگن را تجربه می‌کند. اندام‌های لگن شامل رحم، مثانه، روده بزرگ و رکتوم می‌شوند. مشکلات کف لگن در زنان شایع‌تر است، اما می‌تواند مردان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
علائم شایع اختلالات سلامت لگن شامل بی‌اختیاری ادرار ، تکرر و فوریت ادرار، فشار یا برآمدگی لگن، درد لگن و مشکلات جنسی است. این علائم ممکن است باعث شود برخی افراد از محیط‌های اجتماعی خارج از خانه خود بترسند، احساس انزوا کنند یا مشکلات جنسی را تجربه کنند. این مشکلات نامرئی می‌توانند تأثیر نامطلوبی بر فعالیت‌های روزانه، کار و روابط داشته باشند.
عواملی که می‌توانند در اختلالات سلامت لگن نقش داشته باشند عبارتند از:
- سن
- یبوست
- سابقه خانوادگی بیماریهای لگن، مانند افتادگی لگن
- عوامل ژنتیکی
- یائسگی
- خطرات شغلی، مانند بلند کردن اجسام سنگین
- بارداری
- سیگار کشیدن
برای رفع اختلالات سلامت لگن، این مراحل را دنبال کنید:
۱. بحث را شروع کنید.
ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما، شریکی قابل اعتماد در سلامت و رفاه کلی شماست. بسیاری از افراد به دلیل کمبود اطلاعات در مورد اختلالات کف لگن، صحبت با تیم مراقبت های بهداشتی خود را به تأخیر می اندازند. صحبت در مورد علائم شما ممکن است ناراحت کننده باشد و در مقایسه با سایر شرایط، جزئی به نظر برسد. اما در طول قرار ملاقات، در مورد علائم سلامت لگن خود صحبت کنید یا از آنها بخواهید که به یک متخصص ارجاع داده شوید.
۲. منابع معتبر پیدا کنید.
کسب اطلاعات در مورد اختلالات سلامت لگن، عوامل خطر و درمان‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا در صحبت با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود احساس راحتی بیشتری داشته باشید. برای دریافت منابع دقیق و به‌روز در مورد علائم خود، به دنبال اطلاعات از منابع معتبر مانند کلینیک مایو باشید.
۳. به دنبال مراقبت‌های تخصصی باشید.
ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما می تواند شما را به متخصصی ارجاع دهد که عوامل خطر و علائم شما را ارزیابی کند. تیم مراقبت شما می تواند گزینه هایی را برای بهترین ترکیب درمان ها از تغییرات سبک زندگی و فیزیوتراپی گرفته تا دارو یا گزینه های جراحی ارائه دهد. هیچ درمان واحدی برای هر بیماری لگن مناسب نیست، بنابراین گزینه های خود را با یک متخصص برای یک برنامه درمانی شخصی سازی شده در میان بگذارید.
درمان‌های اختلال کف لگن
درمان مؤثر اختلالات سلامت لگن نیاز به یک رویکرد تیمی دارد. علاوه بر ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه، تیم مراقبت شما ممکن است شامل متخصص زنان و زایمان ، متخصص ارولوژی ، متخصص زنان و زایمان و فیزیوتراپیست کف لگن باشد .
درمان‌های غیرجراحی
شما می‌توانید از تغییرات ساده در سبک زندگی و تمرینات ورزشی بهره‌مند شوید. همانند سایر نواحی بدن، عضلات و بافت‌ها با افزایش سن، قدرت و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند. تمریناتی مانند کگل می‌توانند عضلات کف لگن را تقویت کرده و علائم شما را کاهش دهند. فیزیوتراپی کف لگن همچنین می‌تواند ضعف یا تنش عضلانی را که می‌تواند باعث ایجاد علائم شما شود، برطرف کند.
سایر گزینه‌های غیرجراحی شامل داروها و تزریق بوتاکس به عضله مثانه برای کاهش تعداد انقباضات مثانه است.
بسیاری از زنان این گزینه‌های درمانی غیرجراحی را در کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی مفید می‌دانند.
درمان‌های جراحی
تغییرات ساده در سبک زندگی، فیزیوتراپی یا داروها گاهی اوقات برای درمان مشکلات کف لگن کافی نیستند و ممکن است به جراحی نیاز باشد. تیم مراقبت برای درک نیازهای شما و تعیین اهداف برای تدوین برنامه‌های درمانی سفارشی تلاش خواهد کرد.
بسیاری از جراحی‌ها کم‌تهاجمی هستند و اغلب می‌توانند به صورت سرپایی انجام شوند، به این معنی که اکثر بیماران می‌توانند در همان روز به خانه بروند.
گزینه‌های درمانی جراحی عبارتند از:
- جراحی واژینال، لاپاروسکوپی یا رباتیک برای افتادگی اندام‌های لگنی .
- روش‌های جراحی اسلینگ وسط مجرای ادرار یا حجیم‌سازی مجرای ادرار برای بی‌اختیاری ادرار.
- درمان نورومدولاسیون ساکرال برای بی‌اختیاری فوریتی یا بی‌اختیاری مدفوع.
بسیاری از عمل‌های کف لگن به صورت واژینال و بدون برش خارجی انجام می‌شوند. این رویکرد می‌تواند به کوتاه شدن زمان بهبودی و کاهش محدودیت‌های پس از عمل کمک کند.
در کوتاه‌مدت، اکثر افراد محدودیت‌های جزئی تا شش هفته یا کمتر خواهند داشت و می‌توانند ظرف چند هفته به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد زمان بهبودی خود، از جمله فعالیت جنسی، صحبت کنید.
برای موفقیت طولانی مدت در مدیریت سلامت لگن، تغییرات سبک زندگی را برای حفظ وزن و سطح فعالیت سالم در نظر بگیرید.
هدف علم روانشناسی چیست؟