اغلب اوقات، فیبرومهای رحمی خطرناک نیستند، اما برخی افراد مشکلات سلامتی بیشتری مانند کمخونی دارند. خونریزی شدید و کاهش گلبولهای قرمز خون باعث این بیماری میشود. پزشک ممکن است برای جلوگیری یا مدیریت کمخونی، مصرف مکمل آهن را پیشنهاد کند. افراد مبتلا به کمخونی شدید به خون اهدایی (تزریق خون) نیاز دارند.
چه اندازه فیبروم خطرناک است؟
از آنجایی که اکثر فیبرومهای کوچک علائمی ایجاد نمیکنند، احتمالاً نیازی به درمان نخواهید داشت. در عوض، شما و پزشکتان علائم خود را زیر نظر خواهید داشت. فیبرومهای بزرگتر میتوانند مشکلات جدی برای سلامتی مانند درد شدید و خونریزی شدید ایجاد کنند. بر اساس علائم، اندازه فیبرومها، تعداد آنها و محل قرارگیری آنها، به درمان نیاز خواهید داشت.
بیشتر فیبرومها بین ۲ تا ۶ سانتیمتر هستند. فیبرومهای بزرگتر از این میتوانند باعث خونریزی شدید شوند و پزشک ممکن است در برداشتن آنها با چالشهایی روبرو شود.
پیشگیری از فیبروم رحم
فیبرومها قابل پیشگیری نیستند، اما تحقیقات نشان میدهد که برخی عادات سبک زندگی میتوانند احتمال ابتلا به آنها را کاهش دهند.
یک مطالعه نشان داد که رژیمهای غذایی پرقند ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان در برخی افراد مرتبط باشد. مطالعه دیگری نشان داد که خوردن میوههای تازه و سبزیجات چلیپایی مانند آرگولا، کلم بروکلی، کلم، گل کلم، کلم برگ و شلغم میتواند احتمال ابتلا را کاهش دهد. سبزیجات چلیپایی سرشار از بتاکاروتن، فولات، ویتامینهای C، E و K و سایر مواد معدنی هستند. آنها همچنین سرشار از فیبر هستند.
ورزش منظم همچنین میتواند احتمال ابتلا به فیبروم رحم را کاهش دهد.
فیبروم رحم و بارداری
بیشتر افراد مبتلا به فیبروم رحمی مشکلی در باردار شدن ندارند، اما برخی از فیبرومها میتوانند باعث ناباروری یا از دست دادن بارداری شوند. اگر باردار هستید، این بیماری احتمال بروز مشکلات سلامتی برای نوزاد شما ، مانند تولد زودرس و رشد محدود را نیز افزایش میدهد.
فیبروم رحمی بعد از یائسگی
کاهش سطح هورمونها پس از یائسگی به کوچک شدن فیبرومهای رحمی کمک میکند و ممکن است متوجه شوید که علائم شما بهبود یافته است.
آیا فیبرومها میتوانند بعد از یائسگی همچنان رشد کنند؟
ادامه رشد فیبروم رحمی پس از یائسگی غیرمعمول است. در مورد هرگونه علائم نگرانکننده فیبروم پس از یائسگی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا میتوانند نشانهای از یک مشکل سلامتی دیگر باشند.
هدف علم روانشناسی چیست؟