کودکان به دلایل مشابهی مانند بزرگسالان دروغ می گویند.آنها ممکن است به دلایل زیر دروغ بگویند:
- چیزی را پنهان کنند تا دچار مشکل نشوند
- تا ببینید شما چگونه پاسخ می دهید
- داستان را هیجان انگیزتر کنند
- جلب توجه کنند
- چیزی را که می خواهند دریافت کنند – برای مثال، “مامان به من اجازه می دهد قبل از شام آب نبات چوبی بخورم”
- از صدمه زدن به احساسات دیگران اجتناب کنند – این نوع دروغ اغلب “دروغ سفید” نامیده می شود.
- کودکان همچنین با شروع آزمایش در مورد مرزها و پیامدها دروغ می گویند و با بزرگ شدن، دروغ های آنها پیچیده تر می شود.
کودکان از چه زمانی شروع به دروغ گویی می کنند؟
کودکان می توانند دروغ گفتن را از سنین پایین، معمولاً در حدود ۳ سالگی، یاد بگیرند. این زمانی است که بچه‌ها متوجه می‌شوند که شما ذهن‌خوان نیستید، بنابراین می‌توانند چیزهایی بگویند که درست نیست بدون اینکه شما متوجه شوید.
کودکان در ۴-۶ سالگی بیشتر دروغ می گویند. آنها ممکن است با تطبیق حالات چهره و لحن صدایشان با آنچه می گویند، در دروغ گفتن بهتر شوند.
همانطور که کودکان بزرگتر می شوند، می توانند با موفقیت بیشتری دروغ بگویند بدون اینکه گرفتار شوند. دروغ‌ها نیز پیچیده‌تر می‌شوند، زیرا کودکان کلمات بیشتری دارند و درک بهتری از نحوه تفکر دیگران دارند.
در سنین نوجوانی، کودکان مرتباً دروغ های سفید می گویند تا به احساسات دیگران آسیب نرسانند.
برای ارتباط با روانشناس کودک در سعادت آباد با گروه ویان تماس بگیرید.
چگونه فرزندم را وادار کنم که اعتراف کند دروغ می گوید؟
وقتی به دروغی مشکوک هستید با فرزندان خود ملایم باشید و به آنها اطمینان دهید که گفتن حقیقت به تنبیه ختم نمی شود. از قرار دادن فرزندتان در گوشه و کنار و برچسب زدن «دروغگو» به او بپرهیزید، زیرا این کار فقط باعث ایجاد رنجش در مورد موضوع می شود. به فرزندتان زمان بدهید تا فکر کند و فرصت هایی برای گفتن حقیقت به شما بدهد و همیشه خطوط ارتباطی را باز نگه دارید تا او احساس امنیت کند و با حقیقت به سراغ شما بیاید.
تشویق کودکان به گفتن حقیقت
هنگامی که کودکان به اندازه کافی بزرگ شدند که تفاوت بین درست و نادرست را درک کنند، خوب است که آنها را در گفتن حقیقت تشویق و حمایت کنید.
شما می توانید این کار را با تأکید بر اهمیت صداقت در خانواده خود و کمک به کودکان در درک اینکه در صورت دروغ گفتن چه اتفاقی می افتد، انجام دهید.
در اینجا چند نکته وجود دارد:
در مورد دروغ گفتن و راست گفتن با فرزندانتان گفتگو کنید.
برای مثال، «اگر پدر به او دروغ بگوید، مادر چه احساسی خواهد داشت؟» یا «وقتی به معلمی دروغ می‌گویی چه اتفاقی می‌افتد؟»
به کودک خود کمک کنید از موقعیت هایی که احساس می کند نیاز به دروغ گفتن دارد اجتناب کند. به عنوان مثال، اگر از کودک خود بپرسید که آیا شیر را ریخته است، ممکن است کودک شما وسوسه شود که دروغ بگوید. برای جلوگیری از این وضعیت فقط می توانید بگویید: “می بینم که یک تصادف با شیر اتفاق افتاده.” بیا که آن را تمیز کنیم.
فرزندتان را به خاطر داشتن کار اشتباهی تحسین کنید. برای مثال، «خیلی خوشحالم که به من گفتی چه اتفاقی افتاده است. بیایید با هم کار کنیم تا همه چیز را مرتب کنیم.
الگویی برای گفتن حقیقت باشید. به عنوان مثال، «در گزارشی که امروز برای کار نوشتم اشتباه کردم. من به رئیسم گفتم تا فرصتی برای درست کردن آن داشته باشیم.
از یک شوخی برای تشویق فرزندتان برای قبول دروغ استفاده کنید. به عنوان مثال، کودک پیش دبستانی شما ممکن است بگوید: “خرس عروسکی من آن را شکست”. می‌توانید چیزی شبیه این بگویید: «تعجب می‌کنم چرا تدی این کار را کرد؟» این شوخی را ادامه دهید تا زمانی که فرزندتان مالک آن شود.
دروغگویی کودکان
داستان های بلند: چگونه با آنها رفتار کنیم
تظاهر و تخیل برای رشد کودک شما مهم است و تشویق به این نوع بازی خوب است. لازم نیست «قصه های بلند» به عنوان دروغ تلقی شوند، به خصوص برای کودکان زیر ۴ سال.
اگر فرزندتان در مورد چیزی داستان می‌سازد، می‌توانید با گفتن این جمله پاسخ دهید: «این یک داستان عالی است – ما می‌توانیم آن را به کتاب تبدیل کنیم». این کار تخیل کودک شما را بدون تشویق به دروغگویی تقویت می کند.
دروغ های عمدی و دروغگویی: چگونه با آنها رفتار کنیم
اگر کودک شما عمدی دروغ می گوید، اولین قدم این است که به او بگویید که دروغ گفتن اشکالی ندارد. فرزند شما نیز باید دلیل آن را بداند. ممکن است دوست داشته باشید در مورد دروغگویی یک قانون خانوادگی وضع کنید.
هدف علم روانشناسی چیست؟